Χωροθετημένο στο νοτιότερο άκρο της χερσονήσου της Ανατολίας, το πρώτο πυρηνικό εργοστάσιο της γειτονικής χώρας βρίσκεται μια ανάσα πριν από την έναρξη της λειτουργίας του, αλλά και σε απόσταση μόλις 25-30 χιλιομέτρων από το σεισμικό ρήγμα Ecemis και 74 χιλιομέτρων από τη βόρεια ακτή της Κύπρου αντίστοιχα, εντείνοντας τους φόβους για ένα νέο, μεσογειακό «Τσέρνομπιλ».
Μολονότι την υπό κατασκευή πυρηνική μονάδα χωρίζουν 430 χιλιόμετρα -προς τα δυτικά- από το επίκεντρο του φονικού σεισμού που έπληξε την Τουρκία στις αρχές της εβδομάδας, εντούτοις το σεισμολογικό υπόβαθρο της ευρύτερης περιοχής, αλλά και οι μετασοβιετικές προδιαγραφές του έργου, που είναι κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από τον ρωσικό κρατικό ενεργειακό κολοσσό Rosatom, δεν αφήνουν αδιάφορη τη διεθνή κοινότητα και, πρωτίστως, την Αθήνα.
Παρά τις διεθνείς επιφυλάξεις, η επικείμενη τελετή των εγκαινίων του πυρηνικού σταθμού Ακούγιου εντάσσεται στο πλαίσιο των εορτασμών των 100 χρόνων από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Το έργο, ύψους 20 δισ. δολαρίων και πλήρως χρηματοδοτούμενο από τη Μόσχα, εκτιμάται ότι θα βελτιώσει τη διεθνή θέση της χώρας και θα τονώσει την εθνική της αυτοπεποίθηση, στέλνοντας παράλληλα ένα διεθνές μήνυμα δραστικού εξορθολογισμού της στο πεδίο της ενέργειας.
Με στόχο να καλύπτει το 10% των συνολικών αναγκών της Τουρκίας σε ηλεκτρική ενέργεια παράγοντας περίπου 35 δισεκατομμύρια kWh ετησίως, ο πρώτος (ρωσο)τουρκικός πυρηνικός σταθμός περιλαμβάνει τέσσερις μονάδες παραγωγής ενέργειας, με αντιδραστήρες ρωσικής σχεδίασης VVER-1200 και συνολικής ισχύος 4.800 μεγαβάτ, ενώ η διάρκεια ζωής του υπολογίζεται στα 50 χρόνια. Κυρίως, όμως, αποτελεί τη μεγαλύτερη κοινοπραξία Ρωσίας – Τουρκίας, σφυρηλατώντας τους ενεργειακούς δεσμούς μεταξύ των δύο χωρών.
Από πλευράς της, η Αγκυρα μοιάζει να αγνοεί τις αιτιάσεις που έχουν διατυπωθεί περί ασφυκτικής ρωσικής ενεργειακής εξάρτησής της και απεναντίας επικαλείται την ανάγκη συμμόρφωσής της με τη Συνθήκη των Παρισίων (για μείωση της κατανάλωσης υδρογονανθράκων και προώθηση της καθαρής ενέργειας), την οποία υπέγραψε το 2016, προκειμένου να αποκρούσει τα κύματα των έντονων αντιδράσεων που έχουν καταγραφεί κατά καιρούς από ομάδες οικολόγων, ακτιβιστές, αλλά και γειτονικά κράτη.
Tο έργο άρχισε να οικοδομείται το 2018, συνιστώντας το κατεξοχήν «σύμβολο της τουρκο-ρωσικής συνεργασίας» για τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και συνάμα ένα «πραγματικά εμβληματικό έργο» κατά την οπτική του Ρώσου ομολόγου του Βλαντιμίρ Πούτιν.
