Ο Υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Βασίλης Κικίλιας βρέθηκε σήμερα το πρωΐ στη Χίο και μίλησε στο πλαίσιο Συνεδρίου για την Κλιματική αλλαγή που διοργανώνουν το Ιδρυμα Μαρία Τσάκος, το Ιδρυμα Ιωάννης Σπ. Λάτσης και η HELMEPA.
Στην διάρκεια της ομιλίας του έκανε αναφορά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και υπογράμμισε ότι «το πιο σύγχρονο και πρόσφατο “όχι” ήταν στο Βουκουρέστι που, κατά τη γνώμη μου, ήταν και η σωστή θέση και η σωστή στιγμή.»
Δεν μπορώ να παραγνωρίσω, δεν είναι η πρώτη φορά, είναι η πολλοστή που βρίσκομαι στη Χίο. Η Χίος είναι σπουδαία ιστορικά, κοινωνικά, πολιτιστικά. Είναι ένας ακριτικός τόπος, ένα ακριτικό νησί και όταν κανείς βρίσκεται σε έναν ακριτικό τόπο, σε ένα ακριτικό νησί δεν μπορεί παρά να θέλει να πει δύο λέξεις για την πατρίδα, για την Ελλάδα που δε σταμάτησε και δε θα σταματήσει να δοκιμάζεται γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά. Δε θα σας πω να κοιτάξουμε απέναντι στα μικρασιατικά παράλια. Θα σας πω να κοιτάξουμε μέσα μας, στην ψυχή μας και να αναρωτηθούμε πότε η εξωτερική πολιτική, οι μεγάλες αποφάσεις, τα μεγάλα “ναι” ή τα μεγάλα “όχι” κράτησαν την πατρίδα όρθια. Κυρίως τα μεγάλα “όχι”.
Επισκέφθηκα με τον Υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, κ. @Vkikilias την Πυροσβεστική Υπηρεσία Χίου.
Τον ευχαρίστησα που για άλλη μία φορά βρίσκεται στη Χίο. Συζητήσαμε προληπτικά τον σχεδιασμό για την επερχόμενη αντιπυρική περίοδο, καθώς και κάποια τοπικά… pic.twitter.com/E9idzwONoZ
— Νότης Μηταράκης – Notis Mitarachi (@nmitarakis) March 5, 2024
Γιατί τα “όχι” έχουν κόστος και για μία χώρα μικρή σαν και τη δική μας, απαιτείται ακόμη μεγαλύτερη γενναιότητα για να πληρώσει κανείς αυτό το κόστος. Και το ξέρουμε καλά κι έχουμε νωπές στις μνήμες μας και τις πολιτικές της σύγχρονης εποχής. Κυρίες και κύριοι, το πιο σύγχρονο και πρόσφατο “όχι” ήταν στο Βουκουρέστι που, κατά τη γνώμη μου, ήταν και η σωστή θέση και η σωστή στιγμή. Και πιθανώς να χρειαστεί και στο μέλλον να πούμε “όχι”. Και θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε από τώρα ποιες οι κόκκινες γραμμές μας και ποια είναι τα όριά μας, ποια είναι τα όρια των εθνικών μας συμφερόντων έτσι ώστε να μη μεταθέτουμε ανάλογα με το πού φυσάει ο άνεμος αυτά τα όρια.
