Ο ήλιος και η θάλασσα δεν ήταν τα μόνα θέλγητρα της Κύπρου. Το σημαντικότερο ήταν το χαλαρό τραπεζικό σύστημα και η ευκολία με την οποία μπορούσαν να στήσουν εταιρείες χωρίς να φαίνονται οι πραγματικοί ιδιοκτήτες. Το χρήμα έρεε άφθονο και οι Ρώσοι είχαν αρχίσει να νιώθουν σαν στο σπίτι τους. Εκτόξευσαν τις τιμές των ακινήτων στα ύψη, καθώς αγόραζαν όσο-όσο, έφτιαξαν εφημερίδες, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, ρωσικές εκκλησίες και, για κερασάκι στην τούρτα, ένα κόμμα το οποίο δεν τόλμησε ποτέ να εκτεθεί σε εκλογές.
Παράλληλα, εντάθηκε μέσα από περίεργες ιστοσελίδες η προπαγάνδα της Μόσχας, η οποία στόχευε στη διείσδυση στην κυπριακή κοινωνία με όχημα την Ορθοδοξία και τον φιλελληνισμό. Ωσπου ήρθαν το 2013 το κούρεμα καταθέσεων, η κατσάδα από την Ε.Ε. για την πώληση «χρυσών» διαβατηρίων, το νομοσχέδιο Μενέντεζ – Ρούμπιο που υπαγόρευε απεξάρτηση από τη Ρωσία, και, τέλος, η εισβολή στην Ουκρανία, η οποία δεν άφηνε πολλά περιθώρια στο φιλορωσικό λόμπι να ανακόψει την επιβολή κυρώσεων από μια χώρα-μέλος της Ε.Ε.
Η Κύπρος, λοιπόν, παρότι υπάρχουν ακόμα ισχυρές αντιστάσεις, απορωσοποιείται ραγδαίως γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Μέχρι το 2013 απολάμβανε προνομιακές σχέσεις με τη Ρωσία, καθώς ήταν η μεγαλύτερη επενδύτρια στην αχανή χώρα του Πούτιν. Στην πραγματικότητα, οι κυπριακές επενδύσεις στη Ρωσία αποτελούσαν επενδύσεις Ρώσων, οι οποίοι μετέφεραν τα χρήματά τους στις κυπριακές τράπεζες και στη συνέχεια τα διοχέτευαν και πάλι στη χώρα τους. Από αυτό το πηγαινέλα έμεναν αρκετά εκατομμύρια ευρώ και στην Κύπρο, καθώς οι τράπεζες μοίραζαν γενναία επιτόκια δημιουργώντας τη φούσκα που έσκασε με πάταγο τον Μάρτιο του 2013.
Προτού το Eurogroup αποφασίσει να κουρέψει όλες τις καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, η κυβέρνηση Αναστασιάδη, η οποία λίγες ημέρες πριν είχε διαδεχτεί την κυβέρνηση Χριστόφια, αναζήτησε σωσίβιο στη Μόσχα. Ο τότε υπουργός Οικονομικών Μιχάλης Σαρρής βρήκε κλειστές τις πόρτες του Κρεμλίνου, καθώς ο Βλαντιμίρ Πούτιν αρνήθηκε να βάλει το χέρι στην τσέπη.
Είχε δώσει λίγο νωρίτερα δάνειο 2,5 δισ. ευρώ στην κυβέρνηση Χριστόφια με τοκογλυφικό επιτόκιο 4,5%! Αργότερα, η κυβέρνηση Αναστασιάδη κατάφερε να το μειώσει στο 2,5%, όταν η Ε.Ε. δάνειζε την Κύπρο με 0,8%! Το χρέος αποπληρώθηκε και η δανειακή εξάρτηση από τη Ρωσία τερματίστηκε. Ταυτόχρονα τερμάτισαν και την εμπιστοσύνη τους στο τραπεζικό σύστημα πολλοί Ρώσοι εκατομμυριούχοι, αφού είδαν τις καταθέσεις τους να εξαφανίζονται με το κούρεμα, που τους άφησε μόλις 100.000 ευρώ σε κάθε λογαριασμό.
Η κυπριακή κυβέρνηση, θέλοντας να μη δυσαρεστήσει τους Ρώσους, αποφάσισε να τους αποζημιώσει παραχωρώντας τους μετοχές στις τράπεζες. Ετσι οι κυπριακές τράπεζες που δεν έκλεισαν ελέγχονταν κατά μεγάλο μέρος από Ρώσους, οι οποίοι όμως δεν ονειρεύονταν να γίνουν τραπεζίτες. Οι μετοχές στη συνέχεια μεταβιβάστηκαν σε Αμερικανούς και άλλους επενδυτές, με τη ρωσική επιρροή σχεδόν να εκμηδενίζεται.
Μαζί με τα κεφάλαια άρχισαν να αποχωρούν και πολλοί Ρώσοι, αναζητώντας άλλο λιμάνι για όσα χρήματα τους είχαν απομείνει. Στους κυπριακούς αυτοκινητόδρομους εμφανίστηκαν πινακίδες με μηνύματα απελπισίας: «Αδέλφια μας Ρώσοι, μη μας προδώσετε»… Τα… αδέλφια, όμως, είδαν ότι με τα μνημόνια και τον έλεγχο της τρόικας τα πράγματα έσφιγγαν.
Σημαντικό βήμα στην απορωσοποίηση της Κύπρου έπαιξε και η απόφαση να κλείσουν μέσα σε ένα βράδυ 72.000 εταιρείες-κελύφη (που ο πραγματικός ιδιοκτήτης δεν ήταν γνωστός), οι περισσότερες εκ των οποίων ανήκαν σε Ρώσους. Εκείνη η απόφαση είχε προκαλέσει την οργή του Ρώσου πρεσβευτή Στανισλάβ Οσάτσι, ο οποίος συχνά πραγματοποιούσε παρεμβάσεις διά δηλώσεων, με πιο χαρακτηριστική την προειδοποίηση για μείωση του τουριστικού ρεύματος από τη Ρωσία στην Κύπρο.
