Ήταν η εικόνα ενός πολύπειρου πολεμικού ανταποκριτή που βρέθηκε -για άλλη μια φορά στην μακρά καριέρα του- εκεί όπου γεννιέται η είδηση. Ακόμη και αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσε να το πληρώσει με τη ζωή του.
Μέσα σε σχεδόν 45 χρόνια είχε καλύψει πάνω από 17 πολέμους στην Ασία, τη Μέση Ανατολή, την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική.
Στον πρώτο του πόλεμο, στο Λάος το 1960 είχε διασχίσει τον ποταμό Μεκόνγκ για να βρεθεί στην Ταϊλάνδη και από εκεί να τηλεγραφήσει το άρθρο του, που κυριολεκτικά κρατούσε στα δόντια όσο κολυμπούσε.
Ο Αρνέτ είχε φτάσει στο Βιετνάμ το 1962 έπειτα από μια σύντομη θητεία στο γραφείο του Associated Press στην Ινδονησία. Το ρεπορτάζ του για τα χάλια της οικονομίας της χώρας εξόργισε το καθεστώς και τον έδιωξε.
Μετατέθηκε στη Σαϊγκόν όπου έμαθε μερικούς κανόνες επιβίωσης για τις πολεμικές ζώνες: μην στέκεσαι κοντά σε ιατρικό προσωπικό ή σε ασυρματιστές γιατί είναι οι πρώτοι στόχοι και, αν ακούσεις πυροβολισμούς, μην κοιτάς ποιος τους έριξε γιατί θα είσαι το επόμενο θύμα.
Στο Βιετνάμ παρέμεινε από το 1962 μέχρι το τέλος του, το 1975, ακολουθώντας στρατιωτικές μονάδες κατά τις αποστολές τους. Βραβεύτηκε το 1966 με Πούλιτζερ για την κάλυψη του πολέμου για το Associated Press.
Ο Αρνέτ μιλούσε για τη σκληρή πραγματικότητα του πολέμου -ενίοτε μάλιστα τη φωτογράφιζε για το πρακτορείο του.
