Με τη χθεσινή του παρέμβαση στο συμβούλιο Ecofin, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Κυριάκος Πιερρακάκης έθεσε «κόκκινη γραμμή», υποστηρίζοντας ότι απαιτείται δεκαετής εξαίρεση της χώρας μας από τη φορολογία στους τομείς αυτούς: «Οποιοδήποτε μικρότερο χρονικό διάστημα δεν θα ήμασταν διατεθειμένοι να το συζητήσουμε. Και θα πρόσθετα ότι, λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, αν δεν εφαρμόσουμε αυτή τη δεκαετή εξαίρεση, θα υπάρξει αρνητικός αντίκτυπος συνολικά στην εδαφική συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης» υπογράμμισε.
Τι σημαίνει για την Ελλάδα – Η στρατηγική της Αθήνας
Πίσω από τις λέξεις, η σθεναρή αντίδραση και αντίσταση -στα όρια απειλής για «βέτο» ενδεχομένως- στην προοπτική αύξσησης των φόρων στα καύσιμα στους τρεις κρίσιμους τομείς που έθεσε ο υπουργός, στηρίζεται σε τέσσερις βασικούς λόγους που καθιστούν την ελληνική θέση αδιαπραγμάτευτη: τη νησιωτικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την επισιτιστική ασφάλεια και την εδαφική συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην παρέμβασή του στο Ecofin, ο Κυριάκος Πιερρακάκης ανέπτυξε μια σαφή επιχειρηματολογία, που εκκινεί από την αναγνώριση των στόχων της πράσινης μετάβασης, για να καταλήξει όμως στην απόρριψη της προσέγγισης «one-size-fits-all». Όπως είπε κατά πρώτον «συμμεριζόμαστε πλήρως τους στόχους της ενεργειακής μετάβασης. Εμείς, ως Ελλάδα, είμαστε στην πρωτοπορία της πράσινης μετάβασης, με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην Ευρώπη», πριν συνεχίσει όμως ότι «οφείλουμε (να) κοιτάζουμε τη βιωσιμότητα, την ανταγωνιστικότητα, την κοινωνική συνοχή, την εδαφική συνοχή».
Νησιωτικότητα: Το αδύναμο σημείο που απειλεί η φορολογία
Το κυρίαρχο επιχείρημα του Έλληνα υπουργού είναι το κατακερματισμένο γεωγραφικό ανάγλυφο και η νησιωτικότητα της χώρας:
«Ειδικότερα για την ναυσιπλοΐα και την αεροπλοΐα, αυτό αποτελεί σημαντικό ζήτημα για εμάς, δεδομένης της γεωγραφίας μας, της θέσης μας στον ευρωπαϊκό χάρτη και του μήκους των ακτογραμμών μας», τόνισε ο Πιερρακάκης, υπογραμμίζοντας ότι η φορολόγηση των καυσίμων στην ακτοπλοΐα δεν αφορά απλώς ακριβότερα εισιτήρια για τους τουρίστες, αλλά δραματική αύξηση του κόστους μεταφοράς για τους μόνιμους κατοίκους των νησιών και για όλα τα εμπορεύματα και τα είδη πρώτης ανάγκης.
Αν εφαρμοστεί «οριζόντια» χωρίς εξαιρέσεις η πρόταση της ΕΕ, προφανώς το κόστος των επιβατικών εισιτηρίων και επιχειρησιακών μεταφορών αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά, με αναλογικά μεγαλύτερες επιπτώσεις σε καταναλωτές και επιχειρήσεις που βιώνουν ήδη την πρόκληση της νησιωτικότητας.
Ανταγωνιστικότητα: Κίνδυνος στις μεταφορές
Το δεύτερο βασικό επιχείρημα της Αθήνας αφορά την απώλεια ανταγωνιστικότητας έναντι τρίτων χωρών. «Εάν επιβάλλονταν φόροι στους τομείς της ναυσιπλοΐας και της αεροπλοΐας, αυτό θα δημιουργούσε συγκριτικό μειονέκτημα έναντι άλλων μεσογειακών χωρών που δεν έχουν αντίστοιχη φορολόγηση», επισήμανε ο υπουργός Οικονομικών.
Όπως έχει εκφράσει ανησυχίες και ο ναυτιλιακός κλάδος, η επιβολή φόρου στα ναυτιλιακά καύσιμα εκτιμάται ότι θα πλήξει την ανταγωνιστικότητα του ελληνόκτητου στόλου, ειδικά έναντι τρίτων χωρών που δεν θα έχουν αντίστοιχες επιβαρύνσεις. Η φορολόγηση της κηροζίνης θα μεταφραστεί αυτόματα σε ακριβότερα αεροπορικά εισιτήρια, καθιστώντας το τουριστικό πακέτο της Ελλάδας λιγότερο ελκυστικό σε μια άκρως ανταγωνιστική διεθνή αγορά.
Επισιτιστική ασφάλεια: Η επίπτωση στον αγροτικό τομέα
Ο κ. Πιερρακάκης επεκτείνει την επιχειρηματολογία και στον αγροτικό τομέα, ενώνοντας το ζήτημα των μεταφορών με το ευρύτερο ερώτημα της επισιτιστικής ασφάλειας.
«Για τον αγροτικό τομέα συγκεκριμένα, θα έλεγα ότι έχουμε έναν ακόμη υπαρξιακό στόχο: την επισιτιστική ασφάλεια», επισήμανε ο ΥΠΟΙΚ, προτείνοντας «μια μόνιμη εξαίρεση από τη φορολόγηση στα ενεργειακά προϊόντα και την ηλεκτρική ενέργεια που χρησιμοποιούνται στον αγροτικό τομέα».
Και στην περίπτωση αυτή, ο συνδυασμός αύξησης φόρων στην παραγωγή και μεταφορά αγροτικών προϊόντων θα σήμαινε ότι κάθε προϊόν που φτάνει στα νησιά με πλοίο — από τα τρόφιμα και τα φάρμακα μέχρι τα δομικά υλικά — θα ενσωματώνει το αυξημένο κόστος μεταφοράς, οδηγώντας σε νέο κύμα πληθωρισμού -και μάλιστα τοπικού αυξάνοντας την ανισότητα εντός της ΕΕ αλλά και της ίδιας της χώρας .
