Ο Δημήτρης Ιτούδης, ο Eλληνας προπονητής καλαθοσφαίρισης στη Φενέρμπαχτσε και την Εθνική Ελλάδος, θεωρείται σήμερα ένας από τους καλύτερους προπονητές της Ευρώπης, με την Ευρωλίγκα να τον κατατάσσει στην 31η θέση στη λίστα με τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Για οχτώ χρόνια προπονούσε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και σήμερα, μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην εθνική μας ομάδα και την Φενέρμπαχτσε. Ο Δημήτρης Ιτούδης, μιλά για τις εμπειρίες του από τις δύο μεγάλες πόλεις και την αγάπη για τη δουλειά του, που υπερνικά τη νοσταλγία για την πατρίδα.
Η ζωή στη Μόσχα
“Στα οκτώ χρόνια που παρέμεινα στην Μόσχα ως προπονητής της ΤΣΣΚΑ έμενα κοντά στο γήπεδο (Γκομέλσκι), όπου η περιοχή λέγονταν Αβια Παρκ. Εκεί, υπήρχε το παλιό αεροδρόμιο.
Η Μόσχα είναι μια από τις πιο καθαρές και οργανωμένες πόλεις στον κόσμο που έχω επισκεφθεί. Το γεγονός ότι πέφτει πολύ χιόνι, δεν σημαίνει ότι σταματάει η δραστηριότητα στην πόλη. Διότι, δουλεύουν νυχθημερόν οι υπάλληλοι στην πόλη με τα μηχανήματα καθαρισμού του χιονιού, ενώ με τα χειμερινά λάστιχα κινείσαι άνετα σε όλη την πόλη.
Το καλοκαίρι προτεραιότητα έχουν τα πάρκα να είναι έτοιμα με λουλούδια, αλλά και περιποιημένα. Μάλιστα, όπως μου έχουν πει εκεί οι φίλοι μου στα χρόνια που έμενα, υπάρχει μια πολεοδομική αρχή, όπου όταν κάποιος χτίσει ένα μεγάλο οικοδόμημα, υποχρεούται να φτιάξει ένα πάρκο, η ένα παιδικό σταθμό η ένα σχολείο! Τα σπίτια από μόνα τους δεν είναι το must! Παίζει ρόλο τι θα εξυπηρετήσει η πολυκατοικία η το μεγάλο συγκρότημα κατοικιών.
Η Μόσχα μου άρεσε και μου αρέσει από παλιότερα που την επισκεπτόμουν με άλλες ομάδες και σε διαφορετικές εκφάνσεις. Είναι μια πολύ οργανωμένη πόλη και με ένα από τα καλύτερα μετρό”.
Τι απολαμβάνετε να κάνετε έπειτα από τα παιχνίδια ή όταν είχατε ελεύθερο χρόνο στην ρωσική πρωτεύουσα;
Να αθλούμαι, να έχει ένα γυμναστήριο κοντά στο σπίτι και αν είναι εφικτό και να έχει πισίνα να κολυμπώ κιόλας και φυσικά να έχει ένα πάρκο για να βγαίνω με το σκύλο μου. Όλα αυτά υπήρχαν στο Άβια Παρκ, όπου διέμενα.
Τώρα μετά τα παιχνίδια βγαίναμε για φαγητό, να συζητήσουμε λίγο για μπάσκετ, πώς πήγε το παιχνίδι, τι έγινε στα άλλα ματς και να χαλαρώσουμε. Βέβαια, υπήρχαν και ημέρες που μετά τα παιχνίδια πηγαίναμε σε σπίτια Ελλήνων φίλων μας στην Μόσχα που είτε είχαν μαγαζιά, είτε δραστηριοποιούνταν επιχειρηματικά στην πόλη.
Επίσης, δεν γίνονταν αυτό κάθε φορά. Όταν είχαμε για παράδειγμα δυο παιχνίδια μέσα στην εβδομάδα στην Ευρωλίγκα κάναμε κάποιο γρήγορο φαγητό, γιατί έπρεπε να ετοιμάσουμε το επόμενο παιχνίδι και αυτό αποτελούσε το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητας μας.
Ποια είναι τα σημεία που αξίζει να δει κάποιος στην Μόσχα, μέσα από τα… μάτια του Δημήτρη Ιτούδη;
