Το εν λόγω περιστατικό είχε λάβει χώρα τον Ιούλιο του 2019 στη Αγία Νάπα της Κύπρου.
Η 18χρονη τότε Βρετανίδα είχε προσφύγει στην κυπριακή αστυνομία λέγοντας ότι είχε πέσει θύμα βιασμού από 12 Ισραηλινούς, κάποιοι από τους οποίους ήταν ανήλικοι.
Δέκα ημέρες μετά το περιστατικό, η γυναίκα ανακρίθηκε εκ νέου, με μόνο δύο μικρά διαλείμματα σε διάστημα έξι ωρών και χωρίς την παρουσία δικηγόρου ή υπηρεσιών πρόνοιας. Στις 01:15 υπέγραψε την ανάκληση και συνελήφθη.
Στη συνέχεια καταδικάστηκε και της επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης τεσσάρων μηνών με αναστολή. Η απόφαση ανατράπηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Κύπρου το 2022 με την αιτιολογία ότι η αρχική καταδίκη ήταν επισφαλής.
Η υπόθεση εξόργισε τις ακτιβίστριες για τα δικαιώματα των γυναικών, οι οποίες θεώρησαν ότι η γυναίκα είχε αντιμετωπιστεί όπως οι κατηγορούμενοι παρά σαν θύμα.
Στην απόφασή του το ΕΔΑΔ έκρινε ότι «οι κυπριακές Αρχές παρέβησαν την υποχρέωσή τους να διερευνήσουν αποτελεσματικά την καταγγελία της προσφεύγουσας για βιασμό και να υιοθετήσουν μια προσέγγιση που να λαμβάνει υπόψη τα θύματα όταν διερευνούν τις καταγγελίες».
Οι κυπριακές Αρχές παραβίασαν, ειδικότερα, το άρθρο 3 (έλλειψη αποτελεσματικής έρευνας) και το άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Επιδίκασε ακόμη στη γυναίκα 20.000 ευρώ και 5.000 ευρώ για τα έξοδα.
Η απόφαση, εκτός από την επισήμανση των προβλημάτων με την ιατροδικαστική έρευνα, υπογράμμισε «την αποτυχία των αρχών στο βασικό τους καθήκον να εξετάσουν αν υπήρξε συναίνεση». Και όπως επισημαίνει: «Ούτε ο επικεφαλής ανακριτής ούτε ο συνήγορος του Γενικού Εισαγγελέα προέβησαν σε οποιαδήποτε ουσιαστική εξέταση των στοιχείων που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν έλλειψη συναίνεσης».
Οι δικαστές θεώρησαν επίσης ότι οι Αρχές «πήραν τοις μετρητοίς» τις δηλώσεις των υπόπτων ότι δεν υπήρξε βιασμός.
