Αναλυτικά, η κ. Κορσάνου αναφέρει:
«Ο πρώτος πανελλήνιος διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για πλήρωση θέσεων στελεχών στο Δημόσιο Τομέα είναι γεγονός. Διαγωνισμός που είχε ανακοινωθεί ότι θα γίνει εδώ και καιρό, που ήταν αναμενόμενος από χιλιάδες υποψήφιους, που θα διεξαχθεί το Μάρτιο ή Απρίλιο του 2023 και για τον οποίο οι αιτήσεις συμμετοχής ξεκίνησαν 2/12/2022 και συμμετοχή μπορεί να δηλωθεί έως την 20/12/2022 στον ιστότοπο του ΑΣΕΠ.
Ο διαγωνισμός αυτός ενδιαφέρει και «αγκαλιάζει» πληθώρα πτυχίων, ουσιαστικά όλα τα πτυχία (βλεπε κωδικός θέσης 407). Χαρακτηριστικά 5.124 θέσεις ανοίγουν για να δεχτούν υποψηφίους που έχουν πτυχία Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, αλλά και όσους έχουν πτυχία αποκτημένα από Πανεπιστήμιο της αλλοδαπής, εφ όσον υπάρχει αναγνώριση από ΔΙΚΑΤΣΑ η ΔΟΑΤΑΠ.
Από προσωπική εμπειρία και επικοινωνία και επαφή με υποψηφίους βλέπουμε ότι ουσιαστικά χιλιάδες πτυχιούχοι ιδίως στην ηλικιακή ομάδα 25-35 ετών, αλλά και μεγαλύτεροι ηλικιακά, (καθώς ο διαγωνισμός δεν έχει ηλικιακό όριο) θα δοκιμάσουν την τύχη τους στο διαγωνισμό αυτό. Είναι όμως έτσι; Αρκεί ένας υποψήφιος απλά να προσέλθει στο διαγωνισμό για να δει πως είναι απλά και μόνο ελπίζοντας να περάσει τις εξετάσεις;
Προφανώς και όχι. Ίσως αυτό ίσχυε σε έτη πολλά-πολλά χρόνια πριν, ίσως στην προηγούμενη γενιά. Πλέον οι υποψήφιοι για τις θέσεις στο Δημόσιο έχουν εξαιρετικά υψηλό επίπεδο γνώσεων και προσόντων και γνωστικών ικανοτήτων και λόγω των εργασιακών δυσκολιών η πλειοψηφία αυτών θεωρούν ότι δεν έχουν καλύτερες εναλλακτικές στον ιδιωτικό τομέα, ή στο εμπόριο, ή στα ελεύθερα επαγγέλματα.
Υποψήφιοι είναι όχι μόνο νέοι άνεργοι, αλλά και άνθρωποι μεγαλύτεροι ηλικιακά, επαγγελματίες με χρόνια εργασίας, όπως δικηγόροι, αρχιτέκτονες, μηχανικοί, που προφανώς βλέπουν μια θέση στο Δημόσιο, ακόμα και με χαμηλές αμοιβές (ο μισθός με την πρόσληψη θα είναι 750 ευρώ) ως καλύτερη εναλλακτική από την εργασία που κάνουν τώρα. Αυτή είναι μια διαπίστωση σαφώς λυπηρή και άξια προβληματισμού, καθώς είναι γεγονός ότι οι πτυχιούχοι ελεύθεροι επαγγελματίες με μακροχρόνιες σπουδές, μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών και εργασιακή εμπειρία αντιμετωπίζουν τραγικές δυσκολίες λόγω των υψηλών φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων, εξόδων, αλλά και δυσκολία είσπραξης των αμοιβών τους και πολλοί δεν κερδίζουν ούτε 750 ευρώ το μήνα καθαρά.
Για αυτό και ο αντικειμενικά χαμηλός αυτός μισθός γίνεται αποδεκτός από αυτούς, καθώς συνοδεύεται και από άλλες συνθήκες, όπως σταθερότητα ωραρίου και εργασιακή ασφάλεια και μονιμότητα, όσο υπάρχει βέβαια η θέση. Επίσης υπερπληθώρα γυναικών υποψηφίων που έχουν ήδη οικογένεια και παιδιά για το λόγο ότι ίσως η σταθερότητα ωραρίου που παρέχει μια θέση στο Δημόσιο τους φαίνεται καλύτερη από τα δυσκολότερα ωράρια ενδεχομένως των θέσεων στον ιδιωτικό τομέα, ή την ανασφάλεια μιας άλλης εργασίας.
