Ο Ντόναλντ Τραμπ αρέσκεται στο να ανοίγει πολλά – αν όχι όλα τα μέτωπα – που επιθυμεί κατά τη διάρκεια όχι μόνο της τρέχουσας αλλά και την πρώτης του θητείας. Ο Τραμπ δεν είναι ένας Πρόεδρος που θα επιμερίσει τη δουλειά και θα περιμένει ενημέρωση από αυτούς που την «τρέχουν», αλλά αντίθετα είναι από αυτούς που του αρέσει να ορίζει, να καθορίζει και κυρίως να καρπώνεται και το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας. Σήμερα χωρίς υπερβολή ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έχει αφήσει χωρίς να ασχοληθεί ούτε ένα από τα ζητήματα για τα οποία προεκλογικά είχε δεσμευθεί στον Αμερικανικό λαό.
Ο Τραμπ έχει μιλήσει για το μεταναστευτικό και σήμερα στις ΗΠΑ τα σύνορα φυλούν χιλιάδες αμερικανοί στρατιώτες ενώ έχουν επιβληθεί δασμοί σε Μεξικό και Καναδά που έχουν φέρει επίσης χιλιάδες στρατού και από την άλλη άκρη των Αμερικανικών συνόρων. Οι αρχές των ΗΠΑ σαρώνουν όλες τις περιοχές έχοντας αυξημένες αρμοδιότητες και υπάρχει υπογεγραμμένη συμφωνία με το Ελ Σαλβαδόρ για τη φυλάκιση αντί αντιτίμου μελών από καρτέλ της Βενεζουέλας, η οποία ακόμη αρνείται να παραλάβει από τις ΗΠΑ με έκδοση τα συγκεκριμένα άτομα. Το σύστημα Τραμπ αμφισβητείται αναφορικά με τη νομιμότητά του αλλά αποδίδει οπότε για τον ίδιο τον Πρόεδρο της χώρας τα πράγματα πάνε όπως είχε προγραμματίσει.
Ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ είχε μιλήσει επίσης για το τέλος των πολέμων σε Γάζα – Λίβανο και Ουκρανία. Σε αυτό το πεδίο οι κινήσεις του είναι πολλές. Άλλες εκφράζονται δια της διπλωματικής οδού μέσω του υπουργού Εξωτερικών Ρούμπιο και άλλες από τον ίδιο προσωπικά.
Ο Τραμπ που υποδέχθηκε ως πρώτο ξένο ηγέτη στον Λευκό Οίκο τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου έχει εσχάτως δώσει εντολές στα αμερικανικά μαχητικά να σαρώσουν τα δυτικά της Λιβύης και να εξαφανίσουν την απειλή των Χούθι. Την ίδια στιγμή έχει δώσει το πράσινο φως στο Ισραήλ να χτυπά στόχους ξανά σε Γάζα και Λίβανο καθώς οι εκεχειρίες και με τα δύο μέρη έχουν λήξει και οι αντιπροτάσεις από την πλευρά του Ισραήλ δεν έχουν γίνει αποδεκτές από τους εναπομείναντες πυρήνες της Χαμάς και της Χεζμπολάχ.
Στην Ουκρανία στην οποία ο Τραμπ δίνει ειδικό βάρος τα πράγματα εξελίσσονται πολύ διαφορετικά από τον σχεδιασμό του. Παρά τις πιέσεις στο Κίεβο και τα τηλεφωνήματα στη Μόσχα ο Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται πως έχει «διαβάσει» λανθασμένα τόσο τις συνθήκες όσο και τον Βλαντιμίρ Πούτιν του 2025. Η Ρωσία «αποκρούει» με τρόπους που δεν εκνευρίζουν τον Τραμπ οποιαδήποτε προσέγγιση για εκεχειρία και στέλνει πίσω στην Ουάσιγκτον αντιπροτάσεις που είναι αδύνατο ακόμη και για τον Τραμπ να γίνουν βάση για ειρηνευτικό διάλογο. Ο Τραμπ έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται πως με τον τρόπο που χειρίζεται την Ουκρανία χάνει σημαντικά σε επιρροή και σε δυναμική και είναι πολύ πιθανό να φέρει εκτός ευρωπαϊκού χώρου μετά από σχεδόν έναν αιώνα την αμερικανική επιρροή.
Ναι ο Τραμπ δρα με τρόπο επιχειρηματικό αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ίσως αυτό να είναι καλό καθώς κανένας επιχειρηματίας δεν μένει στατικός μπροστά σε έναν «αντίπαλο» ο οποίος «παίζει καθυστερήσεις». Η πρόσφατη διαρροή από το περιβάλλον Τραμπ που τον θέλει εκνευρισμένο από τη ρωσική στάση μπορεί να φέρει άμεσα και για πρώτη φορά επί ημερών του πίεση στη ρωσική πλευρά. Αν οι ΗΠΑ επιβάλλουν κυρώσεις στους ενεργειακούς πόρους και τις εξαγωγές της Ρωσίας δεδομένα θα δημιουργήσουν πρόβλημα αν και οι συνέπειές του δύσκολα θα φανούν στα πεδία των μαχών τα οποία με την είσοδο της άνοιξης θα αναζωπυρωθούν και πάλι… Ο Τραμπ θα αποτύχει πιθανότατα να λύσει το «ουκρανικό» στις πρώτες 100 ημέρες της νέας του θητείας όπως είχε δεσμευθεί αλλά δεν είναι απίθανο μέχρι το τέλος του δεύτερου περάσματος από το οβάλ γραφείο να τα έχει καταφέρει.
Ο Τραμπ έχει ανοίξει και το ζήτημα της οικονομίας, των επενδύσεων, της τεχνολογίας, αλλά και της επέκτασης των ΗΠΑ μέσω Γροιλανδίας… Τα θέματα είναι πολλά και για τον ίδιο με τον τρόπο που κινείται φαίνεται πως είναι η ιδανική κατάσταση. Η αλήθεια είναι όμως πως στο εσωτερικό της Κυβέρνησής του έχουν αρχίσει να ακούγονται φωνές – περισσότερο ψίθυροι – πως δεν είναι δυνατό να επιλυθούν τα πάντα μέσα σε μόλις μερικούς μήνες. Ο Τραμπ που έχει τη φήμη του άκρως πιεστικού για αποτέλεσμα Προέδρου δεν έχει αναστολές όμως και δεν φοβάται αποδεδειγμένα να «απολύσει» από τη θέση του οποιονδήποτε πιστεύει πως δεν κάνει για τη «δουλειά». Αναλυτές υπογραμμίζουν πως από αυτή τη «μοίρα» απρόσβλητος δεν είναι ούτε ο Έλον Μασκ κάτι που δείχνει πως το δόγμα Τραμπ που αναφέρει πως «αναντικατάστατος είμαι μόνο εγώ» είναι πιθανό να φέρει αλλαγές και μάλιστα σύντομα.
