Οι φιναλίστ της φετινής σεζόν είναι η Μάντσεστερ Σίτι και η Ιντερ, στον πρώτο αγγλοϊταλικό τελικό μετά το 2007 (όταν στο ΟΑΚΑ η Μίλαν κέρδισε 2-1 τη Λίβερπουλ) με τους «πολίτες» να διεκδικούν τον πρώτο τους τίτλο και τους «νερατζούρι» την 4η κούπα τους συνολικά και πρώτη μετά το τρεμπλ του 2010. Βέβαια, εδώ δεν πρόκειται να διαβάσετε για το τι ετοιμάζουν οι προπονητές της Σίτι και της Ιντερ, Πεπ Γκουαρδιόλα και Σιμόνε Ιντζάγκι αντίστοιχα, στην προσπάθειά τους να σηκώσουν το Αγιο Δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αλλά για το εξωαγωνιστικό υπόβαθρο αυτής της μεγάλης αναμέτρησης.
Και αυτό γιατί η ιστορικότητα του 68ου τελικού δεν έχει να κάνει με το πόσες κούπες έχουν ή δεν έχουν οι δύο φιναλίστ, αλλά με το γεγονός ότι πρόκειται για τον πρώτο τελικό στην ιστορία του θεσμού, όπου και οι δύο ιδιοκτήτες των ομάδων δεν είναι Ευρωπαίοι!
Από τη μια, είναι η Μάντσεστερ Σίτι, η πρώτη ομάδα που αποκτήθηκε από το κρατικά ελεγχόμενο fund επενδύσεων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων το 2008, και από την άλλη η Ιντερ, η οποία από το 2016 έχει περάσει στα χέρια της Suning Sports, του αθλητικού βραχίονα του ομίλου Suning Holdings, από τις μεγαλύτερες επενδυτικές εταιρείες σε διάφορους τομείς στην Κίνα.
Μάλιστα οι Αραβες της Σίτι και οι Κινέζοι της Ιντερ δεν αγόρασαν τις ομάδες από Αγγλους και Ιταλούς αντίστοιχα, αλλά και πάλι από Ασιάτες! Το Abu Dhabi United Group (ADUG) την 1η Σεπτεμβρίου του 2008 έκλεισε το deal της εξαγοράς του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της Σίτι με τον πρώην πρωθυπουργό της Ταϊλάνδης Τακσίν Σιναβάτρα αντί του ποσού των 243 εκατ. ευρώ. Στις 6 Ιουνίου του 2016 η Suning Sports απέκτησε αντί 270 εκατ. ευρώ την πλειοψηφία των μετοχών της Ιντερ από την International Sports Capital, μια κοινοπραξία από την Ινδονησία (!) με επικεφαλής τον Ερικ Τοχίρ, που είχε αγοράσει το 2013 την ομάδα του Μιλάνου.
Η αραβική εισβολή…
Τουλάχιστον αυτός ο σινοαραβικός τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ μπορεί να διεξάγεται στην Τουρκία, τη χώρα που βρίσκεται σε δύο ηπείρους (Ευρώπη και Ασία), αλλά ο αγώνας θα διεξαχθεί στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης, αφού το «Κεμάλ Ατατούρκ» έχει χτιστεί στον Δήμο του Μπασάκσεχιρ (από τον οποίο έχει πάρει το όνομά της και η τοπική ομάδα, που είναι η αγαπημένη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν). Το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έχει εξελιχθεί σε αγαπημένο προορισμό για επενδυτές και κεφάλαια εκτός Γηραιάς Ηπείρου. Δολάρια, πετροδόλαρα, γουάν, ρούβλια αποτελούν εδώ και χρόνια την ευρωπαϊκή βιομηχανία ποδοσφαίρου και απομονώνοντας τις δύο φετινές φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ οι πρώτοι που άνοιξαν τον δρόμο ήταν οι Αραβες. Και η αλήθεια είναι ότι η εμπλοκή τους αφορούσε την εσωτερική κόντρα που υπάρχει μεταξύ των εμιράτων. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αποτελούνται από επτά μικρά εμιράτα, καθένα από τα οποία διοικείται από τον δικό του απόλυτο μονάρχη. Το Αμπού Ντάμπι είναι το μεγαλύτερο και ισχυρότερο από τα επτά, μεγαλύτερο ακόμη και από το Ντουμπάι.
Ωστόσο, μετά το millenium η βασιλική οικογένεια του Ντουμπάι είχε κάνει τρομερή δουλειά στο branding του εμιράτου, με τον περισσότερο κόσμο να θεωρεί ότι εκεί ήταν η πρωτεύουσα των ΗΑΕ! Η δε πρώτη απόπειρα εμπλοκής με την αγορά ομάδας από την Πρέμιερ Λιγκ έγινε από τον σεΐχη του Ντουμπάι, Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ αλ Μακτούμ, ο οποίος μέσω του κρατικού fund DCI βρέθηκε μια ανάσα από την αγορά της Λίβερπουλ. Δεν τα κατάφερε ωστόσο και μετά προσπάθησε να αποκτήσει τη Σίτι, αλλά εκεί μπήκε σφήνα το Αμπού Ντάμπι, με τους ανθρώπους της ομάδας να τους κλείνουν την πόρτα ευγενικά. «Δεν μπορούμε να μιλήσουμε μαζί σας γιατί ήδη μιλάμε με εκπροσώπους από το Ντουμπάι», ήταν πάνω κάτω η απάντηση που τους έδωσαν, αλλά όταν τους εξήγησαν ότι αυτοί εκπροσωπούν το Αμπού Ντάμπι άρχισε το παζάρι που τους έβγαλε νικητές.
Ετσι, το δικό τους εμιράτο είχε γίνει το σημείο αναφοράς για την παγκόσμια κοινότητα κι αυτή η επιτυχία άξιζε κάθε τίμημα, όπως αποδείχθηκε. Γιατί μπορεί να έδωσαν… μόλις 243 εκατ. ευρώ για να την αποκτήσουν, αλλά σε αυτά τα 15 χρόνια έχουν ξοδέψει σχεδόν 2 δισ. προκειμένου να την καταστήσουν απόλυτη κυρίαρχο στην Πρέμιερ Λιγκ με επτά πρωταθλήματα (τα πέντε την τελευταία εξαετία), δύο Κύπελλα (είναι και στον φετινό τελικό) και έξι Λιγκ Καπ. Τι τους λείπει; Το Τσάμπιονς Λιγκ, με τον Γκουαρδιόλα να τους οδηγεί στον πρώτο τους τελικό το 2021, αλλά να χάνουν από την Τσέλσι με 1-0.
…και η κινεζική επέλαση
