Δεν θα χρειαζόταν να ανταλλάσσουν αγωγές για υφαρπαγή τεχνογνωσίας, πνευματικής ιδιοκτησίας και άκρως απόρρητων μυστικών, δεν θα είχαν να καρδιοχτυπούν για το πλήθος των χρηστών, τη λαοφιλία και τελικά το γόητρο των εταιρειών τους, δεν θα υπέβαλλαν εαυτούς στη βάσανο των εξαντλητικών προπονήσεων, προκειμένου να είναι fit και ετοιμοπόλεμοι στην περίπτωση που αποφασίσουν να ανταποκριθούν ο ένας στην πρόκληση του άλλου και βρεθούν να παλεύουν έγκλειστοι σε κάποιον κλωβό πυγμαχίας σαν άλλοι μονομάχοι της ρωμαϊκής περιόδου.
Εδώ που τα λέμε η τελευταία εικόνα θα ήταν απολύτως ταιριαστή στις διαστάσεις αρένας που έχουν πάρει τα κοινωνικά δίκτυα, ειδικά το Twitter, το οποίο από τον περασμένο Οκτώβριο πέρασε στην ιδιοκτησία του 52χρονου Μασκ με αντίτιμο 44 δισ. δολάρια. Η εξαγορά από κάποιους θεωρήθηκε αυτοκτονική και από άλλους δαιμόνια. Ωστόσο κανείς δεν διαφώνησε πως ήταν ό,τι έπρεπε για να αναβαθμίσει το επίπεδο της επιδραστικότητας του Νοτιοαφρικανού ιδιόρρυθμου οραματιστή κροίσου.
Παρότι μάλιστα εκείνος διακήρυξε ευθύς εξαρχής τη δέσμευσή του για κάθαρση του κοινωνικού δικτύου από τα τοξικά δεινά του (βλ. hate speech, διασπορά ψευδών ειδήσεων, δολοφονία χαρακτήρων, διακίνηση πορνογραφικού υλικού κ.λπ.), από το περασμένο φθινόπωρο τόσο οι εργαζόμενοι όσοι και οι 390 εκατομμύρια χρήστες του Twitter μοιάζουν καθηλωμένοι ανάμεσα σε Συμπληγάδες, αφού ο Μασκ ξυπνά κάθε πρωί με μια καινούρια ιδέα, έχοντας προφανώς ανοιχτό διάλογο με το μαξιλάρι του. Πριν από λίγες ημέρες, για παράδειγμα, εξήγγειλε πως όσοι χρήστες δεν υιοθετήσουν το συνδρομητικό μοντέλο της πλατφόρμας θα αντιμετωπίζουν κόφτη στον αριθμό των δημοσιεύσεων που μπορούν να παρακολουθούν ημερησίως. Καλά θα πάει κι αυτό.
Η επίθεση Ζούκερμπεργκ
Η περιδίνηση του Twitter έγινε μια περίφημη ευκαιρία για τον 39χρονο Ζούκερμπεργκ, τον δημιουργό και επικεφαλής της Meta, δηλαδή ενός τεχνολογικού κολοσσού, το momentum του οποίου φυλλορροεί τα τελευταία χρόνια. Από τη μία ήταν το σκάνδαλο της Cambridge Analytica, οι υπόνοιες για χειραγώγηση της κοινής γνώμης στις αμερικανικές εκλογές του 2016 και το κίνημα «Delete Facebook» το 2018, από την άλλη ο φρενήρης καλπασμός του κινεζικού TikTok αλλά και τα στατιστικά στοιχεία που καταδεικνύουν πως το Facebook πλέον χρησιμοποιείται από και απευθύνεται σε «θείους που θέλουν να κάτσουν με τη νεολαία».
Ο Ζούκερμπεργκ, η δημόσια εικόνα του οποίου έχει τρωθεί (μάλλον όχι ανεπανόρθωτα), χρειαζόταν απελπισμένα ένα καλό νέο για την επιχείρησή του. Το επινόησε ο ίδιος, εκμεταλλευόμενος την αμφιθυμία του Μασκ και ακολουθώντας μια μέθοδο που διαχρονικά τον έχει βγάλει ασπροπρόσωπο: εκείνη της αντιγραφής. Ετσι, την προηγούμενη Πέμπτη λανσαρίστηκε το κοινωνικό δίκτυο Threads.
Δεν τα πήγε καθόλου άσχημα για πλατφόρμα που είναι και δεν είναι Twitter και μοιάζει αλλά και δεν μοιάζει με το Twitter, αφού μέσα σε επτά ώρες προσέλκυσε 10 εκατομμύρια χρήστες και έγινε υπ’ αριθμόν ένα θέμα αναζήτησης στο Διαδίκτυο, σύμφωνα με τα στοιχεία της Google, ακόμα και στην Ελλάδα. Δηλαδή σε μια χώρα στην οποία η εφαρμογή δεν είναι προς ώρας διαθέσιμη, όπως και στα υπόλοιπα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πότε θα γίνει; Μόλις οι όροι χρήσης της συμμορφωθούν και εναρμονιστούν με το αυστηρότερο πλαίσιο για την προστασία των προσωπικών δεδομένων στον κόσμο, το περίφημο GDPR.
Τι κάνει ο Μαρκ με το Threads; Ο,τι ακριβώς έκανε όταν ξεσήκωσε την ιδέα του Snapchat για να δημιουργήσει τα Instagram Stories ή όταν κλονισμένος από τη διείσδυση των σύντομων βίντεο του TikTok, λάνσαρε τα Reels, επίσης στο Instagram. Η νέα εφαρμογή στην οποία κανείς μπορεί να αναρτήσει κείμενο έως 500 χαρακτήρες (δηλαδή 220 περισσότερους από το Twitter), φωτογραφίες ή βίντεο είναι καταδικασμένη να πετύχει. Γιατί; Διότι οι ιθύνοντες νόες της Meta είχαν την από κάθε άποψη φαεινή ιδέα να τη συνδέσουν με το Instagram. Αυτό σημαίνει ότι για να μπει κανείς στο Threads πρέπει να χρησιμοποιεί το ίδιο username με εκείνο του Instagram.
