Μια σημαντική τομή στις σινοαμερικανικές σχέσεις επέφερε η Σύνοδος των G20 στο Μπαλί, καθώς η χθεσινή συνάντηση του Αμερικανού Προέδρου, Τζο Μπάιντεν με τον Κινέζο ομόλογό του, Σι Τζινπίνγκ σηματοδότησε την επανεκκίνηση των διαύλων επικοινωνίας των δύο χωρών, που είχαν εισέλθει επικίνδυνα το τελευταίο χρονικό διάστημα, σε τροχιά σύγκρουσης.
Το εξωτικό τοπίο φαίνεται πως επένεργησε στο κλίμα της τρίωρης συνάντησης, καθώς οι δύο ηγέτες έδωσαν τα χέρια για την κλιματική αλλαγή και συμπαρατάχθηκαν απέναντι στην αποτροπή χρήσης πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία, με το Πεκίνο να τραβά μια κόκκινη, διαχωριστική γραμμή από τη στάση της Μόσχας. Παραμένουν, ωστόσο, ακόμη πολλά που τους χωρίζουν, χωρίς το χάσμα να περιγράφεται πλέον αγεφύρωτο.
Στην πραγματικότητα, η χθεσινή συνάντηση έθεσε ένα ηθικό όριο μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων του πλανήτη, επιτρέποντας τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, αλλά και όχι έναν νέο «Ψυχρό Πόλεμο», με την Ουάσιγκτον να βλέπει μάλλον την παρουσία του Προέδρου Μπάιντεν στο ίδιο ύψος της ιστορικής προσέγγισης Νίξον-Μάο. Και αν χθες έγινε η αρχή, κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει τις δύο χώρες να φτάσουν στο ιστορικό τους προηγούμενο, «μπλοκάροντας» τελείως τη σημερινή Ρωσία, δεδομένου ότι οι δύο ηγέτες «επανέλαβαν τη συμφωνία τους ότι ένας πυρηνικός πόλεμος δεν πρέπει ποτέ να διεξαχθεί και δεν μπορεί ποτέ να κερδηθεί και υπογράμμισαν την αντίθεσή τους στη χρήση ή την απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία», κατά το Λευκό Οίκο.
Η δημόσια αποστροφή της Κίνας απέναντι στη χρήση πυρηνικών όπλων συνιστά μια ηχηρή ένδειξη αποστασιοποίησης του Πεκίνου από τον μέχρι πρότινος σφιχτό εναγκαλισμό του με το Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος φαίνεται ότι δεν διαθέτει πλέον «κινεζικές πλάτες» στο μέτωπο της Ουκρανίας, στο βαθμό τουλάχιστον που αυτές θα απειλούσαν τον πλανήτη με μια γενικευμένη σύρραξη και εφιαλτικές σκηνές, λόγω των πυρηνικών όπλων.
Στα καλά νέα, αποτέλεσμα και της απελευθέρωσης των δύο ηγετών μετά τις εκλογικές τους επιτυχίες, δηλαδή την επανεκλογή του Σι Τζινπίνγκ ως Γ.Γραμματέα του ΚΚΚ για τρίτη φορά και της πολιτικής αντοχής των Δημοκρατικών στις ενδιάμεσες εκλογές των ΗΠΑ, η επιστροφή της Κίνας στις διεθνείς πρωτοβουλίες για την κλιματική αλλαγή, την οποία θα δρομολογήσει και η επικείμενη επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Άντονι Μπλίνκεν, στο Πεκίνο.
Από το «λιώσιμο των πάγων» εξαιτίας της ασιατικής υγρασίας δεν έλειψε και η αναφορά του Αμερικανού Προέδρου ότι η πολιτική της Αμερικής για μια Κίνα δεν έχει αλλάξει, παρά τους επανειλημμένους ισχυρισμούς του τον περασμένο χρόνο ότι οι ΗΠΑ θα υπερασπίζονταν την Ταϊβάν σε περίπτωση επίθεσης από την Κίνα, στη σκιά και της επίσκεψης στο νησί της Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι, που έθεσε το Πεκίνο σε επιφυλακή.
Από την άλλη, με εντυπωσιακό τρόπο υποδέχτηκε τον ομόλογό του και ο ισχυρός άνδρας του Πεκίνου, Σι Τζιπίνγκ, τονίζοντας με ειλικρίνεια ότι η κατάσταση των σχέσεων ΗΠΑ-Κίνας «δεν ήταν αυτό που περιμένει η διεθνής κοινότητα από εμάς», με τον Αμερικανό Πρόεδρο να σχολιάζει για τον συνομιλητή του πως «τον βρήκα όπως ήταν πάντα: άμεσος και ευθύς. … Ήμασταν πολύ ωμοί μεταξύ μας σχετικά με μέρη όπου διαφωνούσαμε ή όπου ήμασταν αβέβαιοι για τη θέση του άλλου».
Παρά τα θετικά σημάδια, παρόντα στην τρίωρη συνάντηση των δύο ηγετών υπήρξαν και τα σημεία τριβής, καθώς η αντιπαράθεση της δημοκρατίας που πολιορκείται σήμερα από την απολυταρχία, σχήμα το οποίο όλο και πιο συχνά επικαλείται ο Αμερικανός Πρόεδρος, εγείρει αντανακλαστικά αντίδρασης στην κινεζική πλευρά. Στον αντίποδα, το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών παρατήρησε πως «καμιά πλευρά δεν πρέπει να προσπαθήσει να μεταμορφώσει την άλλη σύμφωνα με τη δική της εικόνα ή να επιδιώξει να αλλάξει ή ακόμα και να ανατρέψει το σύστημα της άλλης», συμπληρώνοντας ότι «αντί να μιλάνε με έναν τρόπο και να ενεργούν με άλλον τρόπο, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους με συγκεκριμένη δράση».
Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, ο Τζο Μπάιντεν έθεσε στο τραπέζι της συζήτησης τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιμέρους αντιρρήσεις των ΗΠΑ επί εμπορικών θεμάτων, αλλά και δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις «καταναγκαστικές και ολοένα πιο επιθετικές ενέργειες της Κίνας προς την Ταιβάν». «Ένας πολιτικός πρέπει να σκεφτεί και να ξέρει πού να οδηγήσει τη χώρα του. Θα πρέπει επίσης να σκεφτεί και να ξέρει πώς να τα πάει καλά με άλλες χώρες και τον ευρύτερο κόσμο», σχολίασε επιτακτικά από πλευράς του ο Σι Τζιπίνγκ, παραμένοντας, ωστόσο, για τρεις ώρες στο τραπέζι των συζητήσεων.
Στην μεγάλη εικόνα, οι δύο υπερδυνάμεις μοιάζουν να αποδέχονται τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, αλλά μέχρις του σημείου εκείνου που δεν πυροδοτεί εμπόλεμες καταστάσεις, ενώ αμφότερες λειτουργούν πλέον στη συχνότητα εκτόνωσης διεθνών κρίσεων, ξεκινώντας από αυτήν με πρωταγωνιστές τους ίδιους. Με κοινό τους διακηρυγμένο στόχο, όμως, την αποφυγή οποιασδήποτε πολεμικής σύγκρουσης, η Κίνα αναζητά την απόλυτη πρωτοκαθεδρία στην Ασία, αλλά και την αναγνώρισή της ως δυνητικά παγκόσμιας δύναμης, την ώρα που οι ΗΠΑ επιχειρούν να συντηρούν την αίγλη της αμερικανικής ηγεμονίας, αρκεί να σταματά διακριτικά στα όρια του Ινδο-Ειρηνικού.
