Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ονομάζεται «Χι» στο βιβλίο- αυτοβιογραφικό αφήγημα του Χρυσοχοΐδη. Κανείς δεν θα περίμενε να διαβάσει το όνομα του συγκεκριμένου ανθρώπου για ευνόητους λόγους. Ηρθε σε επικοινωνία με τις Αρχές, έδωσε στοιχεία, περιγραφές και επιβεβαίωσε υποψίες για πρόσωπα όπως ο Γιωτόπουλος ή ο Παύλος Σερίφης στην πρώτη γενιά των τρομοκρατών της οργάνωσης. Ο ίδιος ο Χρυσοχοΐδης αφήνει να εννοηθεί ότι δεν έμαθε την ταυτότητα ή την ακριβή δράση του «Χι» για τον οποίο λέει: «Ο συγκεκριμένος άνθρωπος μου μίλησε αρχικά στο τηλέφωνο, μου συστήθηκε ως Χι, γι’ αυτό κι εγώ έτσι τον αποκαλούσα στη συνέχεια. Μου ζήτησε απόλυτη εχεμύθεια και την προστασία μου, αφού θα μου εξέθετε στοιχεία και γεγονότα για τις τρομοκρατικές οργανώσεις». Ως προς τη δράση του Χι στο χώρο της τρομοκρατίας ο Χρυσοχοΐδης την περιγράφει μέσω των υποθέσεων που είχε κάνει τότε. Λέει: «Σύντομα αποδείχθηκε ότι ο Χι ήταν μια εξαιρετικά πολύτιμη πηγή πληροφοριών. Εγώ υπέθεσα ότι είχε περάσει από τη μαζικότερη τότε επαναστατική οργάνωση Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας, όχι όμως από τη 17Ν. Ωστόσο φάνηκε πως γνώριζε καλά πρόσωπα και πράγματα, κυρίως για την πρώτη δεκαετία της μεταπολίτευσης».
Οι πληροφορίες του Χι οδήγησαν στην επιβεβαίωση των σεναρίων για τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο και την εμπλοκή του στην 17Ν, αλλά και στην ταυτοποίηση του Βασίλη Τζωρτζάτου ως ένα από τα μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης. Πρόκειται για τον άνθρωπο που είχε προσαχθεί ως ύποπτος το 1992 όταν παρακολουθούσε τον αμερικανό στρατιωτικό ακόλουθο Μακιντάιρ, είχε αφεθεί ελεύθερος και συνελήφθη το 2002, ως βασικό μέλος του επιχειρησιακού βραχίονα της 17Ν.
Ο Χρυσοχοΐδης λέει καθαρά ότι ο Χι είχε κινηθεί στο χώρο των τρομοκρατών και όταν τον περιγράφει σε άλλο σημείο της αφήγησής του. Λέει: «Τον Χι τον συνάντησα αρκετές φορές, με προσφωνούσε «υπουργέ» ήταν ευγενής και μετρημένος, κάπνιζε πολύ, κάπνιζα κι εγώ εκείνη την εποχή και το δωμάτιο ντουμάνιαζε καθώς μιλούσαμε. Εγώ προσπαθούσα να ψηλαφίσω την ψυχή και τον νου του, ήθελα να καταλάβω πώς αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι, προσπαθούσα να ξύσω λίγο την επιφάνεια, να δω τι τον είχε οδηγήσει στην τρομοκρατία, να νιώσω τη δική του πλευρά. Μέχρι και για την εκτέλεσε των βασανιστών της χούντας καταλάβαινα το κίνητρο, αν και αυτό δεν πάει να πει ότι συμφωνούσα φυσικά. Ομως, καταλάβαινα το πως μπορεί κάποιος ακραίων πολιτικών απόψεων, αμέσως μετά τη δικτατορία να σκέφτεται έτσι. Στη συνέχεια όμως;»
Ο Χι είχε ξεκαθαρίσει εξαρχής, γράφει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ότι δεν συμμετείχε ποτέ, άμεσα ή έμμεσα, σε καμία δολοφονία «επιχειρηματολογούσε ότι όλο αυτό το φαινόμενο της τρομοκρατίας ήταν αποτέλεσμα μιας εποχής, της δεκαετίας του ΄80». Το ίδιο πρόσωπο αποστασιοποιήθηκε τη δεκαετία του ΄80, «καθώς δεν πίστευε πλέον στον ένοπλο αγώνα». Σύμφωνα με την αφήγηση, ο Χι είχε προσπαθήσει να πείσει και κάποιους συντρόφους του ότι έπρεπε να λήξει η παράνοια. Μάλιστα, περιγράφει, ότι σε μια από τις συναντήσεις τους, ο Χι του είχε πει: «Εγινε ό,τι έγινε, αλλά ήταν μεγάλο λάθος. Τώρα πρέπει να τελειώνουμε, να ψάξεις να τους βρεις. Εμείς οι μετανοημένοι που δεν συμμετείχαμε σε φόνους σου έχουμε εμπιστοσύνη, γιατί είσαι δημοκρατικός άνθρωπος».
