Με χιούμορ, ανθρωπιά και ρεαλισμό, η σειρά ρίχνει φως στη δύσκολη πραγματικότητα των ομοφυλόφιλων στρατιωτών που υπηρέτησαν για δεκαετίες υπό καθεστώς φόβου και απόκρυψης.
Από τον Φρίντριχ φον Στέουμπεν μέχρι το «Don’t ask, don’t tell»
Η ιστορία των γκέι ατόμων στον αμερικανικό στρατό συνοψίζεται σε δύο λέξεις: υπηρεσία και… μυστικότητα. Ο Φρίντριχ Βίλχελμ φον Στέουμπεν, στενός συνεργάτης του Τζορτζ Ουάσινγκτον και θεμελιωτής του επαγγελματικού στρατού των ΗΠΑ, θεωρείται από πολλούς ιστορικούς ότι ήταν ομοφυλόφιλος -χωρίς ποτέ να το παραδεχθεί δημόσια. Για δεκαετίες, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα διώκονταν και αποβάλλονταν από τις ένοπλες δυνάμεις, απλώς για το ποιοι ήταν.
Ακόμη και το 1994, με την πολιτική «Don’t ask, don’t tell», επιτρεπόταν θεωρητικά η υπηρεσία γκέι, λεσβιών και αμφιφυλόφιλων, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα αποκάλυπταν τη σεξουαλικότητά τους. Η κατάργηση της πολιτικής -το 2011- επέτρεψε στους ΛΟΑΤΚΙ+ να υπηρετούν ανοιχτά, ενώ τον Ιούνιο του 2024, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε γενική αμνηστία για χιλιάδες βετεράνους που είχαν καταδικαστεί στο παρελθόν λόγω του Άρθρου 125 του στρατιωτικού ποινικού κώδικα, το οποίο απαγόρευε τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις.
Η μνήμη της σιωπής και του φόβου
Ο πολιτισμικός ιστορικός Νέιθανιελ Φρανκ εξηγεί στο BBC ότι, επί δεκαετίες, οι ΛΟΑΤΚΙ+ στρατιώτες ζούσαν υπό μια «σκιά φόβου και υποψίας». Κάθε ρομαντική σχέση μπορούσε να οδηγήσει σε εκβιασμό ή απόλυση, ενώ πολλοί κινδύνευαν να χάσουν τη σύνταξη ή την καριέρα τους. Ορισμένοι κατέληγαν ακόμη και σε στρατιωτικές φυλακές, για «παρά φύσιν σχέσεις».
Ο Φρανκ, συγγραφέας του βιβλίου Unfriendly Fire, τονίζει ότι η πολιτική «Don’t ask, don’t tell» που εισήγαγε ο Μπιλ Κλίντον, αντί να μειώσει τις διώξεις, τις αύξησε. «Οι “ανεπίσημες” έρευνες συνεχίστηκαν, και οι απολύσεις λόγω σεξουαλικότητας αυξήθηκαν» σημειώνει.
Το «Boots», βασισμένο στα απομνημονεύματα του Γκρεγκ Κόουπ Γουάιτ (The Pink Marine), αφηγείται την ιστορία του νεαρού Κάμερον (τον υποδύεται ο Μάιλς Χάιζερ), που εισέρχεται στη Σχολή Πεζοναυτών, για ν’ αποδείξει ότι ανήκει στον ανδρικό κόσμο. Όπως και ο συγγραφέας, ψάχνει την αποδοχή μέσα στο πιο σκληρό περιβάλλον. «Ήθελα να βρω τη θέση μου στον κόσμο των ανδρών, παρότι ήταν το δυσκολότερο μέρος για να την αναζητήσει κανείς» λέει ο Γουάιτ.
Ο δημιουργός της σειράς, Άντι Πάρκερ, γνωστός από το Tales of the City, μεταφέρει τη δράση στο 1990, λίγο πριν εφαρμοστεί η πολιτική του Κλίντον. Αν υπάρξει δεύτερος κύκλος, η περίοδος του «Don’t ask, don’t tell» θα αποτελέσει το κεντρικό δραματικό υπόβαθρο.
Μια κωμωδία με δραματική επικαιρότητα
