Η απάντηση, δυστυχώς, είναι αρνητική. Γιατί, προσπαθώντας να αναλύσει κανείς το φαινόμενο της οπαδικής βίας θα αντιληφθεί γρήγορα ότι δεν έχει κανένα ιδεολογικό ή άλλο υπόβαθρο. Κάτι που έχει αποδειχθεί άλλωστε και στο παρελθόν όταν ομάδες χούλιγκαν από διαφορετικά μέρη «συμμάχησαν» εναντίον του… παντοτινού τους εχθρού: της Αστυνομίας, αλλά και των χούλιγκαν της αντίπαλης ομάδας. Πρόκειται περισσότερο για χαοτικά δομημένες συμμορίες οι οποίες συχνά έχουν στις κεφαλές τους πρόσωπα που είναι γνωστά στις διωκτικές αρχές για τις έκνομες δραστηριότητές τους.
Αλλωστε, είναι από δύσκολο ως αδύνατο να συνδέσει κανείς την οπαδική βία και τον χουλιγκανισμό με διαμάχες που έχουν να κάνουν με την πολιτική, την ταξική ανισότητα, θρησκευτικά ζητήματα ή τοπικά, όπως συμβαίνει σε χώρες του εξωτερικού, όπου αθλητικοί σύλλογοι είναι συνυφασμένοι με συγκεκριμένους χώρους.
Φωτογραφία: Stefano Montesi/Corbis, Getty Images/Ideal Image
Πώς λειτουργούν
«Στρατοί». Ετσι αποκαλούνται συχνά οι συμμορίες των χούλιγκαν που δρουν σε περιοχές και ως τέτοιοι λειτουργούν πολλές φορές, καθώς κάνουν μέχρι και «καταδρομικές επιθέσεις» σε περιοχές δράσης άλλων ομάδων (όπως έκαναν οι Κροάτες στην πιο πρόσφατη περίπτωση) ή διαθέτουν «ομάδες περιφρούρησης» των περιοχών τους. Τα επεισόδια, τα οποία βλέπουμε συχνά μέσα ή έξω από τα γήπεδα όλων των αθλημάτων και όλων των αθλητικών συλλόγων δεν αποτελούν παρά μόνο μια παραφυάδα της συνολικής δραστηριότητας των ομάδων αυτών.
Αλλωστε, λανθασμένα έχει επικρατήσει ότι οι οργανωτές και καθοδηγητές αυτών των ομάδων είναι κατά κανόνα οργανωμένοι οπαδοί. Ή ότι φαίνονται ως τέτοιοι. Τουναντίον, έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα κατά τα οποία οργανωμένοι συγκρούονται ή και επιχειρούν να απομονώσουν ομάδες χούλιγκαν.
Είναι λογικό να το κάνουν αυτό και είναι ακόμα πιο λογικό να μην το καταφέρνουν, καθώς οι συμμορίες αυτές έχουν ως απώτερο σκοπό τον «έλεγχο» περιοχών -τις οποίες ενδύουν με τον μανδύα της σύνδεσης με κάποιον σύλλογο-, που σημαίνει απόλυτο οικονομικό έλεγχό τους. Το τελευταίο συνεπάγεται έλεγχο της διακίνησης και εμπορίας ναρκωτικών και όπλων, της πώλησης προστασίας σε καταστήματα κάθε είδους και την εισχώρηση σε πιο νομιμοφανείς δραστηριότητες, όπως η νυχτερινή διασκέδαση και η φύλαξη των χώρων από σεκιούριτι. Και φυσικά, η μεγαλύτερη μπίζνα είναι αυτή των εκβιασμών.
Οι ομάδες των χούλιγκαν έχουν αυστηρή ιεραρχία. Στην κεφαλή βρίσκονται οι μεγαλύτερης ηλικίας, οι μπαρουτοκαπνισμένοι, συνήθως με φάκελο στις Αρχές και… πλούσια δραστηριότητα. Αυτοί είναι που, στα πρότυπα της μαφίας, αναλαμβάνουν τον εκβιασμό ενός προσώπου ή μιας επιχείρησης ανάλογα με τη σημασία και το μέγεθός της.
Στις δεύτερες βαθμίδες είναι οι «στρατολογητές», οι οποίοι δρουν ως τοπικοί καθοδηγητές και τοποτηρητές και αναλαμβάνουν τη στρατολόγηση νέων μελών στις εγκληματικές ομάδες. Πρόκειται συχνά για ανήλικους, οι οποίοι παρασύρονται λόγω του εθισμού τους σε ουσίες ή με υποσχέσεις περί δύναμης και ταχείας ανέλιξης στον υπόκοσμο. Τα νέα μέλη αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας δοκιμασίες οι οποίες ποικίλλουν, από τραυματισμούς μελών αντιπάλων συμμοριών μέχρι κλοπές και διακίνηση ουσιών για να αποδείξουν την «πίστη» τους.
