Αλήθεια ψάξτε στον κυκεώνα του διαδικτύου. Δε θα βρείτε τίποτα για τον Γιώργο Συγγελίδη. Δεν ήθελε τα φώτα, τις κάμερες, τη δημοσιότητα. Ήθελε να ζει κάτω από το… ραντάρ και το κατάφερε παρά τις απίστευτες επιχειρηματικές του επιτυχίες.
Επιχειρηματικά η οικογένεια Συγγελίδη ξεκίνησε τις δραστηριότητες της από μια κλωστοϋφαντουργία το 1922, την οποία ανέλαβε στην πορεία ο Γιώργος Συγγελίδης. «Tο μέλλον ανήκει σε εκείνους που προετοιμάζονται για αυτό…» έλεγε και έπραττε. Ήταν λοιπόν το 1965 όταν οραματίστηκε τα νέα δεδομένα που προέκυπταν στην Ελλάδα σε σχέση με το αυτοκίνητο. Ήταν τότε που με τη πολυαγαπημένη του σύζυγο Θεοδώρα, είδαν και υιοθέτησαν το αυτοκινητικό όραμα των απογόνων του Αντρέ Γκυστάβ Σιτροέν, σε μία περίοδο μάλιστα που η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία βαλλόταν από τη γερμανική.
Ο Γιώργος και η Θεοδώρα Συγγελίδη, έκαναν στους Γάλλους μία πρόταση την οποία δεν μπορούσαν να αρνηθούν και έφεραν αυτή την τεράστια αυτοκινητοβιομηχανία και τις προηγμένες τεχνολογίες της πιο κοντά στον Έλληνα. Η ίδρυση της Citroen Ελλάς, ήταν η απαρχή μίας εκπληκτικής επιχειρηματικής πορείας της οικογενείας, η οποία είναι σε απόλυτη κορύφωση σήμερα στο χώρο του αυτοκινήτου (και όχι μόνο) με τον όμιλο ήδη να εκπροσωπεί -εκτός της Citroen- τις Peugeot, Opel, DS και Mazda…
Ως απόλυτα αυστηρό αλλά και συνάμα δίκαιο χαρακτήριζαν τον Γιώργο Συγγελίδη οι στενοί του συνεργάτες, με τους πιο νέους να τον χαρακτηρίσουν «δάσκαλο».
Η πόρτα του ήταν πάντα ανοικτή για όλους στο μικρό γραφείο στην Ιερά Οδό. Ένα γραφείο που πολύ συχνά γέμιζε από τις φωνές των αγαπημένων του παιδιών του Γιάννη, του Πολυχρόνη και της Ρίτσας, τα οποία σήμερα πιλοτάρουν τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του ομίλου. Τα είχε συνέχεια μαζί του, όπως και τη σύζυγό του, λαμβάνοντας αγάπη και δύναμη από την οικογένεια του. «Η οικογένεια είναι τα πάντα» έλεγε συνέχεια και το έζησε στο έπακρο λαμβάνοντας απεριόριστη αγάπη από αυτή.
Η Θεοδώρα Συγγελίδη, μια απίστευτη Ελληνίδα με έντονο φιλανθρωπικό έργο, κρατούσε την οικογένεια ενωμένη και συνάμα αγαπημένη, παρά τις ατελείωτες ώρες εργασίας του Γιώργου, που τον ανάγκαζαν να είναι μακριά τους. Ήταν δίπλα του, στήριγμα στα δύσκολα, δίνοντας παράλληλα απεριόριστη μητρική αγάπη στα παιδιά τους.
Ο Γιώργος Συγγελίδης ήταν ένας επιχειρηματίας με όραμα. Δεν τον ένοιαζε να μαζεύει και να αποθηκεύει τα κέρδη: «Τα λεφτά που πετάς από το παράθυρο της εταιρείας σου, θα σου μπαίνουν διπλά από την πόρτα» έλεγε στα παιδιά του, τονίζοντας τη σημασία της επένδυσης -όσο και ρισκαδώρικη και αν ήταν- για την ανάπτυξη, όχι μόνο την επιχειρηματική αλλά και των ίδιων των στελεχών του. Λάτρευε τον άνθρωπο και θαύμαζε το ανθρώπινο μυαλό. Επένδυε χωρίς όρια στους ανθρώπους, κάτι που ακολουθούν και σήμερα τα παιδιά του. Είναι χαρακτηριστικό πως τα χρόνια της κρίσης ο όμιλος Συγγελίδη δεν έκανε απολύσεις, αλλά επενδύσεις, παρά το ότι η ύφεση της αγοράς αυτοκινήτου, ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερη από το μέσο όρο ύφεσης της χώρας.
Ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του Γιώργου Συγγελίδη ήταν ότι άκουγε τους πάντες. Από τον Γενικό του Διευθυντή μέχρι την κυρία που καθάριζε. Τους έβλεπε όλους ίσους και έδινε σε όλους ευκαιρίες.
Τα παιδιά του δεν τα… ευνούχισε επιχειρηματικά ποτέ. Τα άφηνε να δράσουν και να αποδείξουν. Χαρακτηριστικά τα όσα είχε πει ο Πολυχρόνης Συγγελίδης σε μία από τις παρουσιάσεις αυτοκινήτων της Jeep που εκπροσωπούσε τότε ο όμιλος: ο Πολυχρόνης ήταν φοιτητής στις ΗΠΑ, όπου ερωτευμένος με μία συμφοιτήτριά του γνώρισε το Jeep Renegade που οδηγούσε η κοπέλα. Πήγε λοιπόν με το θάρρος αλλά και το θράσος ενός οραματιστή και του λέει: «υπάρχει μια γιγαντιαία μάρκα στις HΠA, η Jeep. Nα τη φέρουμε Ελλάδα…».
Ο ενθουσιώδης και συνάμα ερωτευμένος νεαρός Πολυχρόνης καλούσε τον πατέρα του να προχωρήσει σε μία τεράστια επένδυση. Η απάντηση του άμεση, κοφτή και ξεκάθαρη: «Δικιά σου ιδέα είναι, προχώρα την. Δείξε τι αξίζεις». O Πολυχρόνης λοιπόν έφερε την Jeep στην Ελλάδα, η οποία εξελίχθηκε ως μία από τις καλύτερες αγορές στην Ευρώπη, για τους Αμερικανούς…
Αυτή ήταν η απαρχή της σταδιακής αποχώρησης του Γιώργου Συγγελίδη από τις επιχειρήσεις του, αφήνοντας τα ηνία ενός μεγάλου καραβιού στα χέρια των παιδιών του, αφού απέδειξαν ότι θα μπορούσαν όχι μόνο να το διατηρήσουν στη σωστή πορεία αλλά και να εξελίξουν αυτό που δημιούργησε με την Θεοδώρα.
Ο Γιώργος Συγγελίδης έφυγε στις 19 Μαρτίου, πλήρης ημερών, γεμάτος αγάπη, ευτυχία και περηφάνεια για ότι αφήνει πίσω…
