Από το ταπεινό παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο αμφιθέατρο του κτιρίου της «Κιβωτού του Κόσμου» στην οδό Ζηνοδώρου, στο εντυπωσιακό εκκλησάκι του Νώε, το οποίο για χάρη μάλιστα του πατρός Αντωνίου ολοκληρώθηκε σε δυο φάσεις, στο νεότερο κτίριο της δομής στην οδό Σαρπηδώνος 29.

Ντόρος προκλήθηκε μετά τις αποκαλύψεις με την αγιογραφία – τοιχογραφία, που έχει φιλοτεχνηθεί και παραπέμπει στη βιβλική Κιβωτό του Νώε, από άγνωστο μέχρι ώρας καλλιτέχνη, μέσα στο μικρό εκκλησάκι του Νώε στη δομή της Κιβωτού στην Σαρπηδώνος, με τον πατέρα Αντώνιο και την πρεσβυτέρα Σταματία Γεωργαντή σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η φιγούρα του πατρός Αντώνιου μέσα στο εκκλησάκι, το οποίο ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε το 2019 φιγουράρει και στην εικόνα του Νώε που βρίσκεται αριστερά της Παναγίας στο τέμπλο της Ωραίας Πύλης και στην θέση, όπου βρίσκεται πάντα το ιερό πρόσωπο στο οποίο είναι αφιερωμένος ο ναός.

Η συγκεκριμένη εικόνα είναι η νεότερη που φιλοτεχνήθηκε από τον αγιογράφο της εκκλησίας, καθώς πριν από αυτή στην θέση της υπήρχε άλλη με την μορφή πάλι του Νώε, μόνο που σε εκείνη το ιερό πρόσωπο κρατά την κιβωτό στην αγκαλιά του κι όχι τον πατέρα Αντώνιο με την συνοδεία παιδιών.

Αυτό συνέβη γιατί στην αρχική του μορφή το μικρό εκκλησάκι δεν είχε καμία σχέση με το πως διαμορφώθηκε στην πορεία και ιδιαίτερα μετά από μια μεγάλη εικαστική παρέμβαση που έγινε με την απόφαση του πατρός Αντωνίου. Σύμφωνα με το φωτογραφικό υλικό η μεγάλη ανακαίνιση έγινε όταν αποφασίστηκε να ξεκινήσει η μοντέρνα αγιογράφηση στους τοίχους και στον τρούλο από γυψοσανίδα που εκ νέου δημιουργήθηκε. Εκεί ο πατέρας Αντώνιος σε συνεννόηση με τον καλλιτέχνη αποφάσισαν σε έναν από τους τοίχους να κρατήσουν όλα τα ζωγραφικά στοιχεία από την Κιβωτό του Νώε, μόνο που στους βασικούς ρόλους τα πρόσωπα να παραπέμπουν σε εκείνον και την σύζυγο του. Εκεί προέκυψε και η ιδέα της αλλαγής στην βασική εικόνα δίπλα από την Παναγία.

Όλη αυτή η προβολή και η προσπάθεια «αγιοποίηση» στο πρόσωπο του δεν ήταν και τόσο τυχαία, αφού ο πατέρας Αντώνιος όπου στεκόταν κι όπου βρισκόταν έτσι αντιμετωπιζόταν από τους πιο πλούσιος δωρητές του μέχρι και τον πιο απλό κόσμο, σαν σύγχρονος «Άγιος».

Έτσι η αλλαγή ακόμα και του τόπου εκκλησιασμού των παιδιών της Κιβωτού του Κόσμου, θεωρείτο επιβεβλημένη καθώς δεν γινόταν να εκκλησιάζονται πια στο αρχικό παρεκκλήσι, το οποίο είχε δημιουργηθεί στο αμφιθέατρο της δομής στη Ζηνοδώρου. Το παρεκκλήσι ήταν αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο, είχε δημιουργηθεί στην μεγάλη σκηνή του χώρου και αντί για τέμπλο διέθετε αυλαία με λιγοστές εικόνες.

Ωστόσο αυτό δεν εμπόδιζε τον πατέρα Αντώνιο να λειτουργεί κανονικά και να βγάζει εκεί τους λόγους του.