Η λειτουργία τους εντάχθηκε στο δόγμα της μυστικότητας: νυχτερινές επιδρομές, χτυπήματα υψηλής επικινδυνότητας, καταδίωξη Ταλιμπάν και Αλ Κάιντα, επιχειρήσεις σε περιοχές που ο αμερικανικός στρατός δεν ήθελε -ή δεν μπορούσε- να πατήσει με πλήρη διαφάνεια.
Η CIA παρείχε:
• εκπαίδευση,
• εξοπλισμό,
• πληροφορίες,
• διοικητικό πλαίσιο και καθοδήγηση.
Η αφγανική NDS (υπηρεσία πληροφοριών) παρείχε το ανθρώπινο δυναμικό και τη νομική «κάλυψη». Το αποτέλεσμα; Μια παραστρατιωτική δομή που δρούσε στο ημίφως, μακριά από διεθνείς κανόνες και τυπικές διαδικασίες λογοδοσίας.
Η επιχειρησιακή ταυτότητα: Χτυπήματα στην καρδιά της νύχτας, υψηλή φονικότητα, χαμηλή διαφάνεια
Οι Zero Units έγιναν γνωστές για τις νυχτερινές επιδρομές (night raids) -επιχειρήσεις που συχνά διεξάγονταν υπό την καθοδήγηση Αμερικανών αξιωματούχων. Ήταν μονάδες που λειτουργούσαν με λογική της άμεσης δράσης (direct action): ταχύτητα, έφοδος, θανάσιμη ισχύς -και μετά εξαφάνιση.
Στην πράξη όμως, οι επιδρομές αυτές συνδέθηκαν με παράπλευρες απώλειες, εκτελέσεις που δεν πιστοποιήθηκαν και δεν ερευνήθηκαν, λάθη στόχευσης, συλλήψεις και βασανισμούς αμάχων, και μια κουλτούρα «ασυλίας», όπου κανείς δεν ζητούσε λογοδοσία.
