Το Συμβουλίου Εφετών Αθηνών με την υπ΄ αριθμ. 12/2025 απόφασή του είχε απορρίψει όλους τους ισχυρισμούς που είχε προβάλλει Μπένι Στάινμετς, προκειμένου να μην εκδοθεί στην γείτονα χώρα και είχε διατάξει τη σύλληψη και την προσωρινή κράτηση του με τον περιοριστικό όρο της παραμονής του σε νοσοκομείο, μέχρι την ημέρα της έκδοσής του στις Ρουμανικές αρχές.
Στην έφεση που είχε καταθέσει στον Άρειο Πάγο κατά της απόφασης του Συμβουλίου Εφετών έκανε λόγο για καταδίκη του στην Ρουμανία από έντονο αντισημιτισμό και δίωξη για πολιτικούς λόγους.
Ακόμη, ισχυρίσθηκε ότι η έκδοσή του στην Ρουμανία θα οδηγήσει σε απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση λόγω των συνθηκών κράτησης στις φυλακές της γείτονας χώρας.
Επίσης, επικαλέστηκε ότι δεν προηγήθηκε της δίκης του στην γείτονα χώρα, η απαιτούμενη ορκωμοσία Ρουμάνου δικαστή, κάτι που παραβιάζει την διεξαγωγή δίκαιης δίκης.
Ο Ισραηλινός και Γάλλος υπήκοος Μπένι Στάινμετζ συνελήφθη την 13η Οκτωβρίου 2024 στον αερολιμένα Αθηνών, σύμφωνα με το από 12.1.2021 Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης του Ποινικού Εφετείου του Μπρασόβ, προκειμένου να εκτέλεση ποινή φυλάκισης 5 ετών που του επιβλήθηκε τον Ιούνιο του 2019 από το Εφετείο του Μπρασόβ για απάτη και σύσταση οργανωμένης εγκληματικής ομάδας. Ο 69χρονος Μπένι Στάινμετζ διέμενε προσωρινά σε ξενοδοχείο της Βουλιαγμένης.
Οι βασιλικές σχέσεις του
Στην έφεσή του ο Μπένι Στάινμετζ είχε αναφερθεί στη δραστηριότητα του στην Ρουμανία.
Συγκεκριμένα, ανέφερε:
«Ο εκζητούμενος είναι εκπρόσωπος οικογενειακής επιχείρησης που πραγματοποίησε μία καλή τη πίστη (bona fide) οικονομική επένδυση μαζί με άλλους στην Reciplia SRL – μια εταιρεία επενδύσεων με έδρα τη Ρουμανία που συστήθηκε με σκοπό να αγοράσει μέρος από τα δικαιώματα αποκατάστασης (επανεκχώρησης) του Παύλου Φίλιππου της Ρουμανίας (Paul Philippe Al Romanei) – εγγονού και κληρονόμου του έκπτωτου Βασιλέως Καρόλου Β΄ της Ρουμανίας. Με μια σειρά νόμων που υιοθετήθηκαν μετά το 1990, το ρουμανικό κράτος ανέλαβε τη δέσμευση να επιστρέψει στους προηγούμενους ιδιοκτήτες ή στους κληρονόμους τους όλα τα ακίνητα που κατασχέθηκαν από τους κομμουνιστές. Ο εκζητούμενος δεν είχε ενεργό ρόλο στην επένδυση και παρείχε μόνο ad hoc επενδυτικές συμβουλές [βλ. το από 8.12.2015 έγγραφο της Εθνικής Διεύθυνσης Καταπολέμησης της Διαφθοράς προς τη Γενική Επιθεώρηση της Συνοριακής Αστυνομίας, από το οποίο προκύπτει ότι ο εκζητούμενος επισκέφθηκε τη Ρουμανία την 27.4.2019 και την 19.9.2012].
Η αξίωση αποκατάστασης του Παύλου Φίλιππου της Ρουμανίας προκάλεσε σημαντική πολιτική διαμάχη, κυρίως επειδή αφορούσε σημαντικά ακίνητα που είχαν περιέλθει στην ιδιοκτησία του Ρουμανικού Κράτους μετά τη δήμευσή τους από το Κομμουνιστικό Καθεστώς, ιδίως δε τα κεντρικά γραφεία της Υπηρεσίας Πληροφοριών της Ρουμανίας (“SRI”).
Mε την (πρωτόδικη) υπ’ αριθμ. 39/27.6.2019 απόφαση του Εφετείου του Brasov, ο εκζητούμενος κηρύχθηκε αθώος για τις πράξεις:
(α) της συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης [άρ. 367 ρουμΠΚ],
(β) της συμμετοχής σε εμπορία επιρροής [άρ. 48 σε συνδ. με άρ. 291 ρουμΠΚ] και
(γ) της συμμετοχής σε νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες.
To πρωτοβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ότι η σύναψη σύμβασης για την εξαγορά των δικαιωμάτων του Παύλου-Φιλίππου για επιστροφή της περιουσίας του δεν μπορεί να συνιστά έγκλημα.
Περαιτέρω έκρινε ότι οι αμετάκλητες πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες αναγνώρισαν αφενός ότι ο Παύλος Φίλιππος της Ρουμανίας είναι εγγονός του τέως Βασιλέως Καρόλου Β΄, αφετέρου το δικαίωμά του να ζητήσει την επιστροφή στην κυριότητά του εκτάσεων από το Δάσος Snagov και την πρώην Βασιλική Φάρμα Baneasa, που ανήκαν στον τέως Βασιλέα, έχουν ισχύν δεδικασμένου (res judicata), επομένως η συμφωνία μεταξύ άλλων και με τον εκζητούμενο δεν είχε παράνομο χαρακτήρα.
Η Εθνική Διεύθυνση Καταπολέμησης της Διαφθοράς (DNA) άσκησε έφεση κατά της απόφασης αυτής. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο (HCCJ) δέχθηκε την έφεση και καταδίκασε τον εκζητούμενο και σχεδόν όλους τους άλλους 23 κατηγορούμενους που είχαν αθωωθεί από το Εφετείο του Brasov.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αγνόησε το δεδικασμένο που παρήγαγαν οι αμετάκλητες αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων (μεταξύ των οποίων και του ίδιου του ΑΑΔ!) και έκρινε ότι ο Παύλος δεν είχε δικαίωμα στην επιστροφή των περιουσιών του παππού του.
Οι δικαστές δέχθηκαν ότι ο εκζητούμενος γνώριζε αυτό το γεγονός επειδή σε μια έκθεση δέουσας επιμέλειας που συνέταξε μια κορυφαία, έγκριτη δικηγορική εταιρεία αναφέρθηκαν πολλά εμπόδια για την επανεκχώρηση.
Εν ολίγοις, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ότι με την υπογραφή της συμφωνίας με τον Παύλο την 1η Νοεμβρίου 2006 συστήθηκε εγκληματική οργάνωση».
