Η Μαροκινοϊταλίδα κοινωνική λειτουργός και ακτιβίστρια γεννήθηκε στο Μαρόκο από Μαροκινούς γονείς το 1988, αλλά μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα εγκαταστάθηκε με τους γονείς της στην Κατάνια της Σικελίας, στους πρόποδες της Αίτνας.
Ξεκίνησε την κοινωνική της δράση σε ηλικία 14 ετών βοηθώντας Μαροκινούς μετανάστες και Ιταλούς άστεγους να επιβιώσουν στην καθημερινότητά τους.
Αργότερα, πήρε πτυχίο στις πολιτικές επιστήμες και τις διεθνείς σχέσεις, ενώ παράλληλα εργαζόταν με μερική απασχόληση ως διερμηνέας σε δικαστήρια και φυλακές της Σικελίας.
Επηρεάστηκε από τον αγώνα των Παλαιστινίων και την Αραβική Άνοιξη, το 2011.
Η Σουφί ταξίδεψε τον Δεκέμβριο του 2012 στη Συρία, όταν είχε ξεσπάσει ο εμφύλιος πόλεμος. Ήταν επικεφαλής ανθρωπιστικής αυτοκινητοπομπής που βοήθησε περίπου 800 οικογένειες, ενώ προσέφερε τη βοήθειά της σε Σύρους που προσπαθούσαν να βρουν καταφύγιο στην Ιταλία.
Έγινε ευρύτερα γνωστή το 2013, όταν έσωσε μια βάρκα που είχε χαθεί στη Μεσόγειο με εκατοντάδες Σύρους πρόσφυγες, οι οποίοι κινδύνευαν να πνιγούν. Έλαβε ένα τηλεφώνημα με αίτημα διάσωσης από έναν από τους μετανάστες και κινητοποίησε τις αρχές.
Η Σουφί έχει κερδίσει πολλά βραβεία για τα ντοκιμαντέρ που γύρισε στη Συρία και τη Λιβύη το 2014. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται τα βραβεία «Pioneer Woman – Donna di Frontiera» και «Border Woman» από τους κριτές του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Συνόρων Marzamemi.
Το 2016 τιμήθηκε με το βραβείο των Ευρωπαίων πολιτών. Κέρδισε το βραβείο πρωτοβουλίας «Τεχνίτες της ελπίδας» το 2017 υπό την προεδρία του εμίρη Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ αλ Μακτούμ στο Ντουμπάι, μια διάκριση που αποσκοπεί στην προώθηση των αραβικών δεξιοτήτων που εργάζονται για θετική αλλαγή μέσω έργων και πρωτοβουλιών.
Στο έργο και τη δράση της αναφέρεται το βιβλίο «Ναουάλ , ο άγγελος των προσφύγων» που κυκλοφόρησε το 2015 στην Ιταλία.
