Σε όλη την πορεία του 20ού και του 21ου αιώνα, ένα Rolex πάντα κοσμούσε το χέρι ισχυρών και διάσημων προσωπικοτήτων, όπως ο Στιβ ΜακΚουίν, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Τσε Γκεβάρα, ο Τζον Κένεντι, ο Μάρλον Μπράντο, αλλά και πιο πρόσφατα ο Κριστιάνο Ρονάλντο κ.ά.
Οσο επιφανείς είναι όλοι οι παραπάνω, άλλο τόσο μυστικοπαθής είναι η εταιρεία η οποία βρίσκεται πίσω από τη Rolex. Ο λόγος για το Ιδρυμα «Hans Wilsdorf», το οποίο κατέχει το 100% των μετοχών της χρυσοφόρας επιχείρησης. Και όταν λέμε χρυσοφόρα, το εννοούμε στον απόλυτο βαθμό, καθώς -σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις- η Rolex έχει ετήσια κέρδη άνω του 1 δισ. δολαρίων.
Και όλα αυτά σχεδόν αφορολόγητα, δεδομένου ότι το επίμαχο ίδρυμα φέρεται να επανεπενδύει ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των κερδών -φημολογείται ακόμη και το 90%- σε διάφορες μη κερδοσκοπικές δραστηριότητες, πετυχαίνοντας με αυτόν τον τρόπο τεράστιες φοροαπαλλαγές.
Πέραν του οικονομικού, πέπλο μυστηρίου τυλίγει και την ίδια την παραγωγή. Δηλαδή το πώς ακριβώς κατασκευάζονται αυτά τα τόσο εκλεπτυσμένα και πολυτελή ρολόγια χειρός. Το καθένα αποτελεί ένα ξεχωριστό masterpiece, καθώς είναι -σε μεγάλο ποσοστό- χειροποίητο. Η όλη διαδικασία κατασκευής, δε, απαιτεί σχεδόν 12 μήνες. Δηλαδή έναν ολόκληρο χρόνο!
Ο «θρύλος» λέει, μάλιστα, ότι αν κάποιος επιθυμεί να γίνει ωρολογοποιός στην Ελβετία, θα πρέπει να συναρμολογήσει ένα λυμένο ρολόι της Rolex προτού πάρει το πτυχίο του. Σίγουρα, αν το μάθαινε ο Βίλσντορφ, θα φούσκωνε από υπερηφάνεια για το δημιούργημά του. Οπως και για το γεγονός ότι το «στέμμα» της Rolex αποτελεί ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα logo παγκοσμίως. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Από το Λονδίνο στη Γενεύη
