Την 26η Δεκεμβρίου 2004, φοβερός σεισμός 9,1 βαθμών σημειώθηκε στα ανοικτά των ακτών της νήσου της Σουμάτρας. Προκάλεσε τεράστια κύματα, που σφυροκόπησαν την Ινδονησία, τη Σρι Λάνκα, την Ινδία, την Ταϊλάνδη κι άλλες εννιά χώρες που βρέχονται από τον Ινδικό Ωκεανό — προκαλώντας θύματα ως ακόμη και στη Σομαλία.
Όταν έφθασαν στη μέγιστη ισχύ τους, τα σεισμικά κύματα κινούνταν με ταχύτητα σχεδόν 800 χιλιομέτρων την ώρα κι υψώνονταν ως ακόμη και στα τριάντα μέτρα.
Στην ινδονησιακή επαρχία Ατσέχ, που θρήνησε πάνω από 100.000 νεκρούς, το μεγάλο ισλαμικό τέμενος Μπαϊτουραχμάν άρχισε σειρά εκδηλώσεων μνήμης σε όλη την Ασία. Προηγουμένως, ήχησε σειρήνα για τρία λεπτά, ακριβώς την ώρα της καταστροφής, κι ακολούθησαν δεήσεις.
Memorial services are being held to commemorate the 20th anniversary of the 2004 Indian Ocean tsunami, which was triggered by a 9.1 magnitude earthquake and claimed around 230,000 lives.https://t.co/mMj6EObfmL pic.twitter.com/vamFsskuNp
— Sky News (@SkyNews) December 26, 2024
Άνθρωποι καθισμένοι στο έδαφος έκλαιγαν σε ομαδικό τάφο όπου ενταφιάστηκαν κάπου 14.000 θύματα του τσουνάμι, ενώ σε ορισμένα χωριά οργανώθηκαν κοινοτικές προσευχές, για να τιμηθούν τα θύματα της καταστροφικής που σε πολλές περιπτώσεις αφάνισε ολόκληρες κοινότητες.
Στην πρωτεύουσα της Άτσεχ, την Μπάντα Άτσεχ, Ινδονήσιοι μπορούσαν να επισκεφθούν άλλο ομαδικό τάφο, ενώ έγινε νυχτερινή προσευχή στο μεγάλο τζαμί. Άλλες θρησκευτικές τελευτές και αγρυπνίες προγραμματιζόταν να γίνουν στη Σρι Λάνκα, στην Ινδία, όπως και στην Ταϊλάνδη.
«Νόμιζα αληθινά πως ήταν το τέλος του κόσμου», αφηγήθηκε ο Χασναουάτι, καθηγητής 54 ετών, παρών στο τέμενος, που είχε επίσης υποστεί εκτεταμένες ζημιές εξαιτίας του τσουνάμι.
«Μια Κυριακή πρωί, ενώ είχε συγκεντρωθεί όλη η οικογένειά μας και γελούσαμε, χτύπησε καταστροφή και χάθηκαν όλα. Δεν έχω λόγια».
Στην Ταϊλάνδη, όπου περίπου οι μισοί από τους 5.000 και πλέον νεκρούς ήταν ξένοι τουρίστες, οι τελετές μνήμης άρχισαν νωρίς στο Μπαν Ναμ Χεμ, το χωριό που υπέστη το πιο σφοδρό χτύπημα.
Συγγενείς θυμάτων, κάποιοι δακρυσμένοι, άφηναν λουλούδια και στεφάνια μπροστά σε έναν τοίχο, καμπυλωμένο σαν κύμα τσουνάμι, στον οποίο έχουν τοποθετηθεί πλάκες με τα ονόματα ανθρώπων που χάθηκαν.
