Έχοντας πετάξει έξω τη Γαλλία στα προημιτελικά, οι παίκτες του Ότο Ρεχάγκελ έχουν ενώσει σχεδόν όλη τη χώρα, που από τις πρωινές ώρες περιμένει τον μεγάλο ημιτελικό με την πιο ταλαντούχα ομάδα της Τσεχίας ιστορικά.
Το σκηνικό έχει στηθεί εν Ελλάδι με τους χώρους εστίασης να προετοιμάζονται πυρετωδώς. Άλλοι… για το γούρι κλεισμένοι στο σπίτι. Οι πιο τρελαμένοι στην Πορτογαλία. Έτοιμοι.
Ο αγώνας δεν «πάει» την ελληνική ομάδα με τίποτα. Ο Μιχάλης Καψής μπορεί να υστερεί σωματικά απέναντι στον Γιαν Κόλερ, αλλά δίνει τον καλύτερο εαυτό του και είναι σχεδόν άψογος. Ο Αντώνης Νικοπολίδης «καθαρίζει» ό,τι πάει μέσα. Το δοκάρι, που ενδεχομένως κουνιέται ακόμα, σταματάει το δυνατό σουτ του Τόμας Ροζίτσκι. Η Εθνική έχει ζωή, και ίσως λίγη περισσότερη απ’ όταν περνάει εκτός αγωνιστικού χώρου ο Πάβελ Νέντβεντ, ο οποίος με το χαρακτηριστικό του… ξερόσουτο θα μπορούσε να σκοράρει από παντού αν στρεφόταν σ’ αυτή τη λύση όσο το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα έκλεινε τους χώρους.
Κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς, αλλά η Ελλάδα επιβιώνει και στο δεύτερο ημίχρονο. Ώρα για παράταση. Εκεί οι παίκτες του «Χερ Ότο» είναι πιο απειλητικοί, με τον Γερμανό να έχει βγάλει από το 71′ τον Άγγελο Μπασινά για να περάσει τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και τον Βασίλη Τσιάρτα στο 91′ αντί του Ζήση Βρύζα. Πολλά εύσημα πρέπει να πάνε και στον Άγγελο Χαριστέα, ο οποίος μπορεί να μην σκόραρε αλλά κυνήγησε τα πάντα, όπως και τη φάση από την οποία προήλθε το κόρνερ στο φινάλε.
Ο Γιαννακόπουλος χάνει δυο τεράστιες ευκαιρίες, αμφότερες στρωμένες από το κεφάλι του Χαριστέα. Η μία με το κεφάλι και η άλλη πιάνοντας αέρα με το πόδι. Τρίτη ευκαιρία χαμένη, αυτή του Δέλλα, με τον Τσιάρτα να έχει διαρκώς ρόλο στο κομμάτι της δημιουργίας.
Μια, δυο, τρεις του κλέφτη, στο 105′ γίνεται το αδιανόητο. Ο Τσιάρτας στέλνει τη μπάλα οριακά πάνω από τον Βλαντ Σμίτσερ που κάλυπτε το πρώτο δοκάρι, όσο… μακριά πρέπει από τον Κώστα Κατσουράνη που δοκίμασε να τη βρει, συστημένη στο κεφάλι του Δέλλα ο οποίος κάνει τη διαγώνια κίνηση και τη στέλνει στο βάθος της εστίας ανάμεσα από δύο Τσέχους.
Ακίνητος ο σαστησμένος Πετρ Τσεχ, στο πόδι όλη η χώρα, με τον κόσμο ενδεχομένως να πανηγυρίζει ακόμη περισσότερο κι απ’ όσο στον τελικό, τρεις ημέρες αργότερα (4 Ιουλίου). Ήταν η ανακούφιση για το σφυροκόπημα; Ήταν το γεγονός ότι ίσχυε ο κανόνας του «ασημένιου γκολ» που θα έδινε την ευκαιρία στην Τσεχία να ισοφαρίσει αν είχε μπει το γκολ σε κάποια από τις χαμένες ευκαιρίες;
Ήταν όλα μαζί, στη μία από τις δύο ωραίοτερες στιγμές του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Δείτε τα highlights του ματς:
