Το νέο βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη με τίτλο «Πριν σβήσουν τα φώτα», έχει προκαλέσει ουκ ολίγα σχόλια και ειδικότερα όσα γράφει ο συγγραφέας στο κεφάλαιο με τίτλο «Ύβρις Νο 8», όπου γίνεται αναφορά στο περίφημο – κατά άλλους περιβόητο – φύλλο της «Πανσπουδαστικής Νο 8», με βάση το οποίο ΚΚΕ και ΚΝΕ φαίνεται να είχαν την εκτίμηση ότι η κατάληψη του Πολυτεχνείου οφειλόταν περισσότερο σε προβοκατόρικες ενέργειες παρακρατικών στοιχείων, παρά σε γνήσια φοιτητική αντιστασιακή πράξη. Μία θεωρία, που είχε αποτυπωθεί στη συγκεκριμένη έκδοση της «Πανσπουδαστικής» αν και ο Περισσός επιμένει σταθερά να ισχυρίζεται ότι το φύλλο αυτό δεν κυκλοφόρησε ποτέ από τα δικά του στελέχη.
Με αφορμή το συγκεκριμένο βιβλίο η Εύη Τζανεττή, γνωστή για την αντιδικτατορική της δράση, ως φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής, μέσα από τις τάξεις του φοιτητικού κινήματος κάνει το δικό της σχόλιο το οποίο όπως λέει η ίδια είναι «αφιερωμένο εξαιρετικά στους εντιμότατους φίλους μου “350 προβοκάτορες του Πολυτεχνείου” και τον Διονύση Μαυρογένη».
Αναφερόμενη στην «Ύβρι Νο 8» σημειώνει πως «στην Πανσπουδαστική Νο8 επιχειρήθηκε η εξόντωση πολιτικών αντιπάλων, μέσω της καταγγελίας τους ως χαφιέδων και πρακτόρων. Αυτό ήταν πρωτοφανές για τα αγωνιστικά ήθη της εποχής και μάλιστα σε καιρό βαθειάς παρανομίας που η ανασκευή τους ήταν πολύ δύσκολη. Αυτό συνιστά ΥΒΡΗ. Το να χαρακτηρίζεις «αστοχία», όπως ισχυρίστηκε ο Θ. Σκαμνάκης, τα παραπάνω, ισοδυναμεί με μια ακόμα μαχαιριά και μάλιστα στοχευμένη και πισώπλατη στον Διονύση Μαυρογένη. Σαν αυτές τις διαδοχικές του Όριεντ Εξπρές, όπως εύστοχα επεσήμανε μια φίλη».
Ακόμη αναφορικά με το ότι ο συντάκτης του κειμένου ήταν ο Κώστας Τζιαντζής ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή υποστηρίζει ότι «ο κόσμος τάχει τούμπανο και το ΚΚΕ κρυφό καμάρι. Βέβαια είναι η πρώτη φορά που τα ήδη γνωστά πράγματα επιβεβαιώνονται από «τα μέσα». Όλα αυτά θα ήταν περσινά ξινά σταφύλια και περασμένα ξεχασμένα, μιας και η ιστορία έχει ρίξει στα σκουπίδια παρόμοιες απόψεις και οι λοιδορούμενοι τιμώνται σαν αγωνιστές. Εκτός από ένα λεπτό σημείο. Ότι επί 49 χρόνια, τα παραπάνω παραμένουν ως υλικό ιστορικού αρχείου.
Ο Κώστας Τζιαντζής, ως συντάκτης της Π.8, ασφαλώς και έχει ευθύνη. Όμως, εξέφρασε τις περιρρέουσες απόψεις της ηγεσίας του ΚΚΕ, που έχει και την διαχρονική ευθύνη, εφόσον επικαιροποιεί τέτοια αλητεία επί 49 χρόνια. Κατανοώ την ευαισθησία και τα δάκρυα απέναντι στον αγωνιστή Κώστα Τζιαντζή. Όμως, δάκρυα, ευαισθησία και συγγνώμες, απαιτούνται απέναντι και στον Διονύση Μαυρογένη που κατηγορήθηκε ως χαφιές, τον Νίκο Σιδέρη, τον Δημήτρη Κουμάνταρο, τον Γιάννη Μήλιο, τον Αρτέμη Ροζάκη κ.α. που κατηγορήθηκαν ως πράκτορες του Ρουφογάλη. Η μη καταγγελία της Π.8 αποτελεί ευθύνη των στελεχών της ΚΝΕ, αλλά και του Μίμη Ανδρουλάκη, όσο ήταν εντός των τειχών. Λίγο αργά για δάκρυα Μίμη. Η υστεροφημία και η συνολική αγωνιστική διαδρομή του Κ. Τζιαντζή δεν απειλείται από το καθάρισμα ενός «λεκέ της ιστορίας».
Τέλος η κυρία Τζανεττή καταλήγει λέγοντας πως «η ανακίνηση του θέματος ‘‘Πανσπουδαστική Νο8’’ κρίνεται θετικότατη ως αναγκαία, αν πάρουμε υπόψη ότι «η γενιά» που τα ξέρει από πρώτο χέρι φυλλορροεί, ενώ τα αρχεία μένουν».
Αναλυτικότερα:
ΠΡΙΝ ΣΒΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ.
Αυτοβιογραφία.
Μίμης Ανδρουλάκης.
Εκδόσεις Πατάκη.
