Και επειδή «είμαστε ό,τι τρώμε», οι αλλαγές ξεκινούν με την αναγκαστική αλλαγή των διατροφικών μας συνηθειών. Τα προεόρτια ξεκίνησαν με το ελαιόλαδο, με τους παραγωγούς και άλλων προϊόντων να παραπονιούνται ότι οι σοδειές τους «δεν είναι πια όπως παλιά».
Οι καλλιέργειες χρειάζονται πλέον περισσότερα έξοδα, μεγαλύτερη προσοχή και είναι πολύ πιο επιρρεπείς στην ολοκληρωτική καταστροφή τους. Με την ξηρασία να πλήττει την αγροτική παραγωγή, καθώς το 70% του πόσιμου νερού χρησιμοποιείται στη γεωργία, και τα ζώα να υποφέρουν από τις υψηλές θερμοκρασίες, η πρόβλεψη του ΟΗΕ ότι 183 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο έκθεσης στην πείνα ως το 2050 μοιάζει ξαφνικά πολύ πιο κοντινή…
Τι θα μας… λείψει
Στην αναμπουμπούλα, λένε, ο λύκος χαίρεται. Στην περίπτωσή μας, ο λύκος είναι όσοι επωφελούνται από την κλιματική κρίση για την αισχροκέρδεια. Η περίπτωση του ελαιολάδου, η τιμή του οποίου κάνει ιστορικό ράλι διεθνώς, είναι αρκετή για να μας το καταδείξει.
Η άνοδος της θερμοκρασίας έβαλε φωτιά στις τιμές του υγιεινότερου των ελαίων, του ελαιολάδου.
Ο συνδυασμός υψηλών θερμοκρασιών και ξηρασίας, καταστροφικών πυρκαγιών και ξαφνικών πλημμυρικών φαινομένων ταλαιπώρησαν τα ελαιόδεντρα και οδήγησαν σε μείωση της παραγωγής στις τρεις «υπερδυνάμεις» του ελαιολάδου (Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα), οι οποίες παράγουν το περισσότερο και με διαφορά ποιοτικότερο ελαιόλαδο στον πλανήτη.
Γεγονός το οποίο οδηγεί τις τιμές σε μια εκρηκτική άνοδο η οποία δεν έχει προηγούμενο, αφού τον περασμένο Οκτώβριο οι τιμές retail έφτασαν το ιστορικό υψηλό των 9.000 δολαρίων ανά τόνο, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο υπολογίζει ότι η παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου έχει πέσει κατά 1/4 φέτος από τον μέσο όρο πενταετίας, στους 2,5 εκατομμύρια τόνους, ενώ η ζήτηση από αναπτυσσόμενες και τεράστιες αγορές (Κίνα, αραβικές χώρες κ.ά.) ανεβαίνει με εκρηκτικούς ρυθμούς.
ανέβασε κατακόρυφα τις τιμές του ελαιολάδου
