Κάποτε θα φτάναμε στο σημείο να βλέπαμε και στο Ευρωκοινοβούλιο εικόνες με σφραγισμένα γραφεία για να γίνει έρευνα και βαλίτσες με λεφτά να επιδεικνύονται από την αστυνομία ως πειστήρια εγκλήματος. Όσα παρακολουθεί η Ευρώπη και ο κόσμος από την περασμένη Παρασκευή με αποκορύφωμα τη σύλληψη της Εύας Καϊλή και άλλων τριών προσώπων είναι το αποτέλεσμα μιας χρόνιας χαλαρότητας στην τήρηση των κανόνων, γράφει το Politico.

Την περασμένη Δευτέρα η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ρομπέρτα Μετσόλα, μιλούσε για μια «επίθεση κατά της Ευρωβουλής» και προανήγγειλε μεταρρυθμίσεις. Μήπως όμως φταίει ότι το «κάστρο» έχει μείνει με ανοιχτές θύρες;

Η διαφάνεια είναι το μεγάλο ζητούμενο στα πλαίσια της ΕΕ. Το βλέπουμε με οδυνηρό τρόπο αυτές τις ημέρες, υπάρχουν όμως εδώ και χρόνια προειδοποιήσεις για χαλαρούς κανόνες και μια ακόμη πιο χαλαρή εφαρμογή τους εντός της Ευρωβουλής.

Αλλά και τα μέλη του σώματος ανθίστανται σε κάθε προσπάθεια να πέσει περισσότερο φως στις δραστηριότητές τους. Την ίδια ώρα, γράφει το Politico, έχουν τόσα προνόμια που θα έκαναν τους Βοργίες, την ακόλαστη ιταλική οικογένεια του 15ου αιώνα, να κοκκινίσει από ντροπή.

Ας πάρουμε τη ευρωβουλευτική αποζημίωση. Ονομαστικός μισθός 9.400 ευρώ τον μήνα μεικτά, άλλα 4.700 ευρώ για τα ταξίδια και 4.800 ευρώ για «γενικά έξοδα», όπως ενοίκια, στην πράξη όμως για ο,τιδήποτε. Μόλις τον Οκτώβριο η Ευρωβουλή ψήφισε για την κατάργηση παροχής αποδείξεων για τις δαπάνες – δεν τις έλεγχε και κανένας εξάλλου.

Εν τω μεταξύτ, κάθε ευρωβουλευτής μπορεί να κάνει παράλληλα όσες δουλειές θέλει και αυτό κάνει πιθανή τη σύγκρουση συμφερόντων

Ιταλός ευρωβουλευτής είχε δηλώσει το 2021 ούτε λίγο ούτε πολύ 20 δραστηριότητες που του απέφεραν 360.000 ευρώ τον χρόνο. Φινλανδέζα συνάδελφός του είναι μέλος επιτροπής για την ενέργεια, αλλά και στο ΔΣ δύο εταιρειών ενέργειας στη χώρα της. Άλλοι είναι και ειλικρινείς και ασαφείς και δηλώνουν παχυλά έσοδα από «συμβουλές».

Οι στενές σχέσεις με τα λόμπι και η «περιστρεφόμενη πόρτα» μετά την αποχώρηση από την Ευρωβουλή είναι και αυτές διαχρονικό πρόβλημα. Οι κανόνες είναι ασυνεπείς και αντιφατικοί, τα «παραθυράκια» πολλά.

Το σύστημα, λοιπόν, δεν λειτουργεί -αν δεν πάσχει και εντελώς- και αυτό φαίνεται από την αδυναμία τιμωρίας των παραβατών. Η ΕΕ έχει μεν καθιερώσει ένα πλαίσιο προστασίας για τους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος (whistleblowers), δεν προβλέπεται κάτι για το ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο. Ποιος υπάλληλος του σώματος θα αποκαλύψει ατασθαλίες αν κινδυνεύει (τουλάχιστον) με απόλυση;

Με όλα αυτά, οι εκκλήσεις της Μετσόλα για διαφάνεια, λογοδοσία και αλλαγή νοοτροπίας, ακούγονται ευπρόσδεκτες, σημειώνει το Politico. Αν κρίνουμε, όμως, από την προϊστορία, η πρόεδρος θα μείνει μόνη, χωρίς βοήθεια, και οι αλλαγές κενό γράμμα.