Το βασικό ζήτημα για το Κρεμλίνο τόσο μετά τη βύθιση της ναυαρχίδας «Μόσχα», τα δύο προηγούμενα πλήγματα στη ρωσική γέφυρα της Κριμαίας αλλά και την άτακτη υποχώρηση από τη Χερσόνα και την ανακατάληψή της από τα ουκρανικά στρατεύματα δεν ήταν το στρατιωτικό αποτέλεσμα αλλά η ταπείνωση.
Σε όλα τα προηγούμενα χτυπήματα το Κρεμλίνο βρέθηκε υπό ασφυκτική πίεση με πολλαπλά – αρκετές φορές και δημόσια – «γιατί» στα οποία αδυνατούσε να δώσει πειστικές απαντήσεις.
Για ακόμη μία φορά η Ρωσία εμφανίζεται «σιωπηλή» και είναι αυτή η σιωπή που πάντοτε ακολουθείται από ένα σημαντικό ρωσικό ξέσπασμα κατά κύριο λόγο σε ουκρανικά αστικά κέντρα με εκατοντάδες αμάχους Ουκρανούς νεκρούς.
Και στη σημερινή κατάσταση μετά τα δύο διαδοχικά πλήγματα από το Κίεβο, η Ρωσία είναι ξεκάθαρο και γνωστό πως θα απαντήσει… αυτή τη φορά όμως υπάρχουν αρκετοί στη Δύση – και όχι από οι γνωστές πηγές εντός Ρωσίας – που εκφράζουν επιφυλάξεις για το εάν ο Πούτιν δεν θα κάνει ένα βήμα «παραπάνω».
Η Ουκρανία στα πλάνα που διοχετεύει μαζικά μαζί με τις σχετικές πληροφορείς τις τελευταίες τρεις ημέρες δείχνει πλήγματα κυρίως σε βομβαρδιστικά με τα οποία η Ρωσία σαρώνει εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια τη μεθόριο.
Ο στόχος του Κιέβου ήταν ξεκάθαρος και τα συγκεκριμένα αεροσκάφη όντως φαίνεται πως δεν θα αποτελέσουν για το επόμενο τουλάχιστον διάστημα πρόβλημα.
Στρατιωτικοί αναλυτές από τις ΗΠΑ σημειώνουν με βάση τις εικόνες που έχουν δει και έχουν επιβεβαιώσει τη γνησιότητά τους πως όντως οι Ουκρανοί είχαν απόλυτη γνώση που θα βρίσκονται συγκεκριμένα αεροσκάφη και με ποιον τρόπο θα τα εξουδετερώσουν.
Από αυτά αρκετά αποτελούσαν τα βασικά εργαλεία στοχευμένων επιθέσεων από τον αέρα σε υποδομές και παράλληλα είχαν τη δυνατότητα να φέρουν πυρηνικές κεφαλές.
Η απάντηση της Ρωσίας στον ουκρανικό «ιστό της αράχνης»
Ο αντίκτυπος του χτυπήματος της Ουκρανίας σε συνδυασμό με την αμιγώς στρατιωτική ήττα δημιουργούν ένα διαφορετικό μείγμα πίεσης προς τη ρωσική Προεδρία.
