Εξηγήσεις μετά το κύμα αντιδράσεων δίνει σε ανάρτηση του ο Στεφανος Κασσελάκης, για τα όσα ανέφερε στη συνέντευξή του στον Σταύρο Θεοδωρακη και την προτίμηση του να επεκτείνει την οικογένεια του με τον σύντροφό του με δυο γιούς.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε σφοδρή κριτική, ακόμα και από βουλευτές του κόμματος όπως η Έλενα Ακρίτα, για τα όσα είπε.
«Δύο άνθρωποι, που επιλέγουν την αγάπη, είναι οικογένεια. Η αγάπη κάνει την οικογένεια. Εγώ και ο Τάιλερ, ο Τάιλερ και γω, θα θέλαμε να επεκτείνουμε την οικογένεια μας. Θα θέλαμε να αποκτήσουμε δύο αγόρια, τον Απόλλωνα και τον Ηλία. Κάποια μέρα ίσως να τα βαπτίσουμε, δεν ξέρω, θα δούμε. Θα θέλαμε πάντως να έχουμε δύο αγόρια με παρένθετη μητέρα γιατί θα θέλαμε η προσωπικότητα του καθενός μας να μεταφερθεί στα παιδιά έτσι ώστε, προφανώς αγαπάμε ο ένας τον άλλον, να υπάρχει αυτή η συνέχεια», ήταν τα λόγια του Στέφανου Κασσελάκη σε συνέντευξη που έδωσε το βράδυ της Πέμπτης στον Σταύρο Θεοδωράκη στον ALPHA.
Στην ανάρτηση του, ο Στεφανος Κασσελάκης σημειώνει «απέναντι σε μία κόρη, έχω ακόμα αναπάντητα ερωτήματα για το αν θα είμαι σε θέση να τη διαπαιδαγωγήσω σωστά, να ανταποκριθώ ως γονιός με επάρκεια στις ερωτήσεις της για την εφηβεία, την έμμηνο ρύση, τη γυναικεία σεξουαλικότητα – όλα όσα συνθέτουν τη μοναδικότητα της γυναικείας φύσης». Και καταλήγει: «Ειλικρινά, καμία επιλογή λοιπόν μεταξύ κόρης και γιου. Μόνο ενσυναίσθηση. Γιατί το παιδί δεν είναι συνέχειά μας. Ούτε εργαλείο μας. Είναι ψυχή. Που θέλει από τους δύο γονείς του θαύματα και όχι τραύματα».
Ολόκληρη η ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη
«Υπάρχουν υπέροχα ζευγάρια μπαμπάδων που μεγαλώνουν υπέροχα κορίτσια. Στην περίπτωση του δικού μας ζευγαριού, νιώθουμε δέος μπροστά σε κάτι τέτοιο. Απέναντι σε μία κόρη, έχω ακόμα αναπάντητα ερωτήματα για το αν θα είμαι σε θέση να τη διαπαιδαγωγήσω σωστά, να ανταποκριθώ ως γονιός με επάρκεια στις ερωτήσεις της για την εφηβεία, την έμμηνο ρύση, τη γυναικεία σεξουαλικότητα – όλα όσα συνθέτουν τη μοναδικότητα της γυναικείας φύσης. «Αυτά μαθαίνονται στην πορεία», θα πείτε. Όμως επιτρέψτε μου την εκ των προτέρων συναίσθηση της ευθύνης. Δεν είναι τίποτα εύκολο ή δεδομένο. Ειλικρινά, καμία επιλογή λοιπόν μεταξύ κόρης και γιου. Μόνο ενσυναίσθηση. Γιατί το παιδί δεν είναι συνέχειά μας. Ούτε εργαλείο μας. Είναι ψυχή. Που θέλει από τους δύο γονείς του θαύματα και όχι τραύματα».
