Η πενθήμερη εβδομάδα εργασίας θεωρείται δεδομένη στις δυτικές βιομηχανικές χώρες. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης οι εργαζόμενοι δούλευαν στα εργοστάσια πάνω από 70 ώρες την εβδομάδα. Η κατάσταση άλλαξε με την καθιέρωση των συνδικάτων και τον αγώνα τους να περιορίσουν τις ώρες εργασίας.
Το 1926 ο Aμερικανός βιομήχανος Χένρι Φορντ, ιδρυτής της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας, ήταν ένας από τους πρώτους που εισήγαγαν στις μονάδες παραγωγής την πενθήμερη εργασία των συνολικά 40 ωρών. Θεωρούσε ότι εργαζόμενοι θα ήταν εξίσου παραγωγικοί αν είχαν ελεύθερες δύο ημέρες την εβδομάδα. Το πείραμα του Φορντ πέτυχε και η παραγωγικότητα αυξήθηκε. Άλλες βιομηχανίες ακολούθησαν το παράδειγμά του Φορντ και έτσι καθιερώθηκε η πενθήμερη εβδομάδα.
Περίπου 100 χρόνια αργότερα, μια νέα εκστρατεία για τη μείωση των ωρών εργασίας κερδίζει έδαφος: Η καθιέρωση της τετραήμερης εβδομάδας. Τα τελευταία χρόνια πραγματοποιήθηκαν πιλοτικές εφαρμογές της τετραήμερης εβδομάδας εργασίας σε Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ και Ισλανδία. Τα αποτελέσματα ήταν θετικά. Η υγεία και η ευεξία των εργαζομένων βελτιώθηκαν και η παραγωγικότητα αυξήθηκε. Αρκετές έρευνες κάνουν μάλιστα λόγο ακόμα και για περιβαλλοντικά και κλιματικά οφέλη.
Διαβάστε αναλυτικά στο newmoney.gr
