Πέρα από ατέρμονες καθυστερήσεις στην απονομή Δικαιοσύνης που επιφέρουν καταδίκες της χώρας μας από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια και αγανάκτηση των δικηγόρων και των πολιτών, οι δικαστικές αποφάσεις προχώρησαν ένα ακόμη βήμα σε βάρος των διαδίκων. Σαν να μην έφτανε η ταλαιπωρία τους για τις μακρόχρονες καθυστερήσεις, τους φόρτωσαν και με απώλεια δικαιωμάτων λόγω αυτών.
Και είναι σε βάρος των διαδίκων, καθώς αδρανούν, παραλείπουν ή καθυστερούν να προσδιορίσουν υποθέσεις με αποτέλεσμα να επέρχεται παραγραφή αξιώσεων και επιπλέον επιβάλλουν σε βάρος τους τα δικαστικά έξοδα.
Κραυγαλέα περίπτωση είναι αυτή του Πρωτοδικείου Αθηνών, το οποίο δίκασε εργατική διαφορά απασχολουμένων με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου εξηρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου σε υπουργείο. Οι εργαζόμενοι διεκδικούσαν την καταβολή δεδουλευμένων (υπερωρίες, νυκτερινή εργασία, εργασία Κυριακών και αργιών, κ.λπ.) και έκαναν λόγο για αδικαιολόγητο πλουτισμό.
Η κατάθεση της αγωγής ξεκίνησε από το Ειρηνοδικείο Αθηνών το έτος 2012, το οποίο εξέδωσε την απόφασή του το 2013. Η απόφαση επιδόθηκε τον Ιούλιο του 2015 στο Δημόσιο και εν συνεχεία ασκήθηκε εμπρόθεσμα έφεση κατά της ειρηνοδικειακής απόφασης. Η έφεση κατατέθηκε 19.10.2015 και επιδόθηκε στο υπουργείο στις 10.11.2015. Η συζήτηση προσδιορίστηκε για τις 7.12.2018 και αναβλήθηκε για τις 12.11.2021. Δηλαδή ο προσδιορισμός της υπόθεσης έγινε σε χρόνο μεταγενέστερο της διετίας.
Σύμφωνα με την απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών (πρόεδρος η πρόεδρος Πρωτοδικών Κονδυλία Παπαγιάννη), η «διετής παραγραφή των αξιώσεων διακόπηκε στις 10.11.2015, όποτε και άρχισε εκ νέου, μέχρι δε τις 7.12.2018 είχε συμπληρωθεί ο χρόνος της παραγραφής των αξιώσεων».
Να σημειωθεί ότι η παραγραφή στις αξιώσεις κατά του Δημοσίου είναι διετής και όχι πενταετής.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, επιβλήθηκαν στους εργαζόμενους και τα δικαστικά έξοδα ύψους 250 ευρώ.
