Με αφορμή τον τελευταίο του αγώνα, ο αιώνιος αντιπάλος τους και καλός του φίλος, Ρότζερ Φέντερερ έκανε μία συγκινητική ανάρτηση, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει: «Έκανες την Ισπανία υπερήφανη… έκανες όλο τον κόσμο του τένις υπερήφανο».
Αναλυτικά η ανάρτηση:
«Καθώς ετοιμάζεσαι να αποσυρθείς από το τένις, έχω μερικά πράγματα να μοιραστώ μαζί σου πριν γίνω -ίσως- πιο συναισθηματικός.
Ας ξεκινήσουμε με το προφανές: με κέρδισες-πολλές φορές. Περισσότερες από όσες κατάφερα να σε νικήσω εγώ. Με προκάλεσες με τρόπους που κανείς άλλος δεν μπορούσε. Στο χώμα, ένιωθα σαν να έμπαινα στην αυλή σου, και με έκανες να δουλέψω πιο σκληρά από όσο πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα, μόνο και μόνο για να κρατηθώ. Με έκανες να επαναπροσδιορίσω το παιχνίδι μου – ακόμα και να αλλάξω το μέγεθος της ρακέτας μου, ελπίζοντας σε κάποιο πλεονέκτημα.
Δεν είμαι πολύ προληπτικός άνθρωπος, αλλά εσύ το πήγες στο επόμενο επίπεδο. Όλη η διαδικασία σου. Όλα αυτά τα τελετουργικά. Τοποθετώντας τα μπουκάλια νερού σαν στρατιωτάκια σε σχηματισμό, φτιάχνοντας τα μαλλιά σου, προσαρμόζοντας το εσώρουχό σου… Όλα αυτά με την μεγαλύτερη δυνατή ένταση. Κατά βάθος, μου άρεσε όλο αυτό. Επειδή ήταν τόσο μοναδικό όσο εσύ.
Και ξέρεις κάτι, Ράφα, με έκανες να απολαύσω το παιχνίδι ακόμα περισσότερο.
Εντάξει, ίσως όχι στην αρχή. Μετά το Australian Open του 2004, ανέβηκα για πρώτη φορά το νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης. Νόμιζα ότι ήμουν στην κορυφή του κόσμου. Και ήμουν – μέχρι που δύο μήνες αργότερα, όταν μπήκες στο γήπεδο του Μαϊάμι με το κόκκινο αμάνικο μπλουζάκι σου, επιδεικνύοντας τους δικέφαλους σου, με κέρδισες παραδειγματικά. Όλος αυτός ο θόρυβος που υπήρχε για σένα -γι αυτόν τον καταπληκτικό νεαρό παίκτη από τη Μαγιόρκα, ένα νέο ταλέντο, που πιθανώς θα κέρδιζε ένα μεγάλο πρωτάθλημα κάποια μέρα- δεν ήταν απλά μια φήμη.
Ήμασταν και οι δύο στην αρχή του ταξιδιού μας και αυτό το ταξίδι το κάναμε τελικά μαζί. Είκοσι χρόνια μετά, Rafa, πρέπει να πω: Τι απίστευτη πορεία είχες. Συμπεριλαμβανομένων των 14 French Opens- ιστορικό! Έκανες την Ισπανία υπερήφανη… έκανες όλο τον κόσμο του τένις υπερήφανο.
Σκέφτομαι συνέχεια τις αναμνήσεις που μοιραστήκαμε. Προωθώντας το άθλημα μαζί. Παίζοντας εκείνο το ματς στο μισό γρασίδι, μισό πηλό. Σπάζοντας το ρεκόρ θεαματικότητας όλων των εποχών παίζοντας μπροστά σε περισσότερους από 50.000 φιλάθλους στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής. Πάντα να διασκεδάζουμε ο ένας τον άλλον. Να κουράζει ο ένας τον άλλον στο γήπεδο και μετά, μερικές φορές, σχεδόν κυριολεκτικά να πρέπει να κρατάει ο ένας τον άλλον κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής των τροπαίων.
Είμαι ακόμα ευγνώμων που με καλέσατε στη Μαγιόρκα για να βοηθήσω στην έναρξη της Ακαδημίας Rafa Nadal το 2016. Στην πραγματικότητα, κάπως προσκάλεσα τον εαυτό μου. Ήξερα ότι ήσουν πολύ ευγενικός για να επιμείνεις να είμαι εκεί, αλλά δεν ήθελα να το χάσω. Ήσουν πάντα πρότυπο για τα παιδιά σε όλο τον κόσμο, και η Mirka και εγώ είμαστε πολύ χαρούμενοι που όλα τα παιδιά μας έχουν προπονηθεί στις ακαδημίες σας. Διασκέδασαν και έμαθαν τόσα πολλά – όπως χιλιάδες άλλοι νεαροί παίκτες. Αν και πάντα ανησυχούσα ότι τα παιδιά μου θα γύριζαν στο σπίτι παίζοντας τένις ως αριστερόχειρες.
Και μετά ήταν το Λονδίνο – το Laver Cup το 2022. Ο τελευταίος μου αγώνας. Σήμαινε τα πάντα για μένα ότι ήσουν εκεί στο πλευρό μου – όχι ως αντίπαλός μου, αλλά ως συμπαίκτης μου στο διπλό. Το να μοιραστώ το γήπεδο μαζί σου εκείνο το βράδυ, και να μοιραστώ εκείνα τα δάκρυα, θα είναι για πάντα μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές της καριέρας μου.
Ράφα, ξέρω ότι είσαι συγκεντρωμένος στην τελευταία ευθεία της επικής σου καριέρας. Θα μιλήσουμε όταν τελειώσει. Προς το παρόν, θέλω απλώς να συγχαρώ την οικογένειά σου και την ομάδα σου, που όλοι έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην επιτυχία σου. Και θέλω να ξέρεις ότι ο παλιός σου φίλος πάντα σε επευφημεί και θα σε επευφημεί εξίσου δυνατά σε ό,τι κάνεις στη συνέχεια.
