Οι πλέον δυσοίωνες προγνώσεις των ειδικών για το πραγματικό πλήθος των θυμάτων, μοιραία, επηρεάζεται από εκείνον που προκάλεσε ο σεισμός του 1939. Τότε, ύστερα από ένα πλήγμα επίσης 7,8 Ρίχτερ με επίκεντρο το Ερζινκάν, επίσης στην Ανατολία αλλά βορειότερα από τον πρόσφατο, ο σεισμός είχε αφήσει πίσω του περίπου 33.000 νεκρούς.
Ο Στίβεν Χικς παρατηρεί επίσης ότι «απλώς και μόνο βλέποντας τις πρώτες εικόνες από τον όλεθρο που επέφερε ο σεισμός των 7,8 Ρίχτερ, καθίσταται σαφές πως οι επιπτώσεις του γεγονότος θα είναι τεράστιες και θα αποτελέσουν ιστορικό ορόσημο. Πρόκειται για έναν από τους πιο ισχυρούς χερσαίους σεισμούς οριζόντιας μετατόπισης που εκδηλώθηκαν ποτέ απευθείας σε κατοικημένη περιοχή και στην περίοδο όπου διαθέτουμε τα μέσα καταγραφής και αξιολόγησης. Και, ακριβώς το τμήμα της Τουρκίας κοντά στα συριακά σύνορα, είναι πυκνοκατοικημένο».
Ο Χικς κατατάσσει στην κατηγορία της «οριζόντιας μετατόπισης» τον πρόσφατο σεισμό των 7,8 Ρίχτερ στο Γκαζιάντεπ. Υπεραπλουστεύοντας, αυτό σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος σεισμός έχει μια σύνθετη δυναμική, καθώς συμβαίνει σύγκρουση, αλλά και τριβή-ολίσθηση μεταξύ κολοσσιαίων γεωλογικών σχηματισμών. Το μήκος του ρήγματος που δημιουργείται, εξαρτάται από το πόσο ισχυρός είναι ο εκάστοτε σεισμός. Πάντως, οι σεισμοί οριζόντιας μετατόπισης είναι κατά κανόνα εξαιρετικά καταστροφικοί, σκίζοντας τη γη σε ρήγματα που μπορούν να εκτείνονται ακόμη και σε εκατοντάδες χιλιόμετρα. Οι σεισμοί αυτής της τυπολογίας είναι συχνοί στην Ανατολία, αλλά και στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ.
Ενδεικτικά, η επιφανειακή ρωγμή που δημιούργησε ο σεισμός του 1939 στη βόρεια Ανατολία, άνοιξε το έδαφος σε χάσματα βάθους έως και 3,7 μέτρων, προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές σε μήκος 360 χλμ.
