Στην πραγματικότητα, από τα «άχρηστα» πλαστικά που μολύνουν επικίνδυνα θάλασσες και ωκεανούς, απειλώντας το παγκόσμιο οικοσύστημα, γεννήθηκε ένα όραμα.
Με τη συνδρομή της Πρεσβείας της Πορτογαλίας στην Αθήνα, που αγκάλιασε και στήριξε από την πρώτη στιγμή την ιδέα, ένας σκηνοθέτης, μια χαρισματική πιανίστρια, μια σχεδιάστρια μόδας και δύο Δήμοι, της Αστυπάλαιας στην Ελλάδα και του Κασκάις στην Πορτογαλία, και 2 ειδικά εργοστάσια ανακύκλωσης που βοήθησαν ένωσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν ένα έργο-σύμβολο που ξεπερνά σύνολα, γλώσσες και εποχές.
Το αποτέλεσμα εντυπωσιακό. Η ελπίδα του μέλλοντος, τα νέα παιδιά της Αστυπάλαιας εμπνεύστηκαν από την πρωτοβουλία και προσφέρθηκαν να καθαρίσουν τις παραλίες του νησιού τους, να περισυλλέξουν πλαστικά απορρίμματα για να τα στείλουν σε εργοστάσια στην Πορτογαλία.
Δεν πρόκειται για ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Είναι μια ζωντανή αφήγηση, ένα ταξίδι μουσικής, μόδας, οικολογίας, τουρισμού και συνεργασίας, που ενώνει δύο χώρες και δημιουργικές δυνάμεις σε έναν παγκόσμιο ψίθυρο ελπίδας.
Στο επίκεντρο ένα εντυπωσιακό φόρεμα μήκους 20 μέτρων, εμπνευσμένο από την τέχνη των πορτογαλικών azulejos – τα περίτεχνα κεραμικά πλακάκια που αφηγούνται ιστορίες με χρώμα και ρυθμό. Το ύφασμα μετατράπηκε σε κινούμενο έργο τέχνης από τη σχεδιάστρια μόδας Μαρία Βυτινίδου, το οποίο ανέδειξε φορώντας το η πιανίστρια Έλενα Ξυδιά, ερμηνεύοντας μουσικά κομμάτια στα πιο μαγευτικά τοπία Ελλάδας και Πορτογαλίας. Στην Αστυπάλαια, με φόντο το Αιγαίο. Στο Κασκάις και στο Κάμπο ντα Ρόκα με την πλάτη στον Ατλαντικό. Σε κάθε της νότα, το φόρεμα ανέμιζε σαν σημαία που υπερασπίζεται το αύριο. Έντυσε το σώμα και τη δράση με ήχο, δίνοντας πνοή και συγκίνηση.
