Μετά το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ η κατάρα με τα φαβορί στα κόμματα επαναλαμβάνεται και στον ΣΥΡΙΖΑ. Το 2007 ο Ευάγγελος Βενιζέλος εμφανιζόταν ως το φαβορί έναντι του Γιώργου Παπανδρέου για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Κέρδισε ο Γιώργος. Το 2009 φαβορί στη ΝΔ ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη, κέρδισε ο Αντώνης Σαμαράς. Το 2016 πάλι στη ΝΔ φαβορί ήταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, κέρδισε το αουτσάϊντερ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ φαβορί ήταν η Έφη Αχτσιόγλου, μετά το αποτέλεσμα της χθεσινής ψηφοφορίας επικρατέστερος να διαδεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα είναι ο Στέφανος Κασσελάκης. Προηγείται με 45,47% έναντι 36,21% της Έφης. Οι άλλοι τρεις υποψήφιοι δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν, αθροιστικά, ούτε το 20% των 146.000 εκλεκτόρων που προσήλθαν στις κάλπες.
Λογικά η διαφορά δεν καλύπτεται. Και μόνον από την (βασίμως πιθανολογούμενη) αποχή η διαφορά θα μεγαλώσει και το ποσοστό του Κασελάκη θα ξεπεράσει το 50%. Θυμίζουμε ότι και στο ΠΑΣΟΚ, στην εκλογή του Ανδρουλάκη, και στη ΝΔ, στην εκλογή του Μητσοτάκη, στον δεύτερο γύρο υπήρχε σημαντική αποχή. Στο ΠΑΣΟΚ ψήφισαν 63.000 (περίπου 23%) λιγότεροι στο δεύτερο γύρο (από τους 270.000 του πρώτου γύρου έπεσαν στους 207.000) και στη ΝΔ από 404.000 στον πρώτο, στον δεύτερο ψήφισαν 330.000, δηλαδή 73.000 (-18%) λιγότεροι. Αν η μειωμένη συμμετοχή στο δεύτερο γύρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι περίπου 20% τότε αναλογικά το ποσοστό του Κασσελάκη θα φτάσει το 56%. Βέβαια αυτά είναι υπολογισμοί και μαθηματικά και ουδείς μπορεί να αποκλείσει την ανατροπή. Έχουν υπάρξει τέτοιες περιπτώσεις. Είχαμε υποψηφίους, κυρίως στην αυτοδιοίκηση, που ενώ στον πρώτο γύρο ήταν μπροστά και με διαφορά έχασαν από το δεύτερο. Μαθηματικά μπορεί, αλλά η πολιτική λογική λέει ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο. Ο Κασσελάκης αν συγκρατήσει τους ψηφοφόρους του και πάρει τους μισούς από όσους ψήφισαν Παππά θα εκλεγεί ακόμη κι αν όλοι του Τσακαλώτου και του Τζουμάκα πάνε στην Αχτσιόγλου.
Βέβαια, κάνει λάθος όποιος υποψήφιος νομίζει ότι μπορεί να κατευθύνει τους ψηφοφόρους του αποκλειστικά στον Κασσελάκη ή στην Αχτσιόγλου. Οι περισσότεροι δεν θα υπακούσουν στη γραμμή. Το φαβορί τώρα είναι ο Κασσελάκης. Και πολλοί ακόμη και από αυτούς που δεν τον ψήφισαν θα αναζητήσουν άκρες στο περιβάλλον του και θα προσκυνήσουν το νέο σερίφη που ήλθε στην πόλη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα δούμε αν ο άνθρωπος που ήλθε από το πουθενά θα καταφέρει να αρπάξει το κόμμα μέσα από τα χέρια των ιδιοκτητών της Κουμουνδούρου. Σε κάθε περίπτωση ο Παύλος Πολλάκης με βοηθούς την Θοδώρα Τζάκρη και τον Γιώργο Τσίπρα και «μπροστινό» τον Κασσελάκη κατάφερε να κερδίσει κατά κράτος τους μηχανισμούς της Αχτσιόγλου, του Παππά, του Τσακαλώτου. Τα απλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα όσα δήλωναν οπαδοί του Τσίπρα και όχι του κόμματος έδωσαν ένα ηχηρό χαστούκι στα ανώτερα κομματικά στελέχη που θεωρούσαν ότι η μετά Τσίπρα εποχή θα καθοριστεί από τις μεταξύ τους ισορροπίες, συμφωνίες και συναλλαγές. Και φυσικά το μεγαλύτερο χαστούκι το έδωσαν στην Έφη, η οποία είδε τον υγιεινό περίπατο της για τον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου να μετατρέπεται σε εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες. Η ίδια και οι συνεργάτες της είχαν αρκεστεί στις δάφνες του φαβορί και δεν άλλαξαν σχεδόν τίποτε στην τακτική τους ακόμη και όταν είδαν ότι ο Κασσελάκης είχε γίνει talk of the town, το πρώτο όνομα στις συζητήσεις στα καφενεία καθ’ άπασαν την επικράτεια. Προφανώς, νόμιζαν ότι η διαδοχή του Τσίπρα είναι υπόθεση των στελεχών και όποιος έχει στο πλευρό του τους περισσότερους βουλευτές, κεντρικοεπίτροπους, και γραμματείς οργανώσεων θα «καθαρίσει το ματσάκι». Αμ, δε.
Τώρα το σενάριο για την επόμενη μέρα στην Κουμουνδούρου θα πρέπει να ξαναγραφτεί. Η επόμενη πρόβα θα δοθεί την Κυριακή και η πρώτη παράσταση στο συνέδριο. Αν Κασσελάκης και Αχτσιόγλου καταφέρουν να συνεννοηθούν και θυσιάσουν για χάρη της ενότητας τα πρωτοπαλλίκαρά τους η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διατηρηθεί. Διαφορετικά κάποιοι θα κουνήσουν μαντήλι. Προσώρας, τα σενάρια διάσπασης δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν. Τις 150.000 που πήγαν να ψηφίσουν δεν μπορούν να μην τις λάβουν υπόψιν τους οι κομματικές ομάδες. Με 150.000 κανείς δεν φεύγει. Και που να πάει; Στην ΛΑΕ του Λαφαζάνη; Στην Ζωή Κωνσταντοπούλου; Στον Βαρουφάκη; Να αρραβωνιαστούν τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Αστεία πράγματα. Οι βουλευτές και τα στελέχη της Ομπρέλας είναι αριστεροί, αλλά δεν είναι ανόητοι. Εκτός κι αν κάποιοι κουράστηκαν να είναι με την κυβερνώσα αριστερά και θέλουν να ξεκουραστούν ή να κάνουν ασκήσεις παλιμπαιδισμού. Στην περίπτωση αυτή μπορούν να φύγουν κατά μόνας ή και ως μικρή ομάδα. Δεν νομίζω όμως ότι υπάρχει το σθένος του αποχωρισμού. Ουσιαστικά μπορεί να είναι δύο ή και τρία κόμματα στον ΣΥΡΙΖΑ, οι αντικειμενικές συνθήκες για διάσπαση να υπάρχουν όμως το πιθανότερο είναι πως στην πορεία και τη ροή του χρόνου θα ανακαλύψουν ότι δεν υπάρχουν οι υποκειμενικές. Λίγοι είναι αυτοί που θα προσπαθήσουν να διαβούν τον Ρουβίκωνα.
Αν ψήφιζαν 30-40.000 και κέρδιζε ο Κασσελάκης τότε η διάσπαση θα ήταν εύκολη υπόθεση. Μικρό χωριό τα λίγα σπίτια, αλλά αφού είναι χωριό μπορεί να σπάσει και σε συνοικισμούς με λιγότερα σπίτια ο καθένας. Εύκολη υπόθεση. Το δύσκολο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει, ως φαίνεται, «μεγάλη πόλη» και είναι δύσκολο στο «δημοτικό του συμβούλιο» να μην σεβαστεί την απόφαση των 150.000 κατοίκων του. Δεν μπορεί οι υποψήφιοι αρχηγοί και τα επιτελεία τους να γυρίσουν την πλάτη στους εκλέκτορες. Δεν μπορούν να αγνοήσουν την ετυμηγορία τους. Αν ήταν λίγοι (όσα τα μέλη των κομματικών ομάδων που γνωρίζονται μεταξύ τους) θα μπορούσαν να μουντζώσουν ο ένας τον άλλον και να πάνε να φτιάξουν τα δικά τους μικρά μαγαζιά, τα …είδη προικός τους. Δεν μπορεί να δηλώνουν δημοκράτες και να μην σέβονται την ετυμηγορία της πλειοψηφίας. Είναι λοιπόν καταδικασμένοι να συνυπάρξουν. Τουλάχιστον μέχρι το συνέδριο ή με απώτερο όριο τις ευρωεκλογές. Μπορεί να υπάρχουν φωνές που να λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι τελειωμένες υποθέσεις και πρέπει να ξεκινήσουν οι διαδικασίες αναδιοργάνωσης της ευρύτερης Προοδευτικής Παράταξης όμως πριν τις ευρωεκλογές είναι δύσκολο να υπάρξουν ευήκοα όντα. Κάποια λίγα ίσως. Όχι όμως τόσα που να απειλήσουν τις ηγεσίες τους.
Εξάλλου, ο Κασσελάκη, εφόσον τελικά είναι αυτός ο εκλεκτός, δικαιούται τουλάχιστον μια ευκαιρία. Να πει τις θέσεις του και να δείξει αν και πως μπορεί να διοικήσει. Μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν μπορεί ή ότι οι θέσεις του δεν μπορούν να δημιουργήσουν πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να τον στείλουν από κει που ήλθε. Όχι όμως πριν γίνει σεβαστή η απόφαση των 150.000 εκλεκτόρων. Η εντολή των 150 είναι για ενότητα και όχι για διάσπαση. Όταν συμμετέχεις σε μια διαδικασία θα πρέπει να αποδέχεσαι και το αποτέλεσμα ακόμη κι αν σου είναι οδυνηρό και δυσάρεστο. Σε μια βδομάδα θα ξέρουμε αν το χθεσινό αποτέλεσμα οδηγήσει και σε στέψη του αυτοκράτορος Στεφάνου ή η βασίλισσα Έφη δεν έχει παίξει το τελευταίο της χαρτί. Σε κάθε περίπτωση με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πλήξουμε…
