Η ακρόαση του Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ εχθές από την ειδική επιτροπή υγείας της Γερουσίας προκειμένου να εγκριθεί η υποψηφιότητά του και να αναλάβει τα καθήκοντα του νέου υπουργού Υγείας των ΗΠΑ ήταν όπως αναμενόταν έντονη. Η αλήθεια είναι πως κάποιος δεν θα περίμενε κάτι λιγότερο από έναν πολιτικό που επί δύο χρόνια αφού παραιτήθηκε από το Δημοκρατικό κόμμα έτρεξε μόνος τους ως ανεξάρτητος καμπάνια για την προεδρία μέχρι να εμφανιστεί η πρόταση από τον Ντόναλντ Τραμπ και να απαρνηθεί τα περισσότερα από όσα ανοιχτά πρέσβευε μέχρι τότε.
Οι Δημοκρατικοί δεν «χαρίστηκαν» στον Κένεντι κάτι με το οποίο κανένας δεν εξεπλάγη. Ο ίδιος ο Κένεντι ήρθε πολλές φορές σε δύσκολη θέση, ανασκεύασε για ακόμη μία φορά τις θέσεις του για τα εμβόλια, περνώντας από το «όχι» στο «ναι», ξεκαθάρισε πως δεν μπορεί να απαντήσει στα ¾ των ερωτήσεων που τέθηκαν με ένα «ναι» ή «όχι» και έφτασε σε ένα σημείο όπου οι επιθέσεις εναντίον του να προκαλούν περισσότερο λύπη παρά να παράγουν ουσία για το εάν διαθέτει τα απαραίτητα προσόντα να διαχειριστεί την Αμερικανική υγεία που νοσεί βαριά και μάλιστα διαχρονικά.
Μέσα από την διαδικασία το σημαντικό δεν είναι το τελικό αποτέλεσμα και αυτό έχει ήδη προλάβει να φανεί από την αντίστοιχη ακρόαση για τον υπουργό Εθνικής Άμυνας της χώρας. Ο Χέγκσεθ δέχθηκε επίσης δριμύτατη κριτική και επιθέσεις τόσο σε προσωπικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο και όταν η ψηφοφορία έφτασε σε ισοβαθμία (50 υπέρ – 50 κατά) η ψήφος του Αντιπροέδρου Βανς έλυσε υπέρ του Τραμπ τον πρώτο «γόρδιο δεσμό». Οι επιλογές του νέου Προέδρου έχουν όλες κάτι από τον ίδιο και αυτό είναι που ο Ντόναλντ Τραμπ γνωρίζει να κάνει καλύτερα από τον καθένα: να επιλέγει ανθρώπους που προκαλούν πάθη, που προβοκάρουν που στρέφουν το ενδιαφέρον επάνω τους. Στο ίδιο μοτίβο είναι και ο Κένεντι. Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ θα αναλάβει δεδομένα υπουργός Υγείας ακόμη κι αν χρειαστεί να ξαναλύσει την ισοπαλία ο Αντιπρόεδρος. Για τον Τραμπ είναι οι εντυπώσεις που μετράνε καθώς η επίδειξη ισχύος θέλει να είναι απόλυτη και σε κάθε επίπεδο. Οι επιλογές των Αμερικανών που έχουν κοκκινίσει όχι μόνο τον Λευκό Οίκο αλλά και το Σώμα του Κογκρέσου δίνουν την απόλυτη άνεση τέτοιων κινήσεων για τα επόμενα δύο χρόνια στον Αμερικανό Πρόεδρο.
Το σημαντικό στοιχείο πάντως και η σημαντική αλλαγή στην δεύτερη θητεία Τραμπ δεν είναι το ότι θέλει και να δείχνει και να είναι απόλυτα κυριαρχικός σε κάθε κομμάτι της δημόσιας πολιτικής και όχι μόνο ζωής αλλά πλέον το επιχειρεί χρησιμοποιώντας κάθε μέσο που του δίνει το Σύνταγμα και οι νόμοι της χώρας. Στην πρώτη του θητεία ήταν πάμπολες οι φορές που το στρατόπεδο των Δημοκρατικών και τα στελέχη του είχαν «στριμώξει» για τα καλά τον 45ο Πρόεδρο. Σήμερα αυτό μοιάζει με πολύ μακρινή πραγματικότητα και ο Τραμπ δείχνει πως τα τέσσερα χρόνια εκτός Λευκού Οίκου δεν τα «πέταξε» παίζοντας γκολφ σε κάποιο από τα πολλά ιδιόκτητα resort του.
Ο νέος τρόπος διοίκησής του περιλαμβάνει τον ίδιο και πάλι σε ρόλο πρωταγωνιστή – απόλυτου για την ακρίβεια – αλλά όλους τους υπόλοιπους όχι σε ρόλο μαριονέτας αλλά μάλλον σε ρόλο συμβούλων παρά υπουργών. Το γεγονός πως στη δεύτερη φορά Τραμπ το οικογενειακό του περιβάλλον υπάρχει μόνο για τις ιδιωτικές του στιγμές και το απόλυτο «κουμάντο» στον Λευκό Οίκο γίνεται για πρώτη φορά από γυναίκα προσωπάρχη δείχνει πως ο 47ος έχει μεγάλη διαφορά από τον 45ο.
