Η ακραία πόλωση, οι δηλητηριώδεις χαρακτηρισμοί και η αίσθηση της ρεβάνς ανάμεσα στις «φυλές» και τις τάσεις του κόμματος πρωταγωνίστησαν, άλλωστε, στην προεκλογική περίοδο, ενώ η απουσία του Αλέξη Τσίπρα όξυνε πάθη και έριδες, φέρνοντας στην επιφάνεια εσωκομματικούς λογαριασμούς του παρελθόντος. Μολονότι άπαντες φαίνεται να συναισθάνονται ότι το momentum θα απαιτούσε ένα δυναμικό comeback για το κόμμα μετά την πρόσφατη πολιτική του κατάρρευση στις εθνικές εκλογές, εντούτοις τα πρόσωπα εξακολουθούν να κρατούν τα ηνία και μαζί την προοπτική της ενότητας για έναν πολιτικό χώρο που δεν φείδεται διασπάσεων.
Η πρόβα
Με αυτήν την ιστορική… παρακαταθήκη, καθώς και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε προϊόν ρήξης και μετεξέλιξης του ΚΚΕ Εσωτερικού, το ταμπού της διάσπασης έσπασε δημόσια η Ολγα Γεροβασίλη, απαντώντας μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ότι «καμιά φορά δεν είναι κακές οι διασπάσεις».
Μάλιστα, «το 2015 υπήρξε μια διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ και τα πράγματα προχώρησαν μπροστά», παρατήρησε το κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, προσθέτοντας με χιούμορ ότι «και οι χωρισμοί πολλές φορές δεν είναι κακό πράγμα».
Με δεδομένο ότι η κυρία Γεροβασίλη εκφράζεται λακωνικά για τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ και χαίρει οριζόντιας αποδοχής στο κόμμα, η αποστροφή της ήχησε μάλλον ως προειδοποιητικό καμπανάκι, αλλά ταυτόχρονα και ως μια ρεαλιστική προοπτική στο εξής, σε περίπτωση, δηλαδή, που η συγκατοίκηση των μπλοκ στο εσωτερικό του κόμματος καταλήξει αδύνατη, εξέλιξη για την οποία δεν χρειάζεται πολύ μεγάλη απόσταση, για να διανυθεί.
Αντίθετα, η δυσανεξία κυρίως μεσαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τους εσωκομματικούς τους αντιπάλους είναι κάτι περισσότερο από διάχυτη στα κοινωνικά δίκτυα και κορυφώθηκε με αφορμή σχόλια με υπονοούμενα περί «ηλικιακού ρατσισμού» κατά του ιστορικού στελέχους του Γιάννη Δραγασάκη.
Το γεγονός ότι στο «θερμό επεισόδιο» πρωταγωνίστησαν πρόσωπα που υποστηρίζουν με θέρμη την υποψηφιότητα Κασσελάκη, εισπράττοντας ως απάντηση 99 υπογραφές στελεχών της νέας γενιάς του κόμματος, που έχουν ταχθεί στην πλειοψηφία τους υπέρ της Εφης Αχτσιόγλου αποτέλεσε για τους «Νέστορες» του κόμματος «προβολή στο μέλλον», αν όχι «πρόβα διάσπασης», η οποία ενδέχεται να προκύψει όχι μόνο ως επιθυμία κορυφής, αλλά και ως επιταγή από τα κάτω.
Σαφώς προβληματισμένα, στελέχη της πρώτης γραμμής του κόμματος παρακολουθούν με αγωνία όλα όσα εξελίσσονται με φόντο τη διαδικασία της διαδοχής του Αλέξη Τσίπρα, καθώς παραδέχονται στις κατ’ ίδιαν συζητήσεις τους ότι «η κατάσταση ξέφυγε σε οπαδικές συμπεριφορές, ποδοσφαιροποιώντας τη διαδικασία».
Τα οξυμένα πάθη, ωστόσο, ίσως να αποτελέσουν το αλατοπίπερο σε περίπτωση διαμοιρασμού των ιματίων της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ φαντάζει πρωτίστως ιδεολογικό και αφορά κατεξοχήν την πολιτική ταυτότητα των διεκδικητών της ηγεσίας του.
Υπό αυτήν την προοπτική, η είσοδος του Στέφανου Κασσελάκη στην κούρσα της διαδοχής πυροδότησε σενάρια αποχώρησης στελεχών και διάσπασης, καθώς το ιδεολογικό του στίγμα παραμένει «θολό» και η επικοινωνιακού τύπου καμπάνια του «ξένο σώμα» για μεγάλο μέρος του παραδοσιακού στελεχιακού δυναμικού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και για την «ορθοδοξία» της ελληνικής εκδοχής της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Οι προβλέψεις
