Η Κυπριακή Δημοκρατία συμπληρώνει σήμερα 63 χρόνια ύπαρξης και γιορτάζει την ανεξαρτησία της, αλλά ποτέ δεν γιόρτασε την πραγματική ελευθερία της.
Πριν 63 χρόνια, τερματίστηκε η αποικιακή διακυβέρνηση του νησιού από τη Βρετανία, με τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, αλλά η Βρετανία φρόντισε να παραμείνει στη Μεγαλόνησο διατηρώντας μέχρι και σήμερα δύο κυρίαρχες Βάσεις, οι οποίες αποτελούν το 3% του συνολικού εδάφους του νησιού.
Όπως και αν έχουν τα πράγματα, η Κύπρος από τον Αύγουστο του 1960, είναι ανεξάρτητο κράτος, κάτι που δεν άφησε ικανοποιημένους τους Ελληνοκύπριους, οι οποίοι από το 1955, επιχείρησαν με ένοπλο αγώνα, να επιτύχουν την Ένωση με την Ελλάδα, έχοντας στο «οπλοστάσιο» τους, το Δημοψήφισμα του 1950, κατά το οποίο το 95,7% ψήφισε υπέρ της ενσωμάτωσης στο ελληνικό κράτος.
Με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναγνωρίστηκαν υπερβολικά δικαιώματα στην τουρκοκυπριακή μειονότητα του 18%, η οποία αναβαθμίστηκε σε κοινότητα και συνιδιοκτήτρια του κράτους.
Πλήρης ησυχία τη 1η Οκτωβρίου 1960
Η πρώτη ημέρα του Οκτωβρίου, καθιερώθηκε ως ημέρα εορτασμού της ανεξαρτησίας της Κύπρου, λίγο πριν από τις πρώτες διακοινοτικές ταραχές το 1963. Το υπουργικό συμβούλιο, αποτελούμενο από 7 Ελληνοκύπριους και 3 Τουρκοκύπριους, υπό τον Πρόεδρο και Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τον Τουρκοκύπριο Αντιπρόεδρο Φαζίλ Κιουτσούκ, όρισε τη 1η Οκτωβρίου ως Ημέρα Ανεξαρτησίας του νέου κράτους, το ξήλωμα του οποίου ξεκίνησε με την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από τις δομές του και τις αιματηρές συγκρούσεις από το Δεκέμβριο του 1963 ως τον Αύγουστο του1964.
Η πρώτη ημέρα ανεξαρτησίας της Κύπρου, ήταν η 16η Αυγούστου 1960, όταν ο τελευταίος Βρετανός κυβερνήτης Σερ Χιου Φουτ, αποχώρησε από το νησί, παραδίδοντας την εξουσία σε τελετή στη Βουλή, ενώ υπεστάλη η Βρετανική σημαία από όλα τα δημόσια κτίρια.
Μόλις 14 χρόνια μετά την ανεξαρτησία, το κράτος έμεινε «μισό» καθώς το πραξικόπημα της χούντας του Ιωαννίδη, στις 15 Ιουλίου 1974, έδωσε στη Τουρκία το πρόσχημα της εισβολής στις 20 Ιουλίου. Έκτοτε… και για 49 χρόνια διαρκεί η κατοχή του 37% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τους Τουρκοκύπριους να έχουν ανακηρύξει από τις 15 Νοεμβρίου 1983, την «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου» (ψευδοκράτος) η οποία αναγνωρίζεται μόνο από τη Τουρκία.
Δεν πίστεψαν στο κράτος
Παρά το ότι το Σύνταγμα του 1960, απαγορεύει ρητώς την Ένωση με άλλη χώρα ή τη διχοτόμηση, οι Ελληνοκύπριοι θεωρούσαν την ανεξαρτησία ως βήμα για τον τελικό στόχο της Ένωσης και οι Τουρκοκύπριοι ως χαραμάδα για τη διχοτόμηση.
Το συνεταιρικό κράτος, από την ίδρυση του, είχε στους κόλπους του το σπέρμα του διαχωρισμού, ενώ γρήγορα διαπιστώθηκε πως δεν μπορούσε να λειτουργήσει ομαλά.
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, με βρετανική ενθάρρυνση, επιχείρησε να αλλάξει 13 σημεία του Συντάγματος, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση των Τουρκοκυπρίων με καθοδήγηση της Τουρκίας. Οι συγκρούσεις έφεραν στη Κύπρο «μυστικά» το 1964, μια Ελληνική Μεραρχία, η οποία αποσύρθηκε το 1967, με οδηγίες της χούντας του Παπαδόπουλου, ανοίγοντας τον δρόμο για την τουρκική εισβολή, αφού βεβαίως είχαν προηγηθεί αρκετές απόπειρες ανατροπής και δολοφονίας του Μακαρίου, από την τρομοκρατική οργάνωση ΕΟΚΑ Β’, την οποία καθοδηγούσε ο στρατηγός Γρίβας, που είχε φτάσει το 1971, παράνομα στη Κύπρο.
Πιο κοντά στη διχοτόμηση
Από την εισβολή του 1974, μέχρι και το 2017 διεξήχθησαν άπειροι κύκλοι διαπραγματεύσεων με σκοπό την επίλυση του Κυπριακού, χωρίς να προκύψει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Κατατέθηκαν αρκετά «σχέδια», «ιδέες», «σημεία», και «δείκτες», για να υπάρξει συμφωνία μεταξύ των δύο κοινοτήτων με τον χρόνο να δουλεύει υπέρ της τουρκικής και εναντίον της ελληνοκυπριακής πλευράς.
Η μεταφορά εποίκων, η παρουσία δεκάδων χιλιάδων Τούρκων στρατιωτών, η παγίωση τετελεσμένων και ο σφετερισμός των ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα, είναι στοιχεία που δύσκολα πλέον ανατρέπονται. Αν μάλιστα κάποιος λάβει υπόψη του και το σταδιακό άνοιγμα των Βαρωσίων, η κατάσταση κάθε άλλο παρά από ακινησία χαρακτηρίζεται.
