Μολονότι ο 80χρονος Αμερικανός δεν έχει δηλώσει επίσημα την υποψηφιότητά του για την κούρσα του 2024 περιμένοντας έως τον Νοέμβριο, η διεκδίκηση μιας ακόμη θητείας έχει σχεδόν προεξοφληθεί εν μέρει και λόγω των δικαστικών περιπετειών του γιου του. Ο πλανητάρχης δεν έχει πάψει στιγμή να στηρίζει τον μοναχογιό του, που έχει βυθιστεί σε πάθη και ανάρμοστες συμπεριφορές για περισσότερες από δύο δεκαετίες, δηλώνοντας «περήφανος» γι’ αυτόν μετά τη γνωστοποίηση της συμφωνίας του με τις Αρχές, αν και παρέμεινε σιωπηλός και αποστασιοποιημένος από τη διαδικασία, ακόμη κι αν το υπουργείο Δικαιοσύνης παραμένει εκτελεστικός βραχίονας της διοίκησής του.
Σε κάθε περίπτωση, ο Χάντερ Μπάιντεν δεν αρνήθηκε την ενοχή του για το γεγονός ότι είχε εσκεμμένα παραλείψει να καταβάλει τους ομοσπονδιακούς φόρους που του αναλογούσαν για τα έτη 2017 και 2018, ύψους 100.000 δολαρίων για κάθε χρονιά, παρότι είχε δεχθεί σχετικές οχλήσεις με ηλεκτρονικά μηνύματα από τον οικονομικό διαχειριστή του, ισχυριζόμενος ότι το αγνόησε λόγω της εξάρτησής του εκείνη την περίοδο στην κοκαΐνη και το κρακ. Αν και τοξικομανής, υπέγραψε αναληθώς στο σχετικό έντυπο ότι δεν τελεί υπό την επήρεια ναρκωτικών το 2018, όταν δηλαδή αγόρασε ένα πυροβόλο όπλο παραβιάζοντας τον ομοσπονδιακό νόμο.
Τόσο η σχέση του με τη νομοθεσία των ΗΠΑ όσο και οι γκρίζες ζώνες μεταξύ επιχειρηματικής δραστηριότητας και πολιτικής έχουν φέρει τον Χάντερ ουκ ολίγες φορές στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, καθώς για τους Ρεπουμπλικανούς είναι η αχίλλειος πτέρνα του πατέρα του και Αμερικανού προέδρου, τον οποίο εγκαλούν μάλιστα ότι ασκούσε επιρροή στις επαγγελματικές συμφωνίες που σύναπτε όλα αυτά τα χρόνια ο μοναχογιός του. Ο τελευταίος, εκτός από στόχος πολιτικών επικρίσεων, υπήρξε και αντικείμενο ενδελεχούς έρευνας των ομοσπονδιακών αρχών από το 2018 και εξής, με τους πολιτικούς αντιπάλους του πατέρα του να αφήνουν συστηματικά να εννοηθεί ότι η δράση του είχε τις ευλογίες του ενοίκου του Λευκού Οίκου.
Επιπλέον, οι αμαρτίες του Χάντερ επιχειρήθηκε να μπουν στη ζυγαριά από διάφορους Ρεπουμπλικανούς πολιτικούς το τελευταίο διάστημα, δηλαδή μόλις δύο εβδομάδες μετά την απαγγελία 37 κατηγοριών προς τον πρώην πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος ανέγνωσε τη συμφωνία του γιου Μπάιντεν με τις Αρχές ως «πτώση στα μαλακά». Παρεμβαίνοντας στο κοινωνικό δίκτυο Truth Social, ο Τραμπ παρομοίωσε τη συμφωνία ομολογίας του Χάντερ με «απλή κλήση κυκλοφορίας», για να καταλήξει με το γνωστό του ύφος στο συμπέρασμα πως το σύστημα απονομής δικαιοσύνης είναι διεφθαρμένο.
Τις κατηγορίες του Τραμπ κατά του γιου Μπάιντεν σιγοντάρει η πιο δεξιά πτέρυγα των Ρεπουμπλικανών, θεωρώντας ότι ο 52χρονος Χάντερ εμπλέκεται σε ένα σύστημα εκτεταμένης διαφθοράς και εξυπηρέτησης ξένων συμφερόντων μέσα από τις επιχειρηματικές του συναλλαγές στην Κίνα και την Ουκρανία. Για τους Δημοκρατικούς, ωστόσο, η δαιμονοποίηση του Χάντερ στα μάτια της αμερικανικής κοινής γνώμης απέχει πόρρω από το προσωπικό του δράμα, καθώς ο ίδιος παλεύει με τους προσωπικούς του δαίμονες, δηλαδή τον αλκοολισμό, τον εθισμό του στα ναρκωτικά και την κατάθλιψη τουλάχιστον για μια δεκαπενταετία, ενώ η κατάστασή του εντάθηκε απότομα μετά τον θάνατο του αδελφού του, Μπο, το 2015, από καρκίνο στον εγκέφαλο.
Δεν είναι μόνο που η σχέση των αδελφών Μπάιντεν περιγραφόταν ως συμπληρωματική, καθώς ο ένας φέρεται να ολοκλήρωνε τον άλλον, αλλά και το γεγονός ότι ο Μπο υπήρξε βασικός υποστηρικτής στις κατά καιρούς προσπάθειες απεξάρτησης του Χάντερ, ο οποίος κατρακύλησε στην άβυσσο των παθών του μετά τον θάνατό του, συνάπτοντας μέχρι και ερωτική σχέση με τη χήρα του.
Σε αντίθεση με τον αδελφό του Μπο, ο οποίος υπήρξε λαμπρό μυαλό, εξωστρεφής και απόλυτος διάδοχος του πατέρα του στην πολιτική σκηνή, ο Χάντερ δεν σημείωσε ποτέ μια αξιόλογη επαγγελματική επιτυχία βιώνοντας παράλληλα το άγχος της αντιμετώπισης των υπερβολικών πάγιων εξόδων του. Η αναζήτηση χρημάτων, όταν διέκοψε τη δραστηριότητά του ως λομπίστας λόγω της εισόδου του πατέρα του στον Λευκό Οίκο ως αντιπροέδρου, ήταν αυτή που τον έκανε να στραφεί σε νέες πηγές ρευστότητας, φτάνοντας μέχρι την Ουκρανία και την Κίνα.
Η επαγγελματική του διαδρομή άρχισε να ανιχνεύεται ως αυτόφωτη στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν ίδρυσε μια εταιρεία λόμπινγκ στην Ουάσινγκτον, στην οποία το Politico εντόπισε «πελάτες με συμφέροντα που συνέπιπταν με τις αναθέσεις σε επιτροπές και τις νομοθετικές προτεραιότητες (σ.σ.: του πατέρα του)».Τα πράγματα, ωστόσο, περιπλέχτηκαν για τον Χάντερ από το 2013 και εξής, όταν εμφανίστηκε σε μια σειρά από διοικητικά συμβούλια εταιρικών σχημάτων με απόληξη το Κίεβο και το Πεκίνο, ενισχύοντας την επιχειρηματολογία των Ρεπουμπλικανών περί «σύγκρουσης συμφερόντων», με τον Τραμπ να αποκαλεί εξαιτίας όλων αυτών τον διάδοχο του Τζο Μπάιντεν «μαριονέτα της Κίνας».
Η αρχή, όμως, για την πολιτική κριτική εναντίον του Χάντερ Μπάιντεν έγινε με τη συμμετοχή του στο Δ.Σ. της κινεζικής εταιρείας ιδιωτικών κεφαλαίων BHR Partners, αρχικά ως άμισθου μέλους και στη συνέχεια κατέχοντας μερίδιο 10% του μετοχικού κεφαλαίου. Με την αποχώρηση του πατέρα του από τον Λευκό Οίκο το 2017, ο Χάντερ έκανε ένα επαγγελματικό άλμα συνεργαζόμενος με τον Κινέζο δισεκατομμυριούχο, μεγιστάνα του πετρελαίου, Γε Τζιανμίνγκ, με αντικείμενο ένα έργο φυσικού αερίου στη Λουιζιάνα. Η συμφωνία ωστόσο έληξε άδοξα, όταν ο δισεκατομμυριούχος συνελήφθη από τις κινεζικές αρχές κατηγορούμενος για διαφθορά.
