Το τριμελές Εφετείο, σε ομόφωνη απόφαση, έστειλε σαφές μήνυμα ότι τα σεξουαλικά αδικήματα σε βάρος ανηλίκων, όταν τελούνται από πρόσωπα σε θέση εξουσίας και εμπιστοσύνης, απαιτούν αυστηρές και αποτρεπτικές ποινές.
Από 2,5 σε 4 χρόνια φυλάκισης
Ο Α. Σ., που κατά τον χρόνο των υπό εκδίκαση αδικημάτων εργαζόταν ως καθηγητής σε ιδιωτικό σχολείο, είχε κριθεί ένοχος κατόπιν παραδοχής ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας σε τέσσερις κατηγορίες σεξουαλικών αδικημάτων, τα οποία διαπράχθηκαν μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου 2005, σε βάρος μαθητή του σχολείου.
Οι κατηγορίες αφορούσαν σε σειρά σεξουαλικών πράξεων κατά τη διάρκεια κατ’ οίκον «μαθημάτων χορού», στο πλαίσιο των οποίων ο κατηγορούμενος εκμεταλλεύτηκε τη θέση του και την ψυχολογική εξάρτηση του ανήλικου μαθητή από αυτόν.
Το Κακουργιοδικείο είχε επιβάλει, ποινή φυλάκισης 1 έτους και 6 μηνών για δύο κατηγορίες και ποινή φυλάκισης 2 ετών και 6 μηνών για καθεμιά σε δύο άλλες κατηγορίες. Οι ποινές διατάχθηκε να συντρέχουν, με αποτέλεσμα ο κατηγορούμενος να εκτίει συνολική ποινή 2,5 ετών, χωρίς αναστολή.
Το Εφετείο, κάνοντας δεκτή την έφεση του Γενικού Εισαγγελέα αντικατέστησε τις πρωτόδικες ποινές, σε φυλάκιση 2,5 ετών για δύο κατηγορίες και σε 4 χρόνια για ακόμα δύο κατηγορίες. Επειδή οι ποινές συντρέχουν ουσιαστικά ο συνολικό χρόνος φυλάκισης αυξήθηκε κατά 1,5 χρόνο.
Μεθοδευμένη σχέση εμπιστοσύνης με τον μαθητή
Σύμφωνα με τα πραγματικά περιστατικά που κατέγραψε το Κακουργιοδικείο και υιοθέτησε το Εφετείο, ο Α. Σ. προσλήφθηκε στο συγκεκριμένο σχολείο στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και σε κάποια χρονική στιγμή ανέλαβε καθήκοντα «Υπεύθυνου Χρονιάς» στις δύο τελευταίες τάξεις, με ρόλο καθοδήγησης και στήριξης των μαθητών. Κατά το σχολικό έτος 2004–2005 ήταν, επιπλέον, υπεύθυνος «Χορευτικού Ομίλου», στον οποίο μέλος ήταν και ο μαθητής που κατήγγειλε την κακοποίηση του. Η προσέγγιση από τον καθηγητή ξεκίνησε σε καλοκαιρινό σχολικό ταξίδι στην Ελλάδα, όπου ο Α. Σ. άρχισε να δίνει «συμβουλές» στον μαθητή και στους φίλους του για τις προσωπικές τους σχέσεις. Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, η επαφή εντάθηκε. Ο καθηγητής άρχισε να λέει στον μαθητή ότι είναι «ξεχωριστός», ότι έχει ιδιαίτερα ταλέντα, ότι ο σωματότυπος του είναι «ιδανικός για τον χορό» και ότι μπορούσε να τον βοηθήσει να μπει στον καλλιτεχνικό χώρο, να γνωρίσει χορογράφους και να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.
Παράλληλα, ο κατηγορούμενος έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα οικογενειακά προβλήματα του μαθητή, γνωρίζοντας ότι η πατρική φιγούρα απουσίαζε ουσιαστικά από την καθημερινότητά του. Ο ίδιος πρόβαλλε τον εαυτό του ως ανδρικό πρότυπο και στήριγμα, κερδίζοντας την πλήρη εμπιστοσύνη του ανηλίκου.
Σε αυτό το πλαίσιο προτάθηκαν τα κατ’ οίκον «μαθήματα χορού», δωρεάν, τα Σαββατοκύριακα, στο σαλόνι του σπιτιού του καθηγητή. Ο μαθητής δεν οδηγούσε, οπότε ο κατηγορούμενος καθηγητής τον παραλάμβανε ο ίδιος από το σπίτι του, χωρίς να γνωρίζει η μητέρα του τον πραγματικό χαρακτήρα αυτών των συναντήσεων.
Από τα μαθήματα χορού στη σεξουαλική κακοποίηση
Αρχικά, τα μαθήματα χορού γίνονταν με τον μαθητή ντυμένο, με ασκήσεις υποτιθέμενης «απελευθέρωσης» του σώματος και με οδηγίες να έχει κλειστά τα μάτια. Σταδιακά, οι ασκήσεις έγιναν ολοένα πιο «σωματοκεντρικές», με τον καθηγητή να αγγίζει τον μαθητή, πάντα μέσα από το αφήγημα ότι βελτιώνει τη στάση του σώματος και την κίνηση στον χορό.
Το Δικαστήριο κατέγραψε ότι, μετά από ένα διάστημα, τα μαθήματα γίνονταν με τον μαθητή γυμνό, έπειτα από παρότρυνση του κατηγορουμένου, ο οποίος τον διαβεβαίωνε ότι αυτό ήταν μέρος της «τεχνικής» και της προετοιμασίας του για τον επαγγελματικό χορό. Σε αυτό το πλαίσιο έλαβαν χώρα οι σεξουαλικές πράξεις που αποτέλεσαν το αντικείμενο των τεσσάρων κατηγοριών.
Επρόκειτο για πράξεις που, κατά το Εφετείο, δεν έχουν καμία σχέση με δεσμό ή «συναίνεση» αλλά με εκμετάλλευση ενός ανηλίκου που βρισκόταν σε καθεστώς ψυχολογικής εξάρτησης από το πρόσωπο που θεωρούσε μέντορα και προστάτη του.
