Πήρα την εξής απάντηση: «Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ είναι να πάρει σε ψήφους, ό,τι μπορεί από τα Αριστερά, Ζωή, Βαρουφάκη κ.λπ., από όλους αυτούς που αυτοαποκαλούνται δικαιωματιστές. Ομως, επειδή το 20% που πήραν εμπεριέχει και πολλούς κανονικούς σε απόψεις ανθρώπους, που δεν μπορεί να ρίχνουν τις ευθύνες στον φράχτη του Εβρου ή στο ελληνικό Λιμενικό, αυτό που κάνουν είναι απολύτως αυτοκαταστροφικό. Ο δε Παπαδημούλης, δεν μου το βγάζεις από το μυαλό, ότι πια μόνο επίτηδες μπορεί να το κάνει κατά του ΣΥΡΙΖΑ». Εντάξει, τα λόγια είναι περιττά.
Ζωή υπό πίεση
Κατά τα λοιπά, τώρα φαίνεται να «πιάνει» το εκλογικό σώμα τις μαγκιές της Ζωής με τις αλλαγές θέσεων σε υποψηφίους, αφού από το 5% -καβάλα στ’ άλογο- πήγε στο 4%, άρχισε η κατηφόρα. Γενικώς στα μικρά κόμματα (δεν μπαίνει εκεί το ΚΚΕ) υπάρχει πίεση και ο μετρ του είδους μού λέει «μόνον το βράδυ των εκλογών θα δούμε πόσα κόμματα θα μπουν στη Βουλή».
Ποιο debate;
Για το «ντιμπέι» τα είπαμε και από χθες, δεν το βλέπω καθόλου να γίνεται, δεν ενδιαφέρει και κανέναν πλην του Βελόπουλου, που θέλει να καθαρίσει τη ΝΙΚΗ με την τηλεοπτική εμφάνισή του. Αδιάφορο.
Τα δράματα της κάλπης
Στο μεταξύ, τη νύχτα της άλλης Κυριακής θα ζήσουμε μικρά δράματα με μία σειρά από προβεβλημένους Συριζαίους βουλευτές που θα παίζουν την είσοδό τους στη Βουλή στο όριο. Πρώτο δράμα η Πόπη που για να μπει στη Βουλή ως βουλευτής Επικρατείας πρέπει, εφόσον είναι επτακομματική η Βουλή, να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ 22,5%. Εντάξει, δεν την κλαίω, έχει φιλίες. Πολύ χλωμό φαίνεται να είναι να μπουν στη Βουλή οι Ραγκούσης και Δραγασάκης. Ούτε αυτούς τους κλαίω, ο πρώτος έχει καλή βάση στην Πάρο και ο δεύτερος στην Τήνο, εκεί δίπλα, στου φίλου μου το μπαρ. Αρχοντόπουλα είναι και οι δύο στα Κυκλαδονήσια. Ερωτηματικά προκύπτουν για τον εξάδελφο Γιώργο Τσίπρα αν θα μπει, τον Βούτση και τον Σπίρτζη. Και αυτοί όμως, μετά από τόσα χρόνια, μια χαρά θα είναι, έχουν χτισμένες καριέρες από πίσω τους.
Οριστικό: Εγινε τραπεζίτης ο Τέλης Μυστακίδης, τα βρήκε με τον Νίκο Τσάκο για ΑΒΒ
-Την περασμένη εβδομάδα, Τέλης Μυστακίδης και Νίκος Τσάκος συναντήθηκαν, συμφώνησαν τις λεπτομέρειες κι έδωσαν τα χέρια. Χθες, Μυστακίδης και Αφθονίδης συνυπέγραψαν την τελική συμφωνία. Ο Τέλης Μυστακίδης, αφού πάρει επισήμως το fit & proper της Τράπεζας της Ελλάδος, αποκτά τον έλεγχο της ΑΒΒ, με όλα τα αναγκαία δικαιώματα ψήφου, ενώ και οι άλλοι εφοπλιστές διατηρούν ισχυρές μετοχικές δυνάμεις. Πολύ πρόσφατα ο Τέλης Μυστακίδης σε συνέντευξή του ανακοίνωσε ότι η αμέσως επόμενη κίνησή του είναι να προχωρήσει «σε σημαντική αύξηση μετοχικού κεφαλαίου που θα επιτρέπει στην τράπεζα να αυξήσει πολλαπλασιαστικά και τα δάνεια που μπορεί να δώσει. Επίσης, αν την αγοράσουμε σκοπεύουμε να επεκτείνουμε και τις δραστηριότητες ώστε να γίνει διασπορά κινδύνου»
Όλα καλά με τις τράπεζες στο Παρίσι; Σχεδόν…
-Αρκετά ενδιαφέρον ήταν το Goldman Sachs Conference στο Παρίσι, εφέτος. Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα θετικό, καθώς όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες παρουσιάζουν υψηλή κερδοφορία λόγω ενίσχυσης των εσόδων από τόκους, ως αποτέλεσμα της αύξησης των επιτοκίων από την ΕΚΤ. Όμως, περισσότερο ενδιαφέρον από αυτά που συζητήθηκαν στις αίθουσες συσκέψεων είχαν τα πηγαδάκια μεταξύ των Ευρωπαίων τραπεζιτών, στα διαλείμματα του Συνεδρίου. Παρά το καλό κλίμα υπήρχε προβληματισμός ότι οι ευρωπαϊκές τραπεζικές μετοχές εξακολουθούν να διαπραγματεύονται σε μεγάλο ποσοστό τους κάτω της λογιστικής τους αξίας και με P/E ratios εξαιρετικά χαμηλά (6-8, όταν άλλοι κλάδοι είναι στην περιοχή 10-20). Σημειώθηκε επίσης ότι ο ευρωπαϊκός τραπεζικός κλάδος συνεχίζει να χάνει έδαφος σε σχέση με τις μεγάλες αμερικανικές τράπεζες. Για παράδειγμα, πριν από την κρίση του 2008, η Santander και η JPMorgan είχαν παρόμοια χρηματιστηριακή αξία, γύρω στα 150 δισ. Σήμερα, η Santander είναι στα 50 δισ., ενώ η JPMorgan στα 450 δισ., περίπου. Η μηδενική πρόοδος στο θέμα της τραπεζικής ένωσης, τα εμπόδια για περαιτέρω συγκέντρωση του κλάδου και η επιθετική συμπεριφορά των περισσότερων κυβερνήσεων στην Ευρώπη κατά του τραπεζικού συστήματος αναφέρθηκαν ως οι βασικοί λόγοι για τις σχετικά χαμηλές χρηματιστηριακές αποτιμήσεις και τη μειωμένη ανταγωνιστικότητα έναντι των αμερικανικών τραπεζών. Ακόμη και σήμερα πολλοί θεσμικοί επενδυτές διστάζουν να ασχοληθούν με τις ευρωπαϊκές τράπεζες, θεωρώντας ότι οι εποπτικοί και θεσμικοί κίνδυνοι παραμένουν πολύ υψηλοί, παρά τη σημαντική βελτίωση όλων των θεμελιωδών μεγεθών.
Ο Σωκράτης και τα τζάμια…. στον Λίβανο
