Η τραγική ειρωνεία θέλει αυτή την φωνή που καλούσε εμάς να ακούσουμε τα ρεπορτάζ, τις αφηγήσεις, τις συνεντεύξεις και να ανακαλύψουμε τον κόσμο της δημοσιογραφίας, να είναι αυτή που ο Κώστας Χαρδαβέλλας δυστυχώς έχασε πριν λίγο καιρό λόγω της μάχης με τον καρκίνο…
Ταυτισμένος με το ρεπορτάζ και την καλή ζωή, ένας κύριος σε όλα του, τις τελευταίες ώρες περιγράφεται από τους πρώην συναδέλφους του και φίλους του ως ένα γοητευτικό κράμα ανθρώπου που ζούσε την ζωή και την ερευνούσε στο βάθος κοιτάζοντας την κάμερα και έχοντας μοιραστεί την πληροφορία με τον κόσμο.
Ο θάνατός του βύθισε στο πένθος την οικογένεια του, την σύζυγό του Μαρία και τον γιο του Κωνσταντίνο, που όλα αυτά τα χρόνια στάθηκαν δίπλα του και του έδωσαν όλα όσα στερήθηκε ως παιδί από την οικογένεια. Δεν είναι τυχαίος ο αποχαιρετισμός της Μαρίας του: «Έφυγες όπως έζησες: Νικητής! Ξεκουράσου τώρα, κοντά στους ανθρώπους που η ζωή σού στέρησε όταν ήσουν μωρό και πάντα αποζητούσες, τη μαμά Καλυψώ και τον μπαμπά Κωνσταντίνο. Εις το επανιδείν, Γίγαντά μου…»
View this post on Instagram
Μαζί 32 χρόνια, διένυσαν χιλιόμετρα αγάπης και συντροφικότητας σπάζοντας την παράδοση που ήθελε τον Χαρδαβέλλα να μην μένει για πάνω από 1,5 χρόνο στους γάμους του. Προηγήθηκαν δύο γάμοι αλλά η Μαρία έμελλε να είναι η γυναίκα της ζωής του. Την ημέρα που κράτησαν ο ένας το χέρι του άλλου ήξεραν… «Το ημερολόγιο έγραφε 26 Σεπτεμβρίου του (δίσεκτου) έτους 1992. Φτάσαμε μαζί στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών, ο γαμπρός στο τιμόνι, η νύφη συνοδηγός και στο πίσω κάθισμα οι κολλητές μου παρανυφάκια. Στο ραδιόφωνο έπαιζε δυνατά Βασίλης Τερλέγκας. Η γαμήλια τελετή ήταν προγραμματισμένη για τις 19.30 αλλά ο Κώστας είχε κάνει λάθος στην ώρα και είχαμε εκτυπώσει προσκλητήρια που έγραφαν 19.00. Στην άφιξη μας στην εκκλησία, συναντηθήκαμε με την προηγούμενη νύφη και κάποιοι το θεώρησαν γρουσουζιά. Εκατοντάδες οι καλεσμένοι, μετά βίας χωρούσαν στον ναό. Ευδιάθετοι οι περισσότεροι, δεν σταμάτησαν να κάνουν φασαρία κατά τη διάρκεια του μυστηρίου αλλά ο ιερέας δεν τους έκανε ούτε για μια στιγμή παρατήρηση. Συμμετείχε κι εκείνος στη χαρά, χαμογελώντας διαρκώς στους κουμπάρους, τους αείμνηστους και μοναδικούς Κάκια και Γιώργο Γεννηματά. Πέντε μηνών έγκυος εγώ, φορούσα στενό και κοντό νυφικό και όταν έφτασε η ώρα της (πολύωρης!) “χαιρετούρας”, έμεινα ξυπόλητη για να αντέξω την ορθοστασία. Κοντεύαμε πια να τελειώσουμε όταν είδαμε να καταφτάνει ένα γκρουπ Γιαπωνέζων τουριστών. Γοητευμένοι από τον τρόπο τέλεσης του μυστηρίου, στήθηκαν κι εκείνοι στην μακριά ουρά για να μας χαιρετήσουν, με τα σακίδια στους ώμους. Μας ευχήθηκαν (στα γιαπωνέζικα!) και μας δώρισαν ένα σετ φλιτζανάκια του καφέ με τσολιαδάκια, αγορασμένο από κάποιο τουριστικό κατάστημα για να τιμήσουν το έθιμο. Στο πάρτι που ακολούθησε επιλέξαμε το τραγούδι “I did it my way”, αλλάζοντας τους στίχους σε “We did it our way” και αυτό ακριβώς εφαρμόσαμε στα χρόνια που ακολούθησαν. Γιορτάζουμε την 32η επέτειο του γάμου μας συνεχίζοντας να καταρρίπτουμε τους νόμους των πιθανοτήτων, στα εύκολα και τα δύσκολα. Ίσως, γιατί όπως λέει ο Κωνσταντίνος μας “μεγαλώνοντας κατάλαβα πως οι άλλοι άνθρωποι είναι κανονικοί, εμείς δεν είμαστε”».
View this post on Instagram
Τα τραυματικά παιδικά χρόνια
Σε μικρή ηλικία, ο Κώστας Χαρδαβέλλας έχασε τη μητέρα του και τον πατέρα του. Όπως είχε αναφέρει ο ίδιος σε συνέντευξή του: «Έχω διαγράψει τη λέξη μητέρα από τη ζωή μου επειδή η μητέρα μου έφυγε όταν ήμουν πέντε χρονών. Τα πράγματα που σε πονάνε τα διαγράφεις. Είναι αυτό που λέω συχνά, είναι ένα φωτογραφικό φιλμ που το καις για να μη σε πονάει. Άρα, η λέξη μαμά για μένα είναι διαγραμμένη από τότε που ήμουν πέντε χρονών. Δεν την είπα ποτέ, δεν την χρησιμοποίησα ποτέ και δεν είναι μια λέξη που τη χρησιμοποιώ. Η απώλεια του πατέρα μου, όταν ήμουν 2 μηνών και της μητέρας μου όταν ήμουν 5 ετών, με έχει σημαδέψει. Μέχρι σήμερα έχω μια ανασφάλεια, της αποδοχής, ο άλλος με γουστάρει;».
Glomex Player(eexbs1jkdkewvzn, v-ck65w1n20rax)
