Το Bloomberg με μία μακροσκελή ανάλυση έρχεται να εξηγήσει πώς «όλα όσα γνώριζαν και έπραξαν» οι διεθνείς ηγέτες, αλλά ιδίως ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, ήταν λάθος και, ίσως να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά εάν στην εξίσωση είχε μπει ο Έλληνας ιστορικός και πατέρας της ιστοριογραφίας, Ηρόδοτος.
Οι παραισθήσεις του Πούτιν
Συγκεκριμένα ο Andreas Kluth, αρθρογράφος του ειδησεογραφικού πρακτορείου και αναλυτής επί ευρωπαϊκών θεμάτων, εξηγεί πώς ο Πούτιν παρασύρθηκε από ιδεοληψίες, φαντασιώσεις και παραισθήσεις για να λάβει την απόφαση να εισβάλει στην Ουκρανία. Βασισμένος σε μία μονόπλευρη αλλά κυρίως φαντασιόπληκτη καταγραφή της ιστορίας από την πλευρά της Μόσχας, ο Πούτιν έπεισε τον εαυτό του ότι η Ουκρανία δεν είναι ένα έθνος αυθύπαρκτο, αλλά ένα απλό παράρτημα της Μεγάλης Ρωσίας. Ωστόσο τα γεγονότα τον διέψευσαν. Τον περασμένο χρόνο, οι Ουκρανοί απέδειξαν το αντίθετο: ότι είναι σκληρά ανεξάρτητοι, με μια ταυτότητα που προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό ενάντια στον ιμπεριαλισμό του Κρεμλίνου.
Από αυτή την ψευδαίσθηση, ο Ρώσος πρόεδρος φαντάστηκε επίσης πως οι Ουκρανοί είτε θα υποδέχονταν τους Ρώσους εισβολείς μετά βαΐων και κλάδων ως απελευθερωτές από την δήθεν καταπίεση του Κιέβου είτε θα… έκοβαν λάσπη και θα έτρεχαν ατάκτως προς πάσα κατεύθυνση εγκαταλείποντας τις εστίες τους. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο: Οι Ουκρανοί υπερασπίζονται τα πάτρια εδάφη από κάθε σημείο «εξαναγκάζοντας» την διεθνή σκηνή να παραδεχθεί πως ο ουκρανικός λαός είναι ένας λαός που αξίζει να λάβει βοήθεια για να πολεμήσει τους εισβολείς.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν βγήκε επίσης λάθος αναφορικά με το πώς έβλεπε τον Ουκρανό ομόλογό του, Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Πίστευε πως είτε θα μπορούσε να τον σκοτώσει μέσα σε λίγα 24ωρα, είτε ο ίδιος θα εγκατέλειπε τη χώρα του με την οικογένειά του για το εξωτερικό. Απέτυχε και στις δύο του προβλέψεις, αφού αυτή την στιγμή όπως γράφουν πολλές διεθνή ΜΜΕ, ο Ζελένσκι έχει μετατραπεί σε έναν ηγέτη διεθνούς βεληνεκούς που εμπνέει απέναντι στην καταπίεση.
Το Κρεμλίνο όμως έπεσε έξω και στο πώς προέβλεψε ότι θα αντιδράσει η Δύση. Θεωρούσε πως είχε δημιουργήσει ένα δεδικασμένο με τις επιθέσεις στη Γεωργία το 2008, την Κριμαία και το Ντονμπάς το 2014 και δεν ανέμενε συντονισμένες κινήσεις. Όπως γράφει το Bloomberg, ήταν σίγουρος ότι οι δυτικές πρωτεύουσες θα συρρικνώνονταν από τον πυρηνικό εκφοβισμό του και ότι δεν θα έπαιρναν ποτέ ρίσκα για λογαριασμό χωρών στη σφαίρα επιρροής «του» παρά στη «δική τους».
