Υπάρχουν αυτοί που παίρνουν λιγότερα φάρμακα από όσα τους έγραψαν. Αυτοί που επιλέγουν ποια θεραπεία θα πάρουν. Κι αυτοί που δεν θα πάρουν, διότι απλούστατα δεν έχουν να πληρώσουν.
Στην Αργεντινή της «απελευθέρωσης» των τιμών, του τρελού πληθωρισμού, όπου η κυβέρνηση έχει αποδυθεί σε αυστηρούς ελέγχους κι επιδιώκει περικοπές των δημοσίων δαπανών (και) για τα φάρμακα, το να φροντίζει κανείς την υγεία του πλέον μετατρέπεται σε πολυτέλεια.
In crisis-hit Argentina, soaring medicine prices force tough choices: food or treatment? Patients left stranded as vital medicines vanish amid skyrocketing inflation https://t.co/9ck9HE8xOm
— TRT World (@trtworld) March 2, 2024
«Ανάμεσα στο να πάρει να φάει ή να πάρει φάρμακα, ο κόσμος επιλέγει να φάει»: έτσι εξηγεί η Μαρσέλα Λόπες την πτώση των πωλήσεων στο φαρμακείο της στην Πάρκε Τσακαβούκο, συνοικία της μεσαίας τάξης στο Μπουένος Άιρες. Βλέπει καθημερινά ασθενείς που έρχονται να πάρουν φερειπείν αντιβιοτικά, αλλά μόλις βλέπουν την τιμή φεύγουν μ’ ένα κουτί παυσίπονα.
Οι πωλήσεις φαρμάκων μειώθηκαν κατά 18% τον Ιανουάριο (των συνταγογραφούμενων 70%), τονίζουν συλλογικοί φορείς των φαρμακοποιών.
«Ως πέρυσι, υπήρχε συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις φαρμακευτικές εταιρείες για να ελέγχονται οι τιμές», θύμισε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Ρουβέν Σάχεμ, διευθυντής του κέντρου επαγγελματιών φαρμακοποιών της Αργεντινής. Η συμφωνία εγκαταλείφθηκε, όπως συνέβη επίσης σε άλλους τομείς της αγοράς (τρόφιμα, καύσιμα…) από την κυβέρνηση του ακραίου φιλελεύθερου προέδρου Χαβιέρ Μιλέι.
Τα μέτρα που προωθεί στον απορρυθμιστικό της οίστρο τροφοδοτούν, βραχυπρόθεσμα υπόσχεται η ίδια, ως την «εξυγίανση», τον πληθωρισμό, που είχε ήδη φθάσει το 211% το 2023. Οι τιμές αυξήθηκαν κατά 20% τον Ιανουάριο, καταβροχθίζοντας κι άλλη αγοραστική δύναμη των πολιτών, μετά την υποτίμηση του πέσο, του εθνικού νομίσματος, κατά 50% και πλέον στα μέσα Δεκεμβρίου.
Διλήμματα
Η στατιστική για τη μείωση των πωλήσεων των φαρμάκων κρύβει δραματικές επιλογές και σοβαρούς κινδύνους, ειδικά για τους πάσχοντες από χρόνιες παθήσεις, τονίζει ο Ρουβέν Σάχεμ.
«Για παράδειγμα, ένας ασθενής που παίρνει κάθε μέρα χάπι για την αρτηριακή υπέρταση θα πάρει μικρότερη δόση», ή θα αυξήσει «το διάστημα ανάμεσα στις δόσεις. Η πραγματικότητα όμως είναι πως αυτό δεν θα ωφελήσει σε τίποτα, αργά ή γρήγορα η κατάσταση της υγείας του ασθενούς θα χειροτερέψει, και στο τέλος το κόστος θα είναι μεγαλύτερο για το σύστημα υγείας».
Η πλειοψηφία του κόσμου αναγκάζεται να κάνει σκληρές επιλογές στη χώρα της Λατινικής Αμερικής, όπου η φτώχεια πλέον μαστίζει το 57% του πληθυσμού, σύμφωνα με πρόσφατη εκτίμηση κοινωνικού παρατηρητηρίου.
Ο πιο πρόσφατος επίσημος αριθμός όσον αφορά αυτόν τον δείκτη, που είχε δημοσιοποιηθεί τον Σεπτέμβριο, ανέφερε πως η φτώχεια έπληττε το 40%.
