Αντί γι’ αυτό, όμως, η μαρτυρία του «Θεόδωρου» επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους και τις πλέον απαισιόδοξες απόψεις γύρω απ’ ό,τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα -και μάλλον γενικότερα στην πλειονότητα των ΕΠΑ.Λ. ανά την Ελλάδα. «Θυμίζει περισσότερο σχολική δομή υπό μόνιμη μαθητική κατάληψη» γράφει χαρακτηριστικά ο εκπαιδευτικός. Και συνεχίζει να σφυροκοπά τον όποιο αναγνώστη του αποτυπώνοντας εικόνες ντροπής, αναφέροντας, μεταξύ πολλών άλλων, ότι «παραιτήθηκα χθες από τα καθήκοντά μου μη ανεχόμενος το διαρκή εκφοβισμό μου από μαθητές του ΕΠΑ.Λ. στο οποίο υπηρετούσα.
Αν συνηθίσω σε αυτό τον «βιασμό», δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να γίνω συνένοχος στη παραγωγή εγκληματιών».
Μετά από την περιγραφή σειράς επεισοδίων που μοιάζουν βγαλμένα από σενάριο ταινίας της κατηγορίας «Η ζούγκλα του μαυροπίνακα», «Η τάξη του 1984» κ.λπ., τα οποία έζησε μέσα σε μόλις μια-δυο ημέρες παρουσίας του σε ΕΠΑ.Λ. της Κεφαλονιάς, ο «Θεόδωρος» εκφράζει την αγωνία του δασκάλου που βρίσκεται διαρκώς πολιορκούμενος και περικυκλωμένος σε ένα άντρο ανήλικης/νεανικής εγκληματικότητας όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν: «Ποιος θα σε αποζημιώσει για τα σχισμένα σου λάστιχα ή το καμένο σου αυτοκίνητο; Για τα τραύματά σου από τις αυτοσχέδιες “βόμβες” με αλουμινόχαρτο και υδροχλωρικό οξύ; Αν σε συκοφαντήσουν; Αν σου ετοιμάσουν κάποια “κατάσταση”, εξωθώντας σε σε μη αποδεκτή κοινωνικά αντίδραση ενώ σε βιντεοσκοπούν – αν “σου τη στήσουν” με λίγα λόγια; Πού θα βρεις το δίκιο σου;».
Οι απειλές
Το κείμενο του «Θεόδωρου» είναι ένα χρονικό, μια μαρτυρία σε πρώτο πρόσωπο, στην οποία διεκτραγωδείται μια κατάσταση ολόπλευρου εκτροχιασμού και εξαχρείωσης – αλλά στο σχολικό περιβάλλον. Οι μαθητές θεωρούν ότι έχουν το ελεύθερο να μπαινοβγαίνουν όποτε θέλουν στο σχολείο και τις τάξεις, να καπνίζουν ακόμη και εν ώρα μαθήματος, να θορυβούν και να απευθύνονται στους καθηγητές με αναίδεια και επιδεικνύοντας παντελή έλλειψη σεβασμού, ενώ, φυσικά, ασχολούνται διαρκώς με το κινητό τους, αδιαφορώντας πλήρως για την παρακολούθηση οποιουδήποτε μαθήματος. Βεβαίως, αυτά είναι τα λιγότερο παραβατικά και ανώδυνα από όσα συμβαίνουν στα ΕΠΑ.Λ.
«Η κατάσταση κορυφώθηκε στο διάλειμμα» είναι ένα από τα συμβάντα που καταγγέλλει ο «Θεόδωρος» με την επιστολή του, «όταν, ενώ καθόμουν στο γραφείο των καθηγητών, ήρθε απειλητικός εξωσχολικός νταής και προσπάθησε να με εκφοβίσει. Μου λέει “εσύ έβγαλες έξω τη κοπέλα μου;” και ήρθε και κόλλησε, στην κυριολεξία, τη μύτη του στη μύτη μου. Ενώ ήμασταν πρόσωπο με πρόσωπο και κοιτιόμασταν στα μάτια, τα παιδιά είχαν βγάλει τα κινητά έτοιμα να βιντεοσκοπήσουν ή να ορμήσουν αν κάτι συνέβαινε. Κατόπιν είχαν αφηνιάσει. Ο τρόπος που έληξε το επεισόδιο με τον εξωσχολικό δεν τους είχε ικανοποιήσει. Με απειλούσαν για το αμάξι μου και μου ’λεγαν πως με περιμένει ο εξωσχολικός να με δείρει. Ταυτόχρονα κοπανούσαν θρανία, καρέκλες και κυρίως στρίγγλιζαν όλοι μαζί, πράγματα που κάνουν σχεδόν κάθε μέρα. Εφυγα από το τμήμα. Ηταν προφανές πως θέλαν να με κάνουν να χάσω την ψυχραιμία μου, να κάνω κάποια λάθος κίνηση για να μου ορμήσουν, να με βιντεοσκοπήσουν και φυσικά, βάσει νομοθεσίας, θα την πλήρωνα μόνο εγώ».
«Θα μας βάζεις 12, εντάξει;»
Οταν προσήλθε για να διδάξει στο ΕΠΑ.Λ. Αργοστολίου για να ασκήσει το λειτούργημά του, ο «Θεόδωρος» αντίκρισε αρκετούς ανήλικους μαθητές που κατέφθαναν με τα Ι.Χ. αυτοκίνητά τους και στάθμευαν μέσα στο σχολείο. Η αίθουσα διδασκαλίας ήταν περικυκλωμένη από μαθητές που κάπνιζαν επιδεικτικά. Και λίγο αργότερα, μέσα στην τάξη, όταν ζήτησε από μια μαθήτρια που βαφόταν να κρύψει το κινητό της, εκείνη του απάντησε «να τελειώσω το φρύδι μου πρώτα».
Ο «Θεόδωρος» της απάντησε «δεν μπορώ να περιμένω» και της πήρε το τηλέφωνο. Τότε, όπως περιγράφει ο καθηγητής, «σηκώθηκε και με ύφος απειλητικό, μου είπε “φέρε αμέσως πίσω το κινητό μου”. Της ζήτησα να αλλάξει ύφος και της είπα πως αν το θέλει θα πρέπει να βγει έξω. Το πήρε και βγήκε έξω. Τα περιστατικά αυτά γίνονταν μέσα σε γενικευμένη βαβούρα. Σε κάποια φάση οι μαθητές ήρθαν στο διά ταύτα. Μου είπαν “εδώ μάθημα δεν κάνεις. Δεν κάνει κανείς. Θα μας βάλεις σε όλους ένα 12, όπως όλοι. Οταν είμαστε ήσυχοι θα μας βάζεις 16 και όταν δεν θα είμαστε, θα μας βάζεις 12, εντάξει; Εντάξει ρε;”. Κι όταν ρώτησα πού βρισκόταν η μοναδική μαθήτρια του τμήματος και γιατί είναι μόνο αγόρια εδώ, μου είπαν “τη βιάσαμε όλοι μαζί στις τουαλέτες και ψόφησε. Κι εκεί που κάθεσαι, στην κατάληψη εμείς γ…σαμε”».
Ο «Θεόδωρος» είναι 43 ετών, με μακρά εκπαιδευτική πείρα, δεν είναι ούτε νέος, ούτε άμαθος. Αντιθέτως, όπως εξήγησε ο ίδιος σε δεύτερη επιστολή του, είναι κάτοχος δύο πτυχίων και μεταπτυχιακών, έχει παρακολουθήσει σειρά επιμορφώσεων στην ειδική αγωγή και τις μαθησιακές δυσκολίες, ενημερώνεται συστηματικά για τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά τις σύγχρονες τεχνολογίες, τον ψηφιακό εκφοβισμό κ.ά. Τονίζει, δε, ότι «η παραίτησή μου δεν ήταν πράξη απελπισίας. Αν είχα απελπιστεί, δεν θα παραιτούμουν, θα συνέχιζα τη “δουλειά” μου, κοροϊδεύοντας ουσιαστικά τους μαθητές, τους γονείς τους, το σχολείο και κυρίως τον εαυτό μου».
