Στην κόντρα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, εν όψει των εκλογών στις 21 Μαΐου, με αφορμή τον Ανδρέα Παπανδρέου και την παρακαταθήκη του αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο πρώην πρωθυπουργός και υποψήφιος βουλευτής Αχαΐας Γιώργος Παπανδρέου.
«Ο πατέρας μου στη διαθήκη του μου έδωσε ένα μόνο πράγμα, το όνομά του. Μεγάλη τιμή. Αλλά το έργο του και η ιστορία του ούτε σε μένα ανήκουν, σε κανένα δεν ανήκουν, ανήκουν στον ελληνικό λαό και στην ελληνική ιστορία. Και έχουμε μια περίεργη σχέση με την ιστορία που πολλές φορές προσπαθούμε να οικειοποιηθούμε σύμβολα όπως τον Παρθενώνα, τη σημαία, τους αγωνιστές μας, ενώ θα έπρεπε να ανακαλύπτουμε και να διδασκόμαστε την ιστορία. Και αν θέλουμε να διδαχθούμε και να τιμήσουμε την ιστορία του Ανδρέα Παπανδρέου, θα πρέπει να δούμε ποιοι είναι οι αγώνες του. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έφερε, ώστε να βιώσει η Ελλάδα για πρώτη φορά, μια Αριστερά βαθιά δημοκρατική, μακριά από ιδεοληψίες, δογματισμούς, συγκεντρωτισμούς, μακριά από τη λογική ότι υπάρχει μια αριστερά αυθεντία λαϊκισμού, ή αυταρχισμού που ξέρει όλες τις λύσεις. Ήρθε με μια λογική ότι είναι ο λαός που πρέπει να έχει τον λόγο. Και μάλιστα δεν μου αρέσει και η λογική ότι ο Αντρέας είναι ο σωτήρας τον οποίο πρέπει να μιμηθούμε. Δεν πίστευε σε σωτήρες ο Ανδρέας, ούτε θα πρέπει να πιστέψουμε. Ο Ανδρέας κατάφερε να απελευθερώσει δυνάμεις του Ελληνισμού. Εκατομμύρια κόσμος που πίστεψαν αλλά δεν πίστεψαν απλώς σε ένα πρόσωπο, πίστεψαν στην απελευθέρωση και στις δυνατότητες του ελληνικού λαού. Δηλαδή κατάφερε να δώσει ελπίδα, αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση ότι η Ελλάδα μπορεί. Ότι μπορούμε να κάνουμε αλλαγές και αυτό πιστεύω ενόχλησε και την παραδοσιακή Αριστερά. Προφανώς και τα κατεστημένα και τη Δεξιά. Βεβαίως υπήρξε και το βρώμικο ’89 διότι ουσιαστικά έσπασε την αντίληψη των κατεστημένων που θέλουν να ελέγξουν και βλέπουν την εξουσία ως λάφυρο. Αυτό ήταν που έφερε το Ανδρέας Παπανδρέου, μια αυτοπεποίθηση ότι η Ελλάδα μπορεί. Και αυτό είναι, πιστεύω το πρόταγμα και διακύβευμα και αυτών των εκλογών. Επιτέλους να φύγουμε από την αντίληψη ότι το κράτος είναι λάφυρο».
Για τις εκλογές και τις μετεκλογικές συνεργασίες
Για τα πιθανά πεδία συνεργασίας την επόμενη μέρα των εκλογών, είπε στην ΕΡΤ: «Η Νέα Δημοκρατία, ο κ. Μητσοτάκης μιλάει για αυτοδυναμία. Εγώ θεωρώ ότι ουσιαστικά θέλει μια μονοκρατορία. Άρα δεν θέλει συνεργασίες. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρω τι θέλει, γιατί λέει για την κυβέρνηση συνεργασίας μόνο αν είναι πρώτος, ενώ έχει ψηφίσει την απλή αναλογική. Άρα αναρωτιέμαι αν πραγματικά πιστεύουν στις συνεργασίες. Ποιο είναι το πνεύμα της συνεργασίας; Αν είναι να τσακωθούμε για το πάπλωμα, πώς θα μοιράσουμε τα λάφυρα, βεβαίως κανένας δεν θέλει συνεργασία διότι θέλουν ουσιαστικά να έχουν την αυθαίρετη αξιοποίηση αυτών αυτής της εξουσίας. Μια συνεργασία τέτοια δεν θα την θέλαμε εμείς. Εμείς δεν θα επιτρέπαμε ούτε τις παρακολουθήσεις από την Apple, ούτε τη φίμωση του Τύπου με τις διαφημίσεις, ούτε την πελατειακή αντίληψη της διαχείρισης με την τραγωδία των Τεμπών. Ούτε βεβαίως τα υπερκέρδη στις μεγάλες ενεργειακές εταιρείες και με τη φτωχοποίηση του Έλληνα, ούτε συνεχώς τις ιδιωτικοποιήσεις ακόμα και του νερού αλλά και την υποβάθμιση της υγείας και της παιδείας. Ούτε βεβαίως και τη διαχείριση των χρημάτων του ελληνικού λαού μέσα από τις προμήθειες, τις έκτακτες νομοθεσίες».
«Εάν υπάρχει μια διάθεση να αλλάξουμε την Ελλάδα, όχι να δούμε την εξουσία και πώς θα μοιράσουμε τα πόστα και τα λάφυρα, αν θέλουμε να αλλάξουμε την Ελλάδα, να πάμε σε μια ψηφιακή πράσινη δίκαιη εποχή, να ενισχύσουμε και να αλλάξουμε την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, να βοηθήσουμε ώστε η Ελλάδα να είναι σύγχρονη χώρα δημοκρατική, βαθιά δημοκρατική, με κανόνες για να μπορούν να αισθανθούν και αξιοπρέπεια και οι νέοι που φεύγουν στο εξωτερικό, τότε υπάρχει πεδίο συνεργασίας. Τότε υπάρχει δυνατότητα προγραμματικής σύγκλισης. Άρα στις επόμενες μέρες που έχουμε θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν αυτοί αν θέλουν και ποιες είναι οι προγραμματικές τους γραμμές».
Για τα ελληνοτουρκικά
«Οι διερευνητικές επαφές δεν έχουν αποτύχει και είναι απαραίτητες. Από την εμπειρία μου ο διάλογος είναι πάντα χρήσιμος. Ο διάλογος επιτρέπει να κατανοήσουμε ποιες είναι οι πραγματικές μας διαφορές και αν υπάρχει πεδίο επίλυσης των προβλημάτων. Η διπλωματία του μεγαφώνου δημιουργεί εντάσεις και δημιουργεί και πιο ακραίες συμπεριφορές και ψηφοθηρικές πολλές φορές αντιλήψεις γύρω από την επίλυση» είπε και ανέφερε ακόμα μεταξύ άλλων:
«Θα πρέπει εμείς, άσχετα με το ποιος θα κερδίσει, να είμαστε εμείς πρώτοι που θα αξιοποιήσουμε το κλίμα που διαμορφώθηκε πρόσφατα μετά τους σεισμούς. Αυτό έχει γίνει και επί δικών μου ημερών ως υπουργός Εξωτερικών. Όταν σπεύσαμε να βοηθήσουμε με τους σεισμούς του 99 δημιουργήθηκε ένα πολύ θετικό κλίμα μεταξύ των λαών και αυτό βοήθησε να καθίσουμε στο τραπέζι του διαλόγου και πραγματικά για μια περίοδο 10-15 ετών να είμαστε πολύ κοντά σε λύσεις και να δούμε τα πραγματικά προβλήματα και τις πραγματικές προθέσεις»
«Εγώ δεν βλέπω γιατί να φοβόμαστε το να καθίσουμε με τους Τούρκους και να συζητήσουμε εάν είμαστε σίγουροι για τις δικές μας θέσεις όπως πάντα εγώ έθετα πολύ συγκεκριμένα, πολύ ειλικρινά και βεβαίως με τις κόκκινες γραμμές. Καλύτερα να ξέρουν ακριβώς ποιες είναι οι θέσεις μας παρά να υπάρχει μια φοβία και να μιλάμε μέσω του μεγαφώνου».
Για την Παιδεία και το άρθρο 16 για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια
«Να θυμίσω ότι το ’75 με την αλλαγή του Συντάγματος ήταν η Νέα Δημοκρατία που επέβαλε το άρθρο 16 και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει ότι θα έπρεπε να διευρύνουμε το πεδίο εκείνων που μπορούν να κάνουν πανεπιστημιακές σχολές, όπως να είναι η ΓΣΕΕ, η αυτοδιοίκηση, τα επιμελητήρια, οι συνεταιρισμοί. Πιστεύω ότι το συγκεκιρμένο άρθρο πρέπει να αλλάξει και για έναν άλλο λόγο.Έχουμε ένα χάος αυτή τη στιγμή ιδιωτικών, μη ελεγχόμενων κολεγίων κτλ. Θα φθάσουμε στο σημείο όπως νομιμοποιούμε κάποια κτίσματα που είναι αυθαίρετα, να νομιμοποιήσουμε κάτι το οποίο βεβαίως δεν είναι καν ρυθμισμένο. Άρα πρέπει να ρυθμίσουμε. Αλλά θα πω και κάτι άλλο. Το άρθρο 16 θα πρέπει να αλλάξει και να στηρίξουμε το δημόσιο πανεπιστήμιο, το οποίο είναι άκρως συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό, να απελευθερώσουμε τις πανεπιστημιακές δυνάμεις, να έχουμε πανεπιστήμια που μπορούν να αποφασίζουν τι πτυχία θα δώσουν, τι αλλαγές, τι νέα θέματα θα προκύψουν, ποιες είναι οι εξετάσεις. Να μην ισοπεδώνουμε τα παιδιά σε μαθήματα, να υπάρχουν και τα διάφορα ταλέντα, να μπορεί να συνδεθεί το πανεπιστήμιο αποκεντρωμένο με την περιφέρεια που σήμερα δεν συνδέεται και είναι περισσότερο πανεπιστήμια που βοηθούν και τις καφετέριες».
Τέλος τόνισε: «Εμείς εξάγουμε φοιτητές ενώ θα έπρεπε και υπάρχει τεράστια παγκόσμια ζήτηση για εκπαίδευση. Η Ελλάδα είναι ένας ιδανικός χώρος. Είχαμε φέρει νόμο το 2011. Ψηφίσαμε να ανοίξουν τα πανεπιστήμια. Δυστυχώς μόλις φύγαμε, αυτό ανετράπη και πήγαμε πίσω. Άρα λοιπόν μεγάλες ριζικές αλλαγές χρειάζεται η παιδεία μας».
